De stad Barcelona behoort tot de meest populaire stedentripbestemmingen onder Nederlandse toeristen. Dagelijks vliegen volle vliegtuigen vanaf Schiphol en regionale luchthavens richting Barcelona. In de zomermaanden trekken veel toeristen die ergens aan de Costa Brava of elders in Catalonië verblijven voor een dagje naar deze levendige stad. Zo ook wij. Op een aangename augustusdag rijd ik met mijn gezin en een vriendin van mijn oudste dochter vanaf ons vakantieadres in La Llacuna naar Barcelona voor een dagje cultuur, shoppen en winkelen. Op stap met vrouw en drie vrouwelijke tieners naar een stad waar de zomerse uitverkoop in de winkels de eindfase bereikt hebben. Ik heb het overleefd.

Barcelona was tot ver in de negentiende eeuw een bescheiden stadje aan de Spaanse kust. Een belangrijk moment was het verwijderen van een deel van de stadsmuren in 1897, waardoor Barcelona kon gaan groeien en aansluiting kon vinden met omliggende dorpen die inmiddels door de stad opgeslokt zijn.  In een periode van pakweg 120 jaar is Barcelona uitgegroeid tot een metropool waar ongeveer vijf miljoen mensen wonen. Hiermee is het de tweede stad van Spanje, hoewel de locals het liever hebben over de eerste stad van Catalonië. Ongeveer negentig procent van de bevolking is voor een zelfstandige staat Catalonië en dus voor afscheiding van Spanje. Op dit moment is Catalonië een autonome regio met een eigen taal en een redelijke mate van vrijheid op het gebied van bepaalde wetten en regels. 

Zoals in de intro geschreven gaan we met zijn vijven een dagje naar Barcelona. Voor mij is het ongeveer de achtste of negende keer dat ik de stad bezoek, voor mijn vrouw de tweede keer en voor mijn oudste dochter ook, maar die was de eerste keer een kindje van nog geen twee jaar oud. Voor de meegereisde vriendin en mijn jongste dochter is het de eerste kennismaking met deze bruisende bestemming. Hoe plan je zo’n dag in? Alle hoogtepunten van Barcelona op één dag bekijken gaat niet, zeker niet met pubermeisjes die vooral interesse hebben in het shoppen. Je moet dus keuzes maken. We hebben daarom Sagrada Família als absolute topbezienswaardigheid in het dagprogramma gestopt en een bezoek aan Park Güell. De musea, Montjuïc en een bezoek aan Camp Nou (het voetbalstadion van FC Barcelona) laten we links liggen. Simpelweg omdat je dat gewoon niet redt in één dag en vooral ook omdat je dat tienermeiden niet aan wilt doen.

07:10 uur – opstaan

Ons vakantiehuis staat op iets meer dan een uur rijden van het centrum van Barcelona. Om een dagje in Barcelona door te brengen moet je daarom wel op een redelijke tijd vertrekken, anders ben je pas rond de middag daar, wat erg jammer zou zijn. Daarom zijn we de avond ervoor geëindigd met iets waar we op vakantie niet van houden: op tijd naar bed en de wekker zetten. Die gaat ’s morgens om 7 uur af. Tien minuten later is iedereen uit bed en door een goed geslaagde poging van timemanagement lukt het om iedereen tegen half negen gereed te hebben voor vertrek.

08:31 uur – vertrek richting Barcelona

Ik zou de dames bijna een medaille willen geven, want ondanks het feit dat we maar één badkamer ter beschikking hebben voor vier dames plus ik lukt het om slechts 1 minuut later dan de afgesproken vertrektijd in de auto te zitten om koers te zetten richting Barcelona. Het eerste half uur rijden we over de C-37 richting Igualada. Deze route brengt je langs glooiende akkers, velden vol wijnranken en een fraai uitzicht op berglandschappen.

Het tweede stuk van de route bestaat vrijwel geheel uit snelweg die je bijna tot aan het hart van Barcelona brengt. Slechts de laatste tien minuten rijden we echt in de stad. Omdat het een zaterdagochtend is, is er amper woon-werkverkeer. Dit zorgt voor een heel relaxte rit tot in het hart van de stad.

09:45 uur – geparkeerd

De rit is heel spoedig verlopen. Hierdoor staan we 1 uur en 14 minuten na vertrek uit La Llacuna geparkeerd in Barcelona. Ik heb gekozen voor parking Moll de Fusta, die mooi tussen de oude haven en de oude binnenstad gelegen is. De maximale hoogte voor deze parking is 2,04 meter. Met mijn auto lukt dat nog wel, maar met een busje kun je beter in de nabijgelegen onoverdekte parkeerplaats parkeren.

