Tokyo is zo enorm groot dat je zelden voor slechts één dag naar Tokyo zult reizen. Meestal zul je ervoor kiezen om Tokyo in meerdere dagen te bezoeken. Het meest handige is dan om de metropool voor jezelf in stukken te hakken en per dag een stuk af te werken. Op die manier reis je vaak het meest efficiënt. Hierdoor verlies je minder tijd aan het verplaatsen binnen Tokyo en houd je meer tijd over om te besteden aan de bezienswaardigheden en interessante plekken in de stad. Voor mij is dit de derde dag in Tokyo. De eerste dag heb ik vooral het westen en centrale deel van de stad bezocht. Vandaag focus ik me helemaal op het noordoosten van Tokyo. Hier liggen meerdere leuke wijken. Omdat de bomen nog redelijk goed in de bloesem staan is dit een uitstekend moment om Ueno Park nog even mee te pakken. Als ik dat twee dagen later doe dan is de kans dat de bomen al veel minder bloesem bevatten.

Mijn startpunt is de wijk Kabukicho in Shinjuku. Hier ligt mijn hotel waar ik in Tokyo verblijf. Ik overnacht in Hotel Gracery Shinjuku. Ik heb een Suica-kaart waarmee ik in de stad al mijn ritjes in het openbaar vervoer kan betalen. Er staat nog saldo op van de vorige twee dagen in Tokyo. Het voordeel van een Suica-kaart is dat ik geen losse tickets voor iedere metro- of treinrit hoef te kopen. Dat is sneller en efficiënter. Met de kaart kan ik zo door alle poortjes heen. Ik zie meteen hoeveel de rit mij gekost heeft en wat mijn restsaldo is. Ik geloof dat de tarieven ook wat goedkoper zijn dan wanneer je losse kaartjes zou kopen.

07:00 uur – opstaan

Inmiddels zit ik al aardig in het lokale tijdritme. Het tijdsverschil van 7 uur is inmiddels helemaal weggepoetst en ik sta om 7 uur naast mijn bed. Wat scheelt is dat ik tussentijds van de oostelijke kant van het hotel naar de westelijke zijde verhuisd ben. Dat is de kant waar de zon opkomt. Omdat het bed zicht direct onder het raam bevindt en het rolgordijn niet al het licht tegenhoudt, wordt ik al tegen zes uur wakker. Omdat dat echt te vroeg is naar mijn zin blijf ik lekker wat doezelen tot zeven uur.

Het is al een paar dagen droog en zonnig weer. In een stad als Tokyo zorgt dat al vrij gemakkelijk voor smog en dat zie je deze ochtend dan ook wel. Op het moment dat ik het rolgordijn optrek en naar buiten kijk zie ik dat het zonlicht gefilterd wordt door deeltjes in de lucht.

07:30 uur – ontbijt

Mijn nieuwe kamer heb ik veel eerder geboekt dan de eerste twee nachten die ik hier doorgebracht heb. Ik heb de nog steeds kleine kamer tegen gunstigere voorwaarden geboekt: ik betaal minder en het ontbijt is inbegrepen. Voor in totaal ongeveer 165 euro per nacht heb ik een comfortabele kamer en heb ik de keuze uit twee plekken om het ontbijt te nuttigen: een sandwichbuffet op de 8e verdieping of een combinatie van Japans en westers buffet op de begane grond. Ik houd het simpel vandaag: ik ga voor de sandwiches met een dubbele espresso en een smoothie.

08:25 uur – de trein

Zo’n anderhalf uur nadat ik opgestaan ben is het al zonniger buiten. De laag smog lijkt als de spreekwoordelijke sneeuw voor de zon verdwenen te zijn.

Vandaag ga ik met de trein naar het noordoosten van Tokyo. Dat doe ik vanaf Shinjuku Station, één van de drukste of zo niet het drukste station ter wereld. Vanuit mijn hotel loop ik eerst richting het station. Dat is een wandeling van een kleine tien minuten, mits je in 1 keer goed loopt. Het is mijn derde dag in Tokyo, dus dat lukt nu prima. Ik had vooraf al opgezocht dat de JR-Yamanote Line het meest handig is. Deze trein rijdt rechtstreeks in 25 minuten naar Ueno Station. Dankzij een machine die je helpt de juiste trein te vinden kom ik er achter dat ik op perron 15 moet zijn. Op de gok pak ik de juiste ingang naar de trein (of zouden ze allebei goed zijn) en loop naar het perron. Niet veel later stap ik in de trein. Het is zaterdagochtend, dus aanzienlijk minder druk dan doordeweeks. Ik kan zowaar meteen gaan zitten in de trein.

