07:00 uur – opstaan
De dag zal zonder een duidelijke vooraf opgesteld plan ingevuld gaan worden. Een ding is wel zeker en dat is dat ik de rondrit start vanuit Costa Teguise en de eerste stop in Teguise zal zijn. Het is zondag en de weekmarkt die dan in Teguise gehouden wordt trekt veel toeristen aan. Ik kan er daarom eigenlijk niet omheen om de markt van Teguise op te nemen in mijn rondje over het eiland. Om de ergste drukte voor te zijn sta ik op tijd op: om zeven uur. Ik geef mijzelf een uur om om te douchen, aan te kleden en te ontbijten. Dat moet ruim voldoende zijn.
Ik verblijf in het comfortabele Radisson Blu Lanzarote Resort. Dit eind vorig jaar geopende hotel staat in Costa Teguise. Deze plek heb ik gekozen vanwege de handige ligging ten opzicht van de belangrijkste bezienswaardigheden van Lanzarote en omdat ik dit hotel tegen een zeer aantrekkelijk prijs kon boeken via Sunweb. Ik heb bij Sunweb voor de complete reis (vlucht, hotel en half pension) een paar honderd euro minder betaald dan wanneer ik alleen de hotelkamer geboekt zou hebben via de officiële site of via booking.com. Het ontbijt is inbegrepen en wordt in de vorm van een buffet aangeboden. Ik maak een gevarieerd bordje, pak een vak koffie en schenk een glas mangosap in. De dag kan beginnen!
08:10 uur – vertrek vanuit Costa Teguise
Iets na achten gooi ik mijn fototas achter in mijn auto en stel de navigatie in op bestemming Teguise. Mijn auto voor vandaag is een Hyundai Tucson. Deze midsize SUV is heerlijk om mee over Lanzarote te rijden. Hij doet het prima op het asfalt, kan goed overweg met de onverharde wegen en zit comfortabel. Dankzij de zuinige dieselmotor vallen de brandstofkosten ook mee. De huurauto heb ik zoals altijd via Sunny Cars gereserveerd. Zij bieden all-inclusive autoverhuur, wat ik altijd vertaal naar ‘een auto huren zonder gezeik’.
Het weerbeeld is beter dan tijdens mijn vorige Lanzarote in 12 uur reportage. Bij vertrek is het lichtbewolkt, naarmate ik Teguise nader zie ik wel wat meer bewolking verschijnen. Hopelijk verdwijnt dat in de loop van de dag weer.
08:30 uur – parkeerplekje gevonden
Bij aankomst in Teguise blijkt een groot deel van de straten afgezet te zijn. Alles staat hier vandaag in het teken van de markt. De twee parkeerplaatsen die ik hier ken staan al vol. Ik beproef mijn geluk in de zijstraatjes en heb binnen enkele minuten een parkeerplekje gevonden. Die ligt op twee minuten lopen van de markt. Dit is het voordeel van op tijd vertrekken. Ik kan me voorstellen dat het later op de ochtend een stuk lastiger zal zijn om dichtbij te parkeren.
De marktkooplui zijn hun kramen nog aan het opzetten. Het valt me op hoeveel loopruimte er tussen de kramen is. Dat is beter geregeld dan op de meeste andere markten die ik bezocht heb. Ik laat de mensen hun ding doen en loop over het marktplein door naar het hart van Teguise.
Op het Plaza de la Constitucion heerst (nu nog) een heerlijke rust. Dat zal straks ook wel veranderen, denk ik. Aan het einde van het plein wordt een stelletje door een fotograaf vastgelegd. Op het enige terras zit nog bijna niemand: een koppel en een man alleen.
08:40 uur – koffie
Ik zorg ervoor dat de klandizie voor Croisanteria La Despensita met 33,3 procent stijgt. Ik pak de gelegenheid om even te genieten van mijn tweede kop koffie van vandaag. Genieten blijkt helaas een groot woord. De café con lecce die mij geserveerd wordt kan me helaas niet echt bekoren. De koffie in het hotel is veel beter. Voor de koffie reken ik twee euro af.
09:00 uur – de markt van Teguise
Op het moment dat de klok van de mooiste kerk van Lanzarote negen uur slaat, loop ik naar de zondagsmarkt van Teguise. Markten zijn niet mijn ding, net als winkelen overigens. Dat zijn thema’s die je niet zo snel in mijn ‘in 12 uur’- verhalen tegen zult komen. Omdat ik overal hoor en lees dat je de markt in Teguise niet over mag slaan, heb ik besloten om toch een kijkje te gaan nemen. Vooral de info dat er op deze markt vooral lokale producten verkocht worden heeft me over de streep getrokken.