09:50 uur – Ciutat Vella

We steken de brede straat Passeig de Colom over om vervolgens Ciutat Vella oftewel de historische binnenstad in te lopen. De grotendeels autovrije en smalle straatjes van deze wijk verbergen op geen enkele wijze dat je hier te maken hebt met het oudste en meest charmante stuk van de stad. We zijn voor deze wijk eigenlijk net iets te vroeg op de dag. De winkeltjes beginnen net een beetje open te gaan. De straten worden schoongemaakt en de bars worden bevoorraad.

10:00 uur – Plaça Reial

We komen al wandelend al snel uit op Plaça Reial. Dit plein behoort tot mijn favoriete pleinen van Barcelona door de mooie mix van een statige uitstraling en toch veel sfeer op het plein. Dit wordt vooral veroorzaakt door de gaanderijen, de terrassen en de aanwezige palmbomen op het plein. Eventjes overwegen we om hier een kopje koffie te drinken. We nemen ons echter voor om aan het einde van de dag hier een glas wijn (en voor de jongedames wat fris) te gaan drinken. Op dat moment is Plaça Reial, mede door de afwezigheid van de nu aanwezige bevoorradingswagens, veel gezelliger. Wat we op dit moment nog niet weten is dat dit plan later op de dag sneuvelt omdat de meiden te moe zijn.

10:10 uur – koffie bij Bar del Pi

Tien minuten later is het dan wel koffietijd. We zijn dan gearriveerd op Plaça de Sant Josep Oriol. Dit kleine plein behoort zeker tot de gezelligste pleinen van de binnenstad. Geen auto’s, geen overdreven drukte en vooral wel een aantal gezellige bars en terrasjes, waaronder Bar del Pi. Deze bar behoort tot onze favoriete adresjes in Barcelona om tapas te eten. Op dit tijdstip is het tijd voor koffie en warme chocolademelk. We genieten van het uitzicht, van onze drankjes en van de schildersmarkt die op dat moment opgebouwd wordt.

10:40 uur – La Nostra Ciutat

Lopend op de Carrer del Pi trekt de entree van een winkel onze aandacht. Het is La Nostra Ciutat, een plek waar naar eigen zeggen de creativiteit van de stad samenkomt. Nieuwsgierig gaan we een kijkje nemen en ontdekken allerlei leuke dingen die gemaakt zijn door lokale kunstenaars en ontwerpers. Bij een aantal leuke hebbedingetjes twijfelen de dames eventjes, maar uiteindelijk verlaten we de winkel toch zonder iets aangekocht te hebben. Wat ook meespeelt is dat we nog een hele dag in Barcelona te besteden hebben en je je aankopen toch de rest van de dag mee moet sjouwen.

11:10 uur – met de metro mee

We moeten om half twaalf bij Sagrada Família staan. Via Ticketbar hebben we een tour door dit bijzondere gebouw geboekt inclusief skip-the-line toegang. De afgesproken tijd op het verzamelpunt is half twaalf. Om dat te halen pakken we nu een stukje met de metro. Vanaf metrohalte Passeig de Gràcia kun je rechtstreeks met de metro naar Sagrada Família. We kopen vijf losse metrokaartjes voor 2,10 euro per stuk. Ik heb geen idee of de jongste (tien jaar oud) een kaartje nodig heeft. Op de machine is er zo snel niets over te zien. Daarom koop ik voor de zekerheid voor heel het gezelschap kaartjes.

11:30 uur – Sagrada Família

Precies op tijd, om half twaalf, arriveren we op de ontmoetingsplek waar onze gids Mirella ons enthousiast verwelkomt voor de rondleiding door Sagrada Família. Als je op eigen houtje Sagrada Família wilt bezoeken en vooraf geen kaartje gekocht hebt dan kan de wachttijd in de rij oplopen tot maar liefst vier of vijf uur. Het is daarom sowieso aan te raden om zogenaamde skip-the-line tickets voor Sagrada Família te kopen waarbij je op het geboekte tijdstip vrijwel direct naar binnen kunt. Op aanraden van een goede kennis heb ik dit keer een rondleiding door Sagrada Família geboekt. Hij vertelde me dat deze gids het enorm leuk doet. De totale duur van de tour (anderhalf uur) is met kinderen ook nog prima te doen.