08:55 uur – entreeticket kopen

Na 25 minuten stap ik uit de trein. Treinen in Tokio zijn over het algemeen erg punctueel. Hier kunnen de Nederlandse spoorwegen nog een puntje aan zuigen. In het station zie ik een balie waar je museumtickets kunt kopen. In Ueno park zitten verschillende musea. Ik kies voor het nationaal museum. Kunst kun je immers op heel veel plekken bekijken en een nationaal museum leert je toch wat over de cultuur en historie van het land. Ik betaal voor het entreeticket ¥ 620. Dat is nog geen vijf euro.

09:00 uur – Ueno Park

Ik loop vanuit het station rechtstreeks naar Ueno Park. Het is nog steeds kersenbloesem  seizoen. Je ziet aan de bomen wel dat je in de laatste fase van het seizoen zit. Als ik het schat is ongeveer de helft van de blaadjes al uit de boom gevallen. Toch is de hoeveelheid kersenbloesem een goede reden voor duizenden mensen op dit tijdstip hier al rond te lopen. Wat een mensenmassa, zeg. Voor de dierentuin staat al een enorme rij met mensen. Het zijn er volgens mij meer dan dat er op een gemiddeld cruiseschip passen.

Japanners zitten al onder de kersenbomen te picknicken. Wat is er immers lekkerder dan met het gevoel van lente heerlijk met je familie of vrienden te genieten van een lekkere maaltijd? Het pad waar ik overheen loop staat vol met geïmproviseerde tafels en stoelen. Het is vandaag weer een vol op zonnige dag met een strak blauwe lucht, de verwachting is dat het een graad of 17 wordt en het is zaterdag. Die combinatie zal er voor zorgen dat hij rond de middag zo druk is dat je hier eigenlijk niet meer wilt zijn. Ik ben blij dat ik daarvoor gekozen heb om het Ueno park als eerste bezienswaardigheid voor vandaag op het programma te zetten.

09:15 uur – Shinobazuvijver

Nadat ik een stukje in westelijke richting doorgelopen ben kom ik uit bij de Shinobazuvijver. Ik heb geen idee of deze vijver ook bij park zelf hoort. Ik denk het wel, ook al moet je een weg oversteken om er te komen. Hier is het opvallend rustiger, wat mij eigenlijk wel een beetje verbaast. Ik kijk ineens uit op een prachtige vijver met daar achter een hele rij met kersenbomen. Daarachter doemen de gebouwen van Tokio op. Een vrij mooi plaatje waar ik vooral eventjes van sta te genieten zonder mijn camera vast te hebben. Het is tijd voor een ochtendwandeling rondom deze vijver. Op deze manier kan ik de schoonheid vanuit elke hoek bewonderen.

Opvallend is enorme hoeveelheid riet die je in de vijver ziet. Het riet is bruin van kleur, wat vrijwel zeker het gevolg zal zijn van de winter die er ook hier inmiddels op zit. De bruine tinten kleuren mooi bij het nog vrij zachte ochtendlicht.

09:45 uur – Bentendo tempel

Centraal binnen de vijver ligt de Bentendo tempel. Dit is een kleine boeddhistische tempel die misschien wel op een van de mooiste locaties van Tokyo ligt op deze manier. Het is een vrij kleine tempel, die door de ligging in dit park wel erg druk bezocht wordt.

09:55 uur – streetfood

In tegenstelling tot andere Aziatische bestemmingen die ik bezocht heb zoals Bangkok en Seoul is de hoeveelheid het eten kraampjes op straat vrij beperkt in Tokio. Het zal wel te maken hebben met beperkte ruimte die ze hebben ik combinatie met de enorme drukte van de stad. Het valt me daar meteen op dat in een straatje naar de tempel toe allemaal kraampjes staan met eten. Street food in Tokio bestaat dus ook. Ik heb nog geen trek dus laat deze kans eventjes aan mij voorbijgaan. Als ik had moeten kiezen had ik waarschijnlijk voor de Japanse omelet gegaan.