Ik moet zeggen dat het aanbod mij niet tegenvalt. Zo zie ik sieraden van lavasteen, aloe vera producten, leren riemen en tassen, redelijk veel kleding en allerlei kunstwerken waarbij vooral veel lavasteen gebruikt is en lokale thema’s centraal staan.
Natuurlijk ontbreken ook hier de kraampjes niet met namaakartikelen van grote merken zoals Adidas, Boss, Nike, Dior en Louis Vuitton. Zie het als een soort van opvulling omdat een deel van de bezoekers kennelijk wel geïnteresseerd is in dit soort producten.
Het deel van de markt dat op het hoger gelegen stuk (bij de oude windmolen) staat, is het interessantst. De doeken waarop ‘Artesanía Lanzarote’ staat zeggen genoeg. Hier moet je zijn voor authentieke producten en lokale lekkernijen.
Er lijkt geen einde aan de markt te komen. De kraampjes verspreiden zich tot ver in het centrum. Ik moet eerlijk zijn: ik houd niet van markten. Maar deze markt van Teguise is een van de beste markten die ik gezien heb. Ik snap de reputatie en waarom er iedere zondag zoveel mensen hier op af komen. Ik ben weer op tijd weg voordat de drukte op gang komt.
Via de LZ-10 rijd ik in noordelijke richting het meer bergachtige deel van het eiland in. Na een tijdje merk ik dat ik aardig wat hoogtemeters gemaakt heb. Enkele kilometers voorbij Los Valles ben ik ineens in de wolken beland. Die hangen dus een stuk lager dan ik dacht. Bij het maken van de foto voel ik dat de temperatuur en vooral de gevoelstemperatuur hier lager ligt. De thermometer in de auto geeft 16 graden aan. De koude wind op deze hoogte laat het eerder aanvoelen als een graad of vijf tot tien.
10:00 uur – Mirador de El Risco de Famara
Bij een bordje met een fotocamera erop sla ik links af. De onverharde weg leidt mij in een kleine twaalfhonderd meter naar de parkeerplaats van de Mirador de El Risco de Famara. Deze ‘hidden gem’ werd mij getipt door een dame van de toeristische dienst van Lanzarote. Vanaf hoge hoogte zou je uit moeten kijken op het aan de kust gelegen Famara en omgeving. Het uitzichtpunt zou beter moeten zijn dan het beroemde Mirador del Rio. Maar dan moet het weer wel meewerken! En dat is nu niet het geval.
Na ongeveer tweehonderd meter lopen ben ik op het uitzichtpunt. Ik kan iets meer zien dan ik verwacht had, maar goed zicht is anders. Een kwestie van op het verkeerde moment op de goede plek zijn. Wat wel aangenaam is, is dat de wind hier amper meer voelbaar is. Dat maakt het voor het gevoel een stuk aangenamer. Naar het schijnt is de zonsondergang het mooiste moment om hier te zijn. Je ziet de zon dan achter Famara ondergaan. Wie weet rijd ik vanavond nog even terug hier naartoe. Dan moet het wel onbewolkt zijn! Voor nu stap ik toch enigszins teleurgesteld weer de auto in.
10:20 uur – Mirador de Haria Los Helechos
Zodra ik op de verharde weg rijd, zie ik tweehonderd meter verderop een ander uitzichtpunt: de Mirador de Haria Los Helechos. Heel raar is dat hier de zon wel doorbreekt. De bewolking blijft dus aan de westkust hangen. Bij dit uitzichtpunt kun je kiezen: je nuttigt iets in het cafetaria en krijgt gratis toegang of je betaalt een euro (cash of contactloos) en gaat via het poortje naar het panoramaterras. Ik kies voor de tweede optie.
Ik begrijp dat ze het zo doen. Niets is frustrerender dan dagelijks honderden bezoekers te krijgen waar je geen cent aan verdient en die wel je parkeerplaats, toiletten en vuilnisbakken gebruiken.