Voor wie niet weet wat Sagrada Família is: Sagrada Família is een kerk die nog steeds in aanbouw is en gezien wordt als het meesterwerk van Antoni Gaudí. Er wordt al sinds 1882 aan deze kerk gebouwd en men hoopt dat in 2026, honderd jaar na de sterfdag van de beroemde architect, de kerk klaar zal zijn. Dat wordt nog een hele klus als je je realiseert dat op dit moment slechts 70% gereed is. Binnen is alles klaar en de meeste energie gaat nu zitten in de bouw van nog niet gerealiseerde torens en het hoofdportaal. 

De gids vertelt tijdens de rondleiding honderduit over Gaudí, de geschiedenis van Sagrada Família, de filosofie achter het ontwerp en gaat in detail in op hoe Gaudí’s visie in het immense bouwwerk verwerkt zit. Ik zou hier een samenvatting kunnen plaatsen van alles wat Mirella ons verteld heeft, maar eigenlijk wil ik iedereen aanraden om deze tour zelf te doen. Je kunt deze Sagrada Família tour hier boeken bij Ticketbar.

13:15 uur – lunch

De dames hebben honger en willen nú eten. Jammer, want ik weet uit ervaring dat je rondom drukbezochte bezienswaardigheden vaak niet de beste plekken vindt om iets te eten en de rekening die je betaalt vaak een stuk hoger ligt dan elders. Omdat na de lunch onze wegen elkaar scheiden (mijn oudste dochter en haar vriendin gaan een paar uur zonder ons shoppen) en de dames zeggen nú te willen eten, heb ik geen andere keus dan me hier ergens een poot uit te laten draaien. Dat gebeurt vervolgens ook door ongeveer zestig euro te betalen voor een paar broodjes en drankjes. 

13:55 uur – lopen naar Park Güell… of toch niet?

We nemen afscheid van de twee meiden die zonder ons gaan shoppen en spreken af dat we elkaar om zes uur zien op Plaça de Catalunya. Wij (mijn vrouw, mijn jongste dochter en ikzelf) gaan te voet op pad naar Park Güell. Dat doen we eigenlijk vooral omdat we entreekaarten hebben voor 15:00 uur. Er te vroeg zijn heeft geen zin. De afstand bedraagt ongeveer 2,7 kilometer wat prima te doen is en wie weet wat voor leuke winkels we onderweg nog tegenkomen.

14:05 uur – op zoek naar een taxi

Na tien minuten lopen merken we dat de route richting Park Güell saai is en dat het extra inspanning kost vanwege de hellende weg naar boven. We besluiten daarom al vrij snel dat we op zoek gaan naar een taxi. En zoals ik dat zo vaak ervaar in een stad: je ziet altijd taxi’s rondrijden, maar als je een taxi zoekt dan zie je ze niet of zijn ze vol. Zo ook nu. Pas na een kwartier hebben we een taxi te pakken. Die brengt ons in tien minuten tijd naar Park Güell. De rekening bedraagt slechts 4,95 euro. Ik geef de man met alle liefde en plezier ruim twee euro fooi, waardoor ik uiteindelijk voor 7 euro ervoor zorg dat wij drieën de wandeling naar boven niet hebben hoeven te maken.

14:30 uur – Park Güell

Een half uur te vroeg komen we bij Park Güell aan. Voor het populairste stuk van het park, het deel waar je onder andere de bekende met mozaïek beklede bankjes terugvindt, moet je tegenwoordig entree betalen. Voor de autoriteiten is dit sinds oktober 2013 een aangename bron van inkomsten. Daarnaast wordt op deze manier het bezoek gereguleerd. Dat is aangenaam voor de buurtbewoners maar ook voor toeristen die het park bezoeken. De drukte op sommige plekken was tijdens de hoogtijdagen gewoon niet leuk meer. In 2013 bezochten ongeveer 9 miljoen mensen Park Güell. Een jaar later, toen het entreegeld reeds ingevoerd was, was dit aantal gedaald naar ruim 2,5 miljoen. Nog steeds een enorm aantal, maar rustig genoeg om nog een beetje van het door Antoni Gaudí aangelegde stadspark te kunnen genieten.