Oh nee, iets verderop zie ik een kraampje met saté‘s van krabvlees. Ik schat dat er dat er per stokje misschien wel meer dan 200 gram aan krab zit. De prijs? Slechts ¥ 600, wat nog geen vijf euro is. Probeer voor dat geld in Nederland maar eens krab te eten.

10:15 uur – niet naar de Ueno Zoo

Ik had een bezoek aan de dierentuin op mijn lijstje staan, als ik er tijd voor zou hebben en als het niet te druk zou zijn. Tijd heb ik genoeg. Het is echter de drukte die me tegenhoudt om in de rij aan te sluiten. Op moment dat ik een man met een bordje zien staan dat de kaartjes om de Chinese reuzenpanda’s te bezoeken al uitverkocht zijn is mijn allerlaatste twijfel weg. Ik sla de Ueno Zoo over vandaag. Wat wel scheelt is dat ik al twee keer reuzenpanda’s gezien heb: in Hongkong en in België. Wie deze met uitsterven bedreigde dieren wil bekijken dan immers ook naar Pairi Daiza gaan. Deze prachtige dierentuin ligt in de Vlaamse Ardennen in België.

10:30 uur – The University Art Museum

Eigenlijk uit gewoonte loop ik naar het Tokyo Metropolitan Art Museum. Ik heb me voorgenomen dat als de prijs onder de duizend ligt, ik een kijkje ga nemen. De prijs ligt hoger: ¥ 1600. Dat is nog steeds niet duur voor een goed kunstmuseum, maar ligt boven de prijs die ik met mezelf afgesproken had. Omdat ik eigenlijk wel zin heb om even de rust van museum op te zoeken vraag ik aan de informatiebalie of er in de buurt ook een museum te vinden is met moderne of hedendaagse kunst. En dat is er. De vriendelijke dame wijst mij in gebrekkig Engels op het museum van de kunstuniversiteit. Tijd om daar een kijkje te gaan nemen.

Ik betaal 1400 YEN op naar binnen te mogen. Er is een tijdelijke expositie gaande met als thema meesterwerken op het gebied van schilderijen van Japanse vrouwen. Het onderwerp op zich vind ik wel aardig. Het is een vrij kleine tentoonstelling waarbij je wel duidelijk ziet hoe men in verschillende tijden en op verschillende plekken in Japan uiteenlopende manieren had om vrouwen te portretteren. Met de Engelstalige audiogids maak ik in een half uur een rondje door het museum. Foto’s maken is binnen niet toegestaan.

11:10 uur – dansende Japanners

Het is ineens genieten van een onverwacht moment. Een groep van pakweg 25-30 Japanners staan traditioneel te dansen bij de vijver voor het nationaal museum van Tokio. Vrijwel iedereen heeft een kimono of andere Japanse kleren aan. Erg mooi om dit zo mee te maken. Ik geniet nog geeneens zozeer van de dans zelf, maar vooral van het zichtbare plezier dat de mensen uitstralen. Voor mij is dit op en top Japan. Ik had vooraf er niet op gehoopt om dit spontaan te zien te krijgen in deze metropool.

11:20 uur – orkest

In de verte hoor ik klassieke muziek. Het is het geluid van een harmonie-orkest. Het leuke is dat de strijkers en blazers dit keer gedirigeerd worden door kinderen uit het publiek. Dat levert soms hele leuke variaties op bestaande liedjes op omdat de kinderen nog geen goed gevoel voor maat of ritme hebben. Ik luister drie liedjes aan en lach af en toe mee met de andere omstanders. Geen uitlachen, maar genieten van het plezier dat de kinderen er overduidelijk in hebben om de muzikanten aan te sturen.

11:35 uur – Monja-manju

In het centrale stuk van het park staan heel veel kraampjes en food trucks. Het is eigenlijk nog net iets te vroeg om te lunchen, maar een lekker snackje gaat er wel in. Tijdens deze reis probeer ik immers ook zoveel mogelijk van de lokale keuken te genieten. En dat Japan meer te bieden heeft dan sushi, ramen en teriyaki is mij al heel snel duidelijk geworden hier in Tokio. Ik ga voor een Monja-manju. Volgens affiche is dat gestoomd broodje met een vulling van varkensvlees, groente en Worchestersaus. Ik reken ¥ 250 af voor een broodje en eet het lopend richting het nationaal museum op. Het is gelukkig een klein broodje dat niet erg vult. Dat laat in ieder geval voldoende ruimte over voor een lunch over een uurtje of anderhalf tot twee.