Vanaf dit punt kun je vrij veel van de omgeving zien. De ligging is hoog en het uitzicht wordt niet gehinderd door bomen of bergen. Je kunt het dorp Haria goed zien liggen en daardoor meteen begrijpen waarom deze plaats in het Dal van de Duizend Palmen ligt. Recht vooruit zie je de Atlantische Oceaan en de dorpen Punta Mujeres, Arrieta en Tabayesco liggen.
10:45 uur – Haria
Als je het over de top vijf mooiste dorpjes van Lanzarote hebt dan hoort Haria daar zeker in thuis. Het zou daarom raar zijn als ik het dorp gewoon doorheen zou rijden en niet even een stop zou maken. Ik parkeer de auto op de gratis parking en loop in een minuut het centrum in. De zondagsrust wordt eventjes verstoord door een groepje brommerrijders die op de klassieke brommers net het dorp verlaat.
Vanaf de Plaza Leon y Castillo zie ik een grote groep wandelaars aankomen. Ik stap even door om de Plaza de la Constitution – het mooiste plekje van Haria – zonder mensen op de foto te kunnen zetten.
Twee minuten later stroomt de plek zoals verwacht vol met mensen die ik er liever niet bij heb op de foto. Niets persoonlijks, maar vind op zo’n plek een groep fotograferende mensen weinig toegevoegde waarde aan het beeld bieden.
Voordat ik verder ga, maak ik een korte pauze. Even een drankje drinken en dan een sanitaire stop maken. Dat doe ik op het terras van Bar Cafetaria Rincon de Quino. Voordat ik de auto instap reken ik € 2,50 af. Ik laat vijftig cent fooi achter op het tafeltje.
11:30 uur – Mirador de Guinate
In Haria was het inmiddels aardig zonnig, maar naarmate ik dichter bij het Mirador de Guinate kom, wordt het snel bewolkter. Toch sla ik de doodlopende weg door het gehuchtje Guinate in om naar dit gratis alternatief voor het Mirador del Rio te gaan kijken. Een eerlijk is eerlijk: ook al kan ik het onderscheid tussen oceaan en lucht niet meer zien, het uitzicht is prachtig. Zelfs zonder zonneschijn is dit een indrukwekkend zicht.
Het beste stuk van het Mirador de Guinate is afgezet met een hek. Mijn recalcitrante kant komt boven. Ik ga over het muurtje langs het hek om het eiland La Graciosa helemaal in beeld te krijgen.
12:00 uur – Jardin de Cactus
De Jardin de Cactus is de eerste bezienswaardigheid die ik vandaag bezoek die in de top 10 bezienswaardigheden van Lanzarote staat. Het parkeerterrein staat nagenoeg vol, maar de rij bij de kassa is kort. Binnen enkele minuten koop ik voor € 6,50 een kaartje waarmee ik toegang krijg tot deze bijzondere cactustuin.
De tuin is op trapsgewijze manier aangelegd. Het zorgt ervoor dat je vanaf verschillende standpunten een mooi zicht krijgt op de vele verschillende soorten cactussen die hier staan. Kenmerkend voor de Jardin de Cactus is de traditionele windmolen die boven op de rand staat. Het is voor de bezoekers een populaire plek om op de foto te gaan. Dat blijkt wel uit mijn observatie dat er meer mensen in en rond de molen aanwezig zijn dan in de rest van de cactustuin.
Het ietwat fletse zonlicht zorgt ervoor dat de planten iets minder goed tot hun recht komen. Maar dat lijkt de rode draad van vandaag te zijn.
De hand van kunstenaar en architect Cesar Manrique is op verschillen manieren zichtbaar. Denk aan de synergie tussen natuur en wat er door de mens ontworpen is. Het lijkt naadloos op elkaar aan te sluiten. Dat is de verdienste van Manrique. In het cafetaria herken je duidelijk zijn stijl en het ontwerp van de fontein is ook herkenbaar als zijn werk.
Twee kunstwerken die veel op de foto gezet zijn bevinden zich bij de toiletten. Het gaat om de manier waarop duidelijk gemaakt wordt wat de heren- en de damestoiletten zijn. De vraag is of de woke discussie van tegenwoordig er uiteindelijk voor zal zorgen of deze opvallende werken verwijderd zullen worden.