Op het moment dat we aangekomen zijn bij het park blijkt dat je op dat moment nog kaartjes kunt kopen voor toegang om 20:00 uur vanavond. Ben ik even blij dat we vooraf kaartjes voor Park Güell gekocht hadden via internet. Wij mogen echter pas over een half uurtje het afgesloten deel in. We besluiten daarom om eerst een wandeling door het vrij toegankelijke deel van Park Güell te maken. De temperatuur (bijna dertig graden Celsius) en de zon zorgen ervoor dat we dat in een rustig temp doen. We genieten van de verschillende door Gaudí ontworpen elementen in het park totdat we tegen drie uur aansluiten in de wachtrij voor mensen die om 15:00 naar binnen mogen.

Eenmaal binnen genieten we van het uitzicht dat we hebben vanaf de met mozaïek beklede banken. Voor deze aaneengesloten kronkelige bank (eigenlijk is het er daarom maar eentje) heeft Gaudí gebruik gemaakt van afval. Stukken glas, porselein en andere scherven zijn gebruikt om kleurrijke patronen aan te brengen op de bank. Deze plek is tevens een van de beste uitzichtpunten die je in Barcelona hebt. Hoewel het hier nu duidelijk minder druk is dan toen de toegang nog gratis en ongereguleerd was, is het op de beste plekken nog steeds een vrijwel onmogelijke opdracht om uitzichtfoto’s met de bank te maken zonder dat er toeristen op staan. Ach… noodzaak is dat niet dus mijn vrouw en ik nemen net als zoveel andere bezoekers even een selfie terwijl we op een bankje zitten. 

Vervolgens lopen we de trap af naar beneden om de Hal van de 100 Zuilen te bekijken. Prachtig ontworpen en duidelijk herkenbaar als iets dat ontworpen is door Antoni Gaudí. Ik vraag me af hoe het er uit zou zien als er niet zoveel toeristen in aanwezig zouden zijn. daar kan ik alleen maar van dromen, want een bezienswaardigheid zoals Park Güell wordt altijd goed bezocht.

Wat sommigen van jullie je af zullen vragen is of je een kaartje voor Park Güell moet kopen of niet. Hoewel het helemaal een persoonlijke afweging is, heb ik geen spijt van mijn beslissing om wel entreetickets vooraf via internet te kopen. Als je er dan toch bent, dan wil je toch ook alles zien? En vooral omdat het uitzicht vanaf de mozaïekbank tot de beste panoramaplekken van de stad behoort. Voor de kosten hoef je het niet te laten, want duur is de entree niet. Wil je zelf vooraf je kaarten kopen voor Park Güell. Wie meer wil weten over Park Güell en Gaudi die kan ook de anderhalf uur durende wandeling met ervaren gids boeken. Hij of zij laat je de mooiste plekken van het park zien en vertelt alle feiten en bijzonderheden die de moeite waard zijn.

15:30 uur – met de taxi naar Casa Milà

Bij Park Güell is het niet zo lastig om een taxi te vinden. Om de hoek van de uitgang is een taxistandplaats. Je moet redelijk wat pech hebben als je hier geen taxi vindt. Wij kunnen direct instappen en laten ons naar Casa Milà brengen. Niet met het doel om dit wederom door Antoni Gaudí ontworpen gebouw te bezoeken, maar om een uitgangspunt te hebben om te gaan winkelen. Casa Milà ligt immers aan Passeig de Gràcia. Deze straat is zo’n beetje het episch centrum voor wie in Barcelona gaat winkelen. De taxirit duurt tien minuten en kost ons inclusief de fooi acht euro. Zoals je ziet hoef je in Barcelona niet net als in Amsterdam bang te zijn voor woekerprijzen voor een taxirit.

15:40 uur – Casa Milà

We zijn uit de taxi gestapt bij Casa Milà. Dit gebouw wordt tegenwoordig beschouwd als één van de meesterweken van Gaudí. Vroeger was dat wel anders. Men vond het de organische vormen en de architectuur die we nu bestempelen als modernisme niet passen binnen het straatbeeld. Nu begrijpt men de denkwijze en de briljante werkwijze van de architect en wordt Casa Milà door velen bewonderd. Je kunt Casa Milà bezoeken om te zien hoe La Pedrera (zoals het bouwwerk ook wel genoemd wordt) van binnen te aanschouwen. Wij hebben onze jongste dochter echter beloofd dat ze in Barcelona de tijd zou krijgen om te shoppen en die tijd is nu aangebroken. Hoewel ze het werk van Gaudí ondanks haar jonge leeftijd zeker kan waarderen is het nu tijd om op jacht te gaan naar schoenen en de laatste herfstmode zodat ze helemaal fashionable aan het nieuwe schooljaar kan beginnen.