11:45 uur – Tokyo National Museum

Het is tijd voor museum nummer twee: het nationale museum. Het museum bestaat uit verschillende panden, waarvan ik twijfel of ik ze ook echt allemaal ga bezoeken. Het is heerlijk weer en ik wil veel meer zien van deze fantastische stad vandaag. Ik neem me voor om maximaal een uur, liefst nog iets minder, dit museum door te brengen. Dan houd ik tenminste voldoende tijd over om de rest van mijn programma af te werken.

Ik begin met het rechtse gebouw (Toyokan) waarin de Aziatische galerij te vinden is. Verdeeld over vijf verdiepingen wordt er hier kunst uit verschillende Aziatische landen geëxposeerd. Een vrij groot deel komt uit China. De mooiste onderdelen naar mijn mening zijn de sculpturen en de decoratieve kunst.

Na een half uur ga ik naar het tweede gebouw: Honkan. Dit is het hoofdgebouw van het museum waarin de Japanse collectie te vinden is. In één van de eerste zalen kan ik een mooie verzameling van Samurai-zwaarden bekijken. Je ziet dit thema redelijk veel voorbijkomen in Japanse films. Het is dan toch wel gaaf om deze blinkende wapens in het echt te aanschouwen.

Halverwege de eerste verdieping is er een deur naar buiten. Daarachter is een klein bordes met uitzicht op de museumtuin. Ook hier zie je de fleurige bloesem kleur geven aan de tuin. Zoals ik mezelf beloofd heb houd ik het na exact een uur voor gezien.

12:45 uur – lunch like a local

Op het moment dat ik het museum verlaat zie ik op het terrein twee eetkraampjes staan. Ook zie ik diverse bankjes in de tuin van het museum staan. Lekker weer plus eten plus bankjes betekent voor mij lekker buiten eten. Veel keuze is er niet. Het voordeel is echter dat ik hier rustig op mijn gemak eventjes kan zitten. Ik kan ook buiten het museumterrein gaan eten. Dan heb ik veel meer keuze, maar is de kans dat ik ergens zitplaatsje heb minimaal.

Eerst loop ik eventjes naar de twee automaten waar alle lekkere drankjes in aangeboden worden. Na pakweg vier uur op pad geweest te zijn heb ik wel dorst gekregen. Ik werp ¥ 110 aan muntgeld in de gleuf en druk op de knop voor een flesje mineraalwater. Volgens loop ik naar de twee eetkraampjes. Bij de rechter staten iets langer, bij de linker staat er amper een rij. Ik heb weinig zin om te lang te wachten, dus kies ik voor het linkerkraampje zonder te weten wat hij verkoopt. Ik zie in ieder geval iets van noedels. Ik kies optie C, wat noedels met rundvlees moet zijn. Ik krijg in ruil voor 800 YEN een bakje met vrij dunne noedels waarop een soort van omelet met kleine stukjes vlees en een soort van teriyakisaus ligt. Ik pak een set eetstokjes en een plaats op een bank tussen hoofdzakelijk lokale mensen. Vandaag is het ‘lunch like a local’. De maaltijd smaakt aardig. Het is niet iets wat ik me qua smaak jaren later nog zal kunnen herinneren. Het stilt de trek, zeg maar.

13:20 uur – Yanesen

Op aanraden van de toeristische gids van Tokio ben ik naar Yanesen gelopen. Dit is niet één wijk, maar een combinatie van drie districten die samen een gebied vormen: Yanaka, Nezu en Sendagi. Die drie namen vormen samen de naam Yanesen. Wie op een plattegrond van Tokio naar Yanesen zoekt die zal dat dan ook tevergeefs doen. Volgens het boekje kun je hier nog een beetje genieten van de oude sfeer van Tokyo.

En het klopt. Hier heerst rust, zie je geen hoogbouw meer en heeft zelfs mijn telefoon amper dekking. Ik hoor vogels fluiten. Yanesen telt ook veel kleinere tempels en meerdere begraafplaatsen. Als je hier loopt is er een sterk contrast met bijvoorbeeld Ginza, Shinjuku en Shibuya. Wat me misschien nog wel het meest opvalt is de aanwezigheid van kinderfietsen. Ik moest daarnet zelfs eventjes aan de kant voor een ventje van een jaar of 6-7 dat er langs wilde. In de drukkere delen van Tokyo kun je je dat niet voorstellen.