13:00 uur – lunch
Het eten dat ik op de borden van de cafetaria in de cactustuin zag liggen verleidde mij niet om daar mijn middagmaal te nuttigen. Ik stap de auto in, rijd Guatiza in en zie een bordje ‘smokehouse’. Ik sla rechtsaf en sta al snel voor de gesloten deur van Smokehouse La Cuervo del Carnero. Het is vijf voor één en mijn Spaans is goed genoeg om van het handgeschreven bord te begrijpen dat deze zaak om 13:00 uur open zal gaan. Ik wacht een paar minuten in de auto totdat ik de deur inderdaad geopend zie worden.
Ik bestel een halve portie baby back ribs met koolsla. Dit is mijn favoriete barbecuegerecht. Ik ben benieuwd of ze het hier net zo lekker klaar kunnen maken als dat ik het recent bij een van mijn beste vrienden thuis gegeten heb. De halve portie schijnt al een flinke te zijn. Dit is genoeg vlees voor twee dagen. Vegetariërs en veganisten zullen hier mogelijk met afgrijzen naar kijken. Voor mij als heuse carnivoor is dit smullen geblazen.
Het vlees is heerlijk gegaard en heeft alleen maar wat peper gekregen. Hierdoor is de pure vleessmaak behouden gebleven in plaats dat het naar barbecuesaus smaakt. Het is een prima lunch, beter dan een broodje kaas zeg maar. Als ik eerlijk ben dan vind ik de ribs van mijn vriend beter, wat vooral een dikke pluim in zijn reet betekent.
Als toetje je in krijg ik een crème van dulce de lecce met een laag verkruimelde merengue voorgesteld. In een woord tongstrelend. Dit is een toetje zoals een toetje moet zijn: niet te zoet, aangenaam van structuur en vol smaak. Het geheim zit hem vooral in de bodem van koekkruimels en karamel, denk ik. Ruim duizend calorieën rijker en € 36 armer verlaat ik het restaurant.
14:10 uur – Las Grietas
Mijn volgende stop is langs de LZ-35. Daar vind je een bezienswaardigheid die wat minder bekend zijn bij het grote publiek: Las Grietas. Letterlijk vertaald betekent Las Grietas ‘de scheuren’. Dat is ook echt wat je hier te zien krijgt: een paar enorme scheuren in het vulkanische landschap, die door erosie een bijzonder uiterlijk gekregen hebben. Je kunt dit gebied als een miniatuurversie van de Amerikaanse Antelope Canyon beschouwen.
Las Grietas bestaat uit 2 smalle scheuren en een hele brede scheur. De twee smallere scheuren zijn het mooiste. Hier waan je jezelf even in een andere wereld. De grote contrasten tussen schaduw en licht maken het lastig om goede foto’s te maken.
Ik was net op tijd. Toen ik arriveerde stonden er maar twee auto’s op de parkeerplaats, maar nu ik klaar ben met mijn foto’s zijn er net een vijftal buggy’s en nog een paar auto’s gearriveerd. Ik heb nog net even al mijn foto’s kunnen maken zonder die mensen erop. Het licht is op dit tijdstip niet perfect. Grote contrasten zorgen ervoor dat het lastig fotograferen is. Schaduwen en felle zonnige plekken gaat niet goed samen op een foto. Eigenlijk moet je hier bewolkt weer hebben of vroeger in de ochtend komen. Nog een goede tip is om stevige dichte schoenen aan te trekken. Op sandalen of slippers kunnen de steile paden met losse lavasteentjes lastig zijn. Menigeen is hier onderuitgegaan.
15:00 uur – Playa Quemada
Tijdens mijn eerste vakantie op Lanzarote, vijftien jaar geleden, heb ik het vissersdorpje Playa Quemada ontdekt. Dit pareltje was nog niet ten prooi van het toerisme gevallen en ik hoop dat dat nog steeds nog zo is. De eerste tekenen zijn goed. Ik zie geen grote hotels, geen toeristenwinkels en ook opvallend weinig auto’s die van een autoverhuurbedrijf afkomstig lijken te zijn. Op het eerste strandje dat ik tegenkom zie ik welgeteld 11 mensen. Het is zondagmiddag drie uur en 27°. Dit is tekenend voor de rust die heerst in dit heerlijke dorp.