15:45 uur – duur, duurder, duurst

We lopen verder op Passeig de Gràcia. De eerste winkels die we tegenkomen zijn niet degene waar we onze dochter aan een nieuwe herfstgarderobe willen helpen. Dit zijn de grote merken waar kleding, schoenen, tassen en accessoires verkocht worden waar vaak geen prijskaartjes aan hangen. Hier prijken namen zoals Louis Vuitton, Hermes, Gucci, Rolex en Cartier op de gevels. De eerste betaalbare winkel die we tegenkomen is United Colors of Benetton, waar mijn vrouw en dochter dan ook naar binnen schieten om al vijf minuten later zonder aankoop weer naar buiten te gaan. Het was niet zo veel, kreeg ik te horen. We lopen verder in zuidoostelijke richting.

15:55 uur – Casa Battló

Drukte op het voetpad is het teken dat we aangekomen zijn bij het volgende bijzondere bouwwerk: Casa Battló. Ook dit pand is door Antoni Gaudí ontworpen. Het is gebouwd tussen 1905 en 1907 en oorspronkelijk bedoeld als stadspaleis voor een rijke textielfabrikant. Tegenwoordig is het pand nog steeds particulier bezit. Het is in handen van de familie Bernat die hun vermogen vooral opgebouwd hebben met het bekende lollymerk Chupa Chups. Leuk detail is dat het logo van Chupa Chups ook door Gaudí ontworpen is.

Je kunt Casa Battló bezoeken. De enorm hoge entreeprijs (ik geloof dat ik voor ons drieën als snel iets van 80 euro kwijt zou zijn) en natuurlijk de belofte om te shoppen zorgen ervoor dat wij alleen maar even van de gevel genieten. Ook hier zie je de door Gaudí vaker toegepaste technieken zoals organische vormen en mozaïek terugkomen.

Net zo fraai vinden we het pand dat links van Casa Battló staat. Dit is Casa Amatller, dat tussen 1898 en 1900 gebouwd is. Casa Amatller is een fraai staaltje van neogotisch modernisme. Het door Josep Puig i Cadafalch ontworpen bouwwerk is te bezoeken door middel van een vooraf te boeken rondleiding.

16:05 uur – even wat drinken

Het warme weer en het wandelen maken dorstig. We vlijen ons daarom eventjes neer op het terras van La Vaca Paca om iets te drinken. We houden het bij fris. Na een pakweg 25 minuten eventjes gepauzeerd te hebben op het terras rekenen we af en vervolgen onze tocht door de straten van Barcelona.

16:30 uur – winkelen

Het is tijd om verder te gaan met winkelen. Dit is de tol die je betaalt als je met alleen maar vrouwelijk gezelschap naar Barcelona gaat. Ik zal jullie de exacte details van de komende anderhalf uur besparen buiten het gegeven dat ik vooral staand voor gevels en zittend op bankjes heb gewacht terwijl de dames de ene na de andere winkel binnengingen en weer naar buiten kwamen. Soms met lege handen, soms met een aankoop. Na de laatste aankoop, een paar witte Adidas-schoenen voor dochterlief, was het tijd om ons te gaan herenigen met mijn oudste dochter en haar vriendin.

18:00 uur – einde van het winkelen?

Wij staan om 17:55 uur op Plaça de Catalunya. Dit drukke plein wordt vaak als het centrum van de stad gezien. De drukste verkeersaders komen hier samen en het is hier een belangrijk verzamelpunt. Wij hebben afgesproken bij het Francesc Macià monument. Enkele minuten later komen de twee jongedames aangelopen met verschillende tassen vol aankopen. Mijn dochter vertelt me echter teleurgesteld te zijn in wat ze gekocht heeft. Ik ben zo dom te zeggen dat er om de hoek nog een Topshot zit die ze waarschijnlijk niet gezien hebben. Het gevolg is dat de dames daar nog even willen kijken. Na wat tegenstribbelen ga ik akkoord en zet met de vier dames koers richting deze winkel. Deal is wel dat ze maar een kwartier de tijd krijgen in de winkel en dat het dan echt gedaan is wat mij betreft met shoppen.

18:15 uur – Paulaner 

Terwijl de vier dames nog even aan het winkelen zijn ontdek ik enkele panden verderop een klein terras. Het hoort bij Belushi’s. Dit is de bar die bij een hostel hoort. Op bediening op het terras hoef ik kennelijk niet te rekenen, want de jonge medewerker heeft alleen maar ogen op de paar lege flessen die er staan. Ik weet dat ik maar weinig tijd heb en loop naar binnen. Daar bestel ik een klein glas Paulaner. Deze weizener smaakt me heerlijk in de tien minuten die me nog op het terras resteren voordat de dames aangelopen komen.