Ik loop de Hatsune-no-michi in. Het is een lange smalle straat waarin noodgedwongen eenrichtingsverkeer van kracht is. Ik loop tegen de rijrichting van de auto’s in. Dat is wel net zo handig, zo kan ik ze in ieder geval aan zien komen. Ik begin wat meer in het hart van Yanesen te komen. Dat merk ik omdat ik meer toeristen zie en ik links en rechts interessante schattige winkeltjes en kleine horecagelegenheden zie. Ik heb totaal geen idee of je hier volgens een bepaald patroon moet lopen om alles te zien.

14:00 uur – Yaneka Ginza

Ineens bevind ik me in de drukte. Ik heb Yaneka Ginza bereikt. Dit is het centrum van de wijk. Dat is direct zien aan de enorme hoeveelheid toeristen die er rondlopen. Niet alleen individuele toeristen, maar ook grote groepen met mensen die onder begeleiding van een gids door dit stukje Tokio lopen. Opvallend hoe snel dat je van heerlijke rust weer terug de drukte ingaat.

In dit oostelijke stukje van de straat zie ik behalve de normale winkeltjes ook iets wat op een vlooienmarkt lijkt. Zeer kleinschalig, dat wel. Ik kom bij de trap aan waardoor je mooi zicht krijgt op de drukte verderop in de straat.

Als je heerlijk zonder een echt doel wat wil winkelen, waarbij je kijkt wat er op je pad komt, is dit een geweldig straatje. Zelfs voor iemand zoals ik, die eigenlijk helemaal niet van winkelen houdt, is dit een leuke bezienswaardigheid. Als iemand een fotograaf zou zijn voor een of andere glossy magazine dan zou die hier gemakkelijk een paar pagina’s mee kunnen vullen.

14:35 uur – in de metro

Vanaf station Sendagi neem ik de metro in zuidelijke richting. Het is de beste manier om vanuit dit station naar het stadsdelen Asakusa en Sumida te reizen. Het betekent wel twee keer overstappen en honderden meters lopen tussen de verschillende stations. Ik vraag me bijna af of ik niet beter naar een ander metrostation had kunnen lopen. Op station C12 stap ik uit om 485 meter te lopen naar station S07. Op station S09 stap ik weer uit om naar metrolijn A te gaan. Weer een stukje lopen: 335 meter. Op station A15 stap ik op de metro die net aan komt rijden.

15:15 uur – weer in de buitenlucht

Dit stukje metro heeft me bijna 40 minuten gekost. Als je de grote kaart van Tokio ziet wat voor klein eindje ik eigenlijk afgelegd heb dan snap je dat ik niet de meest efficiënte keuze heb gemaakt. Misschien had ik beter naar een ander station kunnen lopen. Mijn goede vriend en zakenpartner Jeroen zegt niet voor niets wel eens tegen mij: “soms lijk ook jij wel op een mens”. Als je weet dat ik toch heel graag dingen onder controle houd en mezelf misschien wel een perfectionist mag noemen, dan snap je wat hij hiermee bedoelt.

15:20 uur – Komagata Bridge

Binnen een paar minuutjes ben ik naar de Kamagata Bridge gelopen. Ik had op de kaart gezien dat ik van hier af waarschijnlijk een heel mooi zicht zou hebben op de Tokyo Skytree. Dit gebouw is een van de hedendaagse iconen van Tokio. Gelukkig heeft mijn gevoel voor hoe het licht valt mij niet in de steek gelaten. Ik kan van hier af een paar prachtige foto’s schieten van deze hoge toren.

15:35 uur – Sumida Park

Ik loop vervolgens op de westelijke oever van de Sumidagawa rivier een stukje in noordelijke richting de rode Azumabashibrug. Daarachter ligt Sumida Park. Dit stadspark beslaat twee stroken langs de oevers van de rivier. De reden om de park te bezoeken is kersenbloesem. Jawel, alweer! Helaas staan de bomen al grotendeels in de schaduw. Mooie foto’s maken zit er door matige licht en een vrij grote mensen massa niet echt in. Dat geeft mij tijd om de wederom massaal picknickende Japanners hier te observeren.