De enige plekken waar je wel veel mensen ziet zijn de visrestaurants. Vooral de locals weten dat je in Playa Quemada moet zijn om te genieten van verse vis en zeevruchten. Tot grote vreugde stel ik dus vast dat er hier in de loop der jaren niets veranderd is. Mocht je mijn schema dus danig aanpassen dat je net na de middag hier kunt zijn, plan dan in om hier je lunch te pakken. Als je de route bijvoorbeeld niet op de zondag doet en Teguise aan het begin overslaat, dan creëer je voldoende ruimte in je dag om op tijd hier te zijn. Ik wist niet zeker of ik hier vandaag naartoe zou rijden en heb daarom het zekere voor het onzekere genomen door eerder te lunchen.
Het is het ongepolijste dat mij zo aantrekt. Ook nu weer word ik betoverd door de charme van Playa Quemada. Ik overweeg zelfs een moment om deze reportage te stoppen en de rest van de dag hier door te brengen. Op het grotere strand is het iets drukker. Maar ook daar heerst vooral rust.
15:50 uur – Mirador de Femés
Ik rijd verder zuidwaarts en ben vrijwel ongemerkt weer een stukje geklommen met de auto. Dat ik ineens een stuk hoger zit merk ik zodra ik mijn auto bij het Plaza San Marcial weggezet heb en naar de voorkant van het kerkje loop. Ik sta ineens op het Mirador de Femés. Van hieraf kijk je uit op het veel lager gelegen zuidelijke puntje van Lanzarote. In de verte kun je Playa Blanca en de Montaña Roja zien liggen.
Het is een mooie plek om even een drankje te doen. Dat doe ik vanaf het terras van een van de twee horecagelegenheden die hier zitten. Je merkt dat je hier iets meer betaalt dan op een plek zonder uitzicht. Mijn frisdrank kost mij € 2,95 exclusief de fooi.
16:45 uur – Playas de Papagayo
Als ze het over de mooiste stranden van Lanzarote en misschien wel van de hele Canarische Eilanden hebben en je bent in de buurt, wat doe je dan? Er naartoe rijden natuurlijk! via de onverharde weg rijd ik naar de toegangspoort van het natuurpark waar de Playas de Papagayo toe behoren. De entreepoort is onbemand waardoor ik de drie euro toegangsgeld niet hoef te betalen. Normaal gesproken betaal je drie euro per auto om naar binnen te mogen rijden. De wegen in het natuurpark zijn onverhard en door de droogte stoffig. Ramen dichthouden, dus!
De eerste stop is bij Playa Mujeres en Playa del Pozo. Er is voldoende parkeerplek. Zodra het strand oploop begin ik al te begrijpen waar de reputatie van de Playas de Papagayo vandaan komt. Vergeet het beeld van zwarte stranden waar de Canarische Eilanden veelal mee geassocieerd worden. Dit is een heerlijk wit zandstrand met een oogverblindende blauwe zee. Ik loop een stukje de klif op om een goed overzicht te krijgen. Deze donkere vulkanische kliffen houden de wind tegen en zorgen ervoor dat het hier heerlijk vertoeven is.
Ik zou het heel goed begrijpen als jij als lezer zegt ‘hier houden mijn 12 uur op Lanzarote op’. Als ik badkleding meegenomen zou hebben dan zou dat zeker een goede optie geweest zijn. Ook zonder badkleding kun je hier zonnebaden en zwemmen. Maar ik ga door om mijn twaalf uur op Lanzarote af te maken. Voor ik het vergeet: de lucht is hier helder genoeg om verderop het eiland Fuerteventura te zien liggen.
Na mijn vertrek van het strand ga ik mezelf weer in noordelijke richting verplaatsen. Dat doe ik via de LZ-2. Vanwege een wegafsluiting moet ik wat omrijden naar El Golfo. Geen probleem. Het kost me een paar minuten extra, maar levert me een prachtig uitzicht op het vulkanische landschap van de Montanas del Fuego op. Deze Vuurbergen heb ik tijdens mijn vorige 12 uur op Lanzarote bezocht.
17:45 uur – het groene meer
Iets voor zessen arriveer ik bij het dorpje El Golfo. Hier is een bijzonder natuurfenomeen te zien. Het is een groen meer dat gelegen is in een zwart lavastrand, omringd door verschillende tinten gesteente. Na vijf minuten lopen ben ik op de uitzichtplek op het Lago Verde. Tegenwoordig kun je niet meer verder lopen. Vroeger liep er een pad naar het strand. Dat is nu weg. Het zal bedoeld zijn om de groene lagune te beschermen tegen zijn bezoekers. Of misschien wel leuk andersom.