18:35 uur – Ramblas

Via Plaça de Catalunya lopen we de Ramblas op. Het autovrije middenstuk van deze lange wandelboulevard is het episch centrum van toeristisch Barcelona. Hier staan de stalletjes met souvenirs. Hier kun je tegen soms veel geld kaarten kopen voor de thuiswedstrijden van FC Barcelona. Hier kun je eten en drinken waarbij de prijs en kwantiteit in de regel belangrijker zijn dan de kwaliteit. Hier slaan zakkenrollers massaal hun slag en verdienen straatartiesten soms aanzienlijke bedragen aan de vele toeristen die hier voorbijkomen. Voor mij is de Ramblas misschien door de drukte en de opsomming van de eerder genoemde factoren mijn minst favoriete plek van Barcelona. Op weg naar de Mercat de La Boqueria is de Ramblas echter de meest gunstige route.

18:50 uur – Mercat de La Boqueria

Mercat de La Boqueria, die officieel Mercat de Sant Josep heet, is de oudste en beroemdste markt van Barcelona. Al sinds de middeleeuwen is dit de plek waar Barcelonezen komen om verse levensmiddelen te halen. Die functie heeft Mercat de La Boqueria nog steeds, maar de markt wordt steeds meer gezien als een toeristische attractie. In de ochtenduren zijn het nog vooral locals die hier verse vis, groente, fruit, vleeswaren, kaas en andere lekkernijen komen halen. Naarmate de dag vordert neemt het aantal toeristen toe en draait het hier vooral om fingerfood en drankjes. We maken een rondjes over de markt en de meiden kopen voor 1 euro per persoon een beker met ‘vers’ fruitsap.

19:30 uur – tapas eten

We zijn inmiddels gearriveerd in Port Vell. Dit is de oude haven van Barcelona, hoewel dat op het eerste niet direct zichtbaar is. Dat komt omdat vanwege de Olympische Spelen die hier in 1992 gehouden werden er een grote renovatie plaatsgevonden heeft. In de haven is het Maremàgnum gebouwd. Een enorm complex waarin winkels, restaurants, bars en een bioscoop zitten. Ook is hier het populaire Aquarium van Barcelona gevestigd. Je bereikt dit deel van de haven via de fraai vormgegeven Rambla de Mar. Dit is een voetgangersbrug waar dagelijks duizenden mensen overheen lopen. 

Bij de entree van Maremàgnum is Tapa Tapa gevestigd. Dit tapasrestaurant was voor ons ooit de eerste kennismaking met het fenomeen tapas. Niet voor niets dat we daarom nu deze plek uitgekozen hebben om me het hele gezelschap te genieten van een tafel vol authentieke en absoluut ook minder authentieke Spaanse hapjes. Want eerlijk is eerlijk: kipspiesjes met terriyakisaus en sesamzaadjes komen niet voor in de traditionele Spaanse (of Catalaanse) keuken.  Toch maakt het er allemaal niet minder lekker om.

We genieten van piementos de padron, patatas bravas, gegrilde sardientjes, Spaanse gehaktballetjes, tortilla en andere lekkernijen. We stellen tevreden vast dat de tapas net zo lekker smaken als dertien jaar geleden.

Na twee uur tafelen, gezellige gesprekken en een fraai uitzicht over de oude haven van Barcelona is er een eind gekomen aan een leuke maar vermoeiende dag in Barcelona. De tellers op onze telefoons geven aan dat we bijna 15 kilometer gelopen hebben en de twee oudste tieners hebben er zelfs iets meer dan 17 kilometer opzitten. Het is tijd om een einde te maken aan onze 12 uur in Barcelona.

21:50 uur – parkeergeld betalen

Op het moment dat ik mijn parkeerkaartje in de gleuf van de betaalmachine stop wordt me keihard duidelijk gemaakt dat ik mijn auto in een stad geparkeerd heb. De automaat geeft een bedrag van € 37,30 aan. Dat is de prijs die je betaalt voor iets langer dan twaalf uur parkeren in Barcelona. Er zullen ongetwijfeld goedkopere methodes zijn om te parkeren in Barcelona, maar daar heb ik me vooraf eerlijk gezegd niet in verdiept.