15:55 uur – Tokyo Sumidagawa Brewing

Ik steek de Azumabashibrug over. Aan de overkant van het water loop ik recht op een microbrouwerij af: Tokyo Sumidagawa Brewing. Het is zaterdagmiddag en ik ben niet vies van een biertje. Er is dus geen enkele reden te bedenken om hier niet naar binnen te gaan. De ober wijst me eerst op de ‘cover charge’ van 300 YEN. Geen probleem, vind ik. Uit de vier bieren die ze aanbieden kies ik de Weizen. Lekker fris, aangenaam hoppig en niet zoet. Zo moet een biertje zijn! Het glas bier van naar schatting 35 centiliter kost 700 YEN, wat de totale rekening op 1000 YEN brengt.

16:30 uur – Tokyo Skytree

Ik ben een klein stukje verder de wijk Sumida ingegaan. Daarbij ben ik richting de Tokyo Skytree. Het is niet mijn intentie om helemaal door te lopen tot aan de toren. Dit is volgens mij niet het beste moment om het observatiedek te bezoeken. Van de stad en aangezien je op dit moment tegen de zon in kijkt als je richting Tokio wilt fotograferen, is het ook niet het beste moment om het observatiedek te bezoeken. Een optie zou zijn om nog zo’n anderhalf uur te wachten totdat de zon ondergaat. Ik acht de kans dat ik nog op tijd boven ben vrij klein. Het zal vandaag wel erg druk zijn. Daarom neem ik niet eens de moeite om door te lopen. Wel zet ik de enorme toren nog eens een keer vanuit een ander perspectief op de foto.

Hoewel het mijn door de ranke vorm niet direct opvalt, is dit ruimschoots het hoogste bouwwerk van Japan. Met een totale hoogte van 634 meter is de Tokyo Skytree een flink stuk hoger dan de nummer twee van Tokyo: de Tokyo Tower. Die meet ‘slechts’ 333 meter. De Tokyo Skytree is gebouwd omdat de Tokyo Tower niet hoog genoeg meer was. Niet vanuit competitie-element, maar omdat de zendmast van de Tokiotoren steeds meer last kreeg van storingen door hogere gebouwen in Tokyo. De nieuwe zendmast heeft daar geen last van.

Als je een mooi uitzicht over Tokyo wilt hebben dan zijn er andere alternatieven. De drukst bezocht observatiedecks zitten in de Tokyo Skytree en de Tokyo Tower. Vanaf het dak van Roppongi Hills heb je naar mijn mening een mooier uitzicht, vooral ook omdat je dan de Tokyo Tower ook kunt zien liggen. Er is ook een gratis alternatief om over Tokyo uit te kijken: het Tokyo Government Building kent twee torens die ieder een gratis toegankelijk observatiedek hebben.

16:45 uur – Nakamise Shopping Street

Als je van winkelen houdt dan kun je in Tokio kiezen uit talloze winkelwijken en winkelstraten. Binnen Asakusa geldt Nakamise Street als de ultieme shopbestemming. Een deel van deze autovrij straat is overdekt, waardoor er een passage ontstaat zoals je die in sommige Europese steden ook kent. Voor mij is deze straat niet meer dan de weg naar mijn volgende reisdoel. Natuurlijk loop ik eventjes door de straat om de sfeer opsnuiven en te zien wat het eigenlijk is.

17:00 uur – Senso-ji

Zo aan het einde van de middag arriveer ik bij de plek die vaak omschreven wordt als de belangrijkste bezienswaardigheid van Tokio: de tempel Senso-ji. Ik had gehoopt dat het op dit tijdstip wat minder druk zou zijn. Dat is dus niet het geval. Het is nog net niet zo dat je over de koppen kunt lopen. Ik wil niet weten hoe druk het hier is midden op de dag. Jammer dat het zonlicht inmiddels plaats heeft gemaakt voor schaduw. Dat zorgt ervoor dat de volle schoonheid van de tempel nu niet tot zijn recht komt.

Dat het zo druk is, is niet zo wonderbaarlijk meer op het moment dat ik lees dat Senso-ji de meest bezochte religieuze plek ter wereld is. Op jaarbasis komen hier meer dan 30 miljoen mensen, wat neerkomt op bijna honderdduizend mensen per dag. Dat is gewoon twee keer een volle Kuip of Arena, iedere dag. Omdat eind maart toch wel als hoogseizoen gezien mag worden en het weekend is, zou het me niets verbazen als het bezoekersaantal vandaag de 100.000 overschrijdt. Ter vergelijking: de Sint Pieter in Vaticaanstad ontvangt slechts een kwart van deze bezoekersaantallen.