Op het moment dat ik hier aankwam stonden er nog een paar andere mensen. Een vijftal minuten later sta ik hier helemaal allen, omgeven door zoveel schoonheid. Een groot palet van kleuren komt op mij af: zwart, groen, rood, bruin, camee en natuurlijk ook het blauw van de lucht. Dit is visueel genieten geblazen.
18:20 uur – Los Hervideros
Nog eentje dan. Het zou zonde zijn als ik in deze hoek van Lanzarote zit en niet eventjes naar het vier kilometer verderop gelegen Los Hervideros zou rijden. Dat doe ik dus ook. De weg is naar het schijnt pas vanaf deze bezienswaardigheid afgesloten. Ik kan er vanaf El Golfo dus wel naartoe rijden.
Los Hervideros is een prachtig natuurfenomeen aan de zuidwestkust van Lanzarote. Het is een ruige vulkanische kustlijn die bekend staat om zijn dramatische zeegezichten, gevormd door lavastromen die eeuwenlang zijn uitgesleten door de Atlantische Oceaan. De naam “Los Hervideros” betekent “de kokende ketels”, wat een passende beschrijving is voor het gebied, omdat de golven tegen de zwarte lavarotsen slaan en een spectaculair schouwspel van waterhozen, geisers en schuimende golven creëren.
19:35 uur – Playa de Famara
De laatste stop van vandaag is op een van mijn favoriete plekjes op Lanzarote: Playa de Famara. Dit strand ligt aan de westkust van het eiland en staat vooral bekend als surfstrand. Bij voldoende wind zie je hier vooral windsurfers. Nu zijn het de ‘normale’ surfers die nog volop aan het genieten zijn van de zee en zijn golven. De combinatie van een licht zandstrand en de enorme kliffen aan de noordzijde maken van deze plek een idyllisch geheel. Het is daarom de perfecte plek om mijn dag op Lanzarote af te sluiten.
Het strand van Famara is ook een van de weinig me plaatsen op Lanzarote waar je de zonsondergang goed kunt zien. Ik maak een wandeling over het strand en sla de bedrijvigheid hier gaande. Behalve surfers zijn hier mensen aan het fotograferen, aan het spelen met de hond of ze zitten gewoon lekker te kletsen. Vanaf de berg komt er een parasailer afgedaald.
Niet veel na achten zie ik de zon tussen de wolken achter Famara verdwijnen. Dit soort momentjes vind ik toch altijd fijn om te beleven en vast te leggen.
20:25 uur – diner
Het stuk rund van vanmiddag is inmiddels wel grotendeels verteerd. Het is tijd om aan het avondeten te beginnen. Ik rijd Caleta de Famara in. Dit dorp ligt bij het Playa de Famara. Vanavond wel ik graag vis eten. Ik maak het mezelf gemakkelijk en kijk op Tripadvisor waar ik van de heerlijkheden uit de zee kan genieten. De beoordelingssite wijst mij richting Restaurante Costa Famara. Ik op parkeer mijn auto voor de deur en stap binnen. Ik krijg een tafeltje in de hoek, waarbij ik niet alleen het restaurant in kijk maar ook naar buiten kan kijken… voor zolang het nog niet donker is.
De ober komt met de menukaart aanzetten en vertelt me de specialiteiten van vandaag. Ik besluit om de kaart ongeopend mee terug te geven en twee van zijn suggestie te bestellen: tonijn tataki vooraf en zeebrasem als hoofdgerecht. De tonijn is uitstekend, net als de zeebrasem. Die wordt met de typische Canarische aardappeltjes geserveerd.
Bij het afrekenen is het even schrikken. In principe is de rekening naar Nederlandse begrippen niet buitensporig. Maar ruim vijftig euro voor deze twee gerechten en twee drankjes is op Lanzarote aan de dure kant. Misschien een volgende keer toch maar gewoon op de menukaart kijken in plaats van iets te bestellen waarvan ik de prijs niet weet?
22:00 uur – terug in het hotel
Klokslag tien uur ’s avonds ben ik terug in het Radisson Blu Lanzarote Resort. Het was een leuke maar drukke dag. Ik kies ervoor om totdat ik ga slapen van het comfort van mijn hotelkamer en vooral van het balkon te genieten. Eerst lekker de dag van me afspoelen in de douche, dan nog even buiten wat lezen en daarna mijn mandje in.
Nog geen reacties op Lanzarote verkennen met een huurauto