De oorspronkelijke tempel stamt uit het jaar 628. Hiermee is het de oudste tempel van Tokyo. Wat je nu ziet staan stamt overigens niet uit de zevende eeuw, maar uit de twintigste eeuw. De bombardementen op Tokyo tijdens de Tweede Wereldoorlog hebben ook de Senso-ji niet gespaard. Na de oorlog hebben ze het complex opnieuw op moeten bouwen.

18:15 uur – Akihabara Electric Town

Met de metro ben ik van de Asakusa naar Chiyoda City gegaan. In dit stadsdeel ligt Akihabara Electric Town. Tokyo-kenners hadden me aangeraden om hier absoluut even een stop te maken als ik van elektronica en gadgets zou houden. En laat dat nou toevallig het geval zijn! Het is een mooi moment om door de straten van Akihabara te lopen. De zon is net onder gegaan; het blauwe uurtje is begonnen. Je merkt dat waar we in Nederland vooral dol zijn van alles op het gebied van geluid en beeld, men in Japan wat meer gefocust is op games.

18:45 uur – naar Shinjuku

Ik ben klaar met mijn foto’s maken en ik ben eigenlijk ook klaar met deze dag. Ik heb er weer 20 kilometers op zitten. Begin mijn voeten inmiddels ook wel te voelen. Het is tijd om de trein terug te pakken naar Shinjuku. Ik vertrek vanaf station Akihabara met de JR Sobu Line naar Shinjuku.

Na 25 minuten kom ik aan op Shinjuku station. Het is hier zoals gewoonlijk weer een groot mierennest aan mensen. Toch lukt het me om in één keer naar de meest gerichte uitgang te lopen. Van daaruit is het nog zo’n tien minuten wandelen naar mijn hotel. In mijn hotel maak ik een sanitaire stop en doe een vest aan. Het is inmiddels al aardig wat afgekoeld. Dat voel ik vooral door het wegvallen van de zon en door de wind die wat is gaan aantrekken.

19:50 uur – diner

Het is enorm druk in Kabukicho. Dit is dé uitgaansbuurt van Tokyo en het is ook nog eens zaterdagavond. Dat betekent dat men hier massaal naartoe komt om te eten, te drinken, te gamen en om shows bij te wonen. Bij vrijwel alle restaurants staan wachtrijen. Soms wat korter, soms erg lang. Ik had een dag eerder al een restaurant op het oog. Daar valt het aantal wachtende nu mee. Het restaurant trok mijn aandacht door één specifiek gerecht: gebakken rijst met gebakken paling. Dat schijnt echt iets van hier te zien, dus wil ik dat proberen. Na 10 minuten is er al een tafel vrij. Ik neem plaats en bekijk het menu waar eigenlijk amper Engels op voorkomt. Gelukkig weet ik toch wel wat ik hebben wil. Ik kom hier voor de gebakken rijst met paling. Er is een optie om ook dumplings (volgens mij is de juiste Nederlandse vertaling ‘knoedels’) erbij te nemen. Ik zie dat ze vers klaargemaakt worden. Natuurlijk kies ik dus voor die optie. Alles bij elkaar kost me dit iets van € 13. Een koopje voor een aangename maaltijd. Het water was overigens weer gratis, zoals overal in Tokyo.

Einde van de dag

De dag zit er op wat betreft dit verslag. Het is zaterdagavond, dus er is een grote kans dat ik nog ergens een afzakkertje neem. De stappenteller van mijn telefoon geeft aan dat ik vandaag 21,5 kilometer te voet afgelegd heb. Dat voel ik ook wel in mijn benen. Het is ook al de zevende dag op rij dat ik een flinke afstand gelopen heb, want ik heb voor Tokyo eerst de Zuid-Koreaanse hoofdstad Seoul bezocht. Erg laat ga ik het dus niet maken.

Als ik terugkijk op deze dag dan was het een mooie mix waarin verschillende kanten van Tokyo ontdekt zijn. Van de rust van de Shinobazuvijver tot aan de bijna hysterische drukte van uitgaanswijk Kabukicho: alles is voorbijgekomen. Het leuke aan Tokyo is denk ik vooral die contrasten. Soms is de stad een bom van prikkels, heel af en toe vind je er een oase van rust. Het noordoosten van Tokyo zou ik in ieder geval meepakken als je een stedentrip naar deze boeiende stad plant.