Onze winterperiode is ideaal voor een reis naar het Zuidelijk Halfrond, waar het op datzelfde moment zomer is. Een bestemming die prima is om in januari te bezoeken is Kaapstad. Deze meest zuidelijke stad van Afrika is één van de drie hoofdsteden van Zuid-Afrika. Ik heb al meerdere mensen horen zeggen dat Kaapstad vooral de leukste stad van het land is. Ik zou een goede mix van Afrika en Europa met vooral Mediterrane invloeden moeten verwachten. Het is een vergelijking waar ik me deels zeker in kan vinden. Kaapstad is relaxed, Kaapstad heeft een rauwer Afrikaans randje en Kaapstad is uniek.

Veel mensen ‘doen’ Kaapstad tijdens een rondreis door Zuid-Afrika. Of in ieder geval door een deel van Zuid-Afrika, want het land is zo groot dat het voor velen lastig is om alle hoogtepunten in één vakantie te proppen. Dat moet je ook niet willen. Ik maak geen rondreis, maar ben speciaal naar Kaapstad gevlogen om van de stad en de directe omgeving te genieten. Daarbij staat een dagje in de wijngebieden en vooral een dag over het Kaaps schiereiland op het programma. Vandaag blijf ik echter in Kaapstad zelf, waar ik de highlights van de stad probeer in 12 uur te bezoeken en beleven.

Overnachten doe ik in het Radisson Red hotel dat in Silo ligt. Silo is een buurt binnen de wijk Waterfront. Het is tevens de naam van een luxe hotel, The Silo. Mijn hotel is een nieuw hip label binnen de Radisson-keten. Je had al Radisson Blu en nu is daar de ‘Red’ variant bijgekomen. Ik heb een zogenaamde suite. Een echte suite is het niet, maar wel een grotere kamer die een goed uitzicht heeft richting het hart van Waterfront. Het bed is heerlijk en de inrichting kan ik zeker waarderen. De belangrijkste reden om juist voor dit hotel te kiezen was de ligging. Dat het ook een aangename plek is om te vertoeven dat is natuurlijk ook een pluspunt. Ondanks het hoogseizoen en de hoge bezettingsgraad (98% is mij verteld) zijn de kamerprijzen nog wel betaalbaar.

Voor vandaag heb ik één ding vooraf geregeld en dat is de trip naar Robbeneiland. Dit is de plek waar de gevangenis staat waar Nelson Mandela 22 jaar in gevangenschap doorgebracht heeft. In totaal heeft hij 27 jaar vastgezeten, maar ‘slechts’ tweeëntwintig jaar daarvan was op Robbeneiland. Als je het eiland wilt bezoeken is het vooraf kopen van een kaartje een must. De plek is beperkt, wat vooral komt omdat de excursie maar vier keer per dag aangeboden wordt. Je kunt om 9, 11, 13 en 15 uur naar Robbeneiland varen. Je kunt je tickets hier online kopen. Ter plaatse aan de balie tickets kopen kan ook, maar dat kan zelden voor dezelfde dag.

07:00 uur – opstaan

Zeven uur is een beetje mijn vaste tijd om de dag te beginnen hier in Zuid-Afrika. Hoewel ik de alarmfunctie van mijn telefoon wel ingesteld heb, is deze eigenlijk overbodig. Een paar minuten voordat deze afgaat ontwaak ik eigenlijk vanzelf. Ik sta op en begin met de standaardrituelen zoals douchen, scheren en aankleden. Ik vergeet vooral niet om me in te smeren met een goed antizonnebrandmiddel. In Nederland is het nu winter en hier is het zomer. Dat betekent een vrij hoge zonkracht terwijl mijn huid er niet aan gewend is. Dat leverde de eerste dag hier een verbrande neus op die nu nog aan het vervellen is.

07:30 uur – ontbijt

Het is tijd voor de eerste maaltijd van de dag. Die nuttig ik in het restaurant van mijn hotel. Bij de kamerprijs zit het ontbijt inbegrepen. Ik start de dag met een warm broodje ei met gesmolten kaas, een broodsnede met aardbeienjam, een glas vol vitamientjes en een cappuccino. Om alvast aan de vochthuishouding te werken neem ik er ook een glas water bij.

Na het ontbijt bel ik naar het kantoor van de Robben Island tour om te vragen of de tour van 9:00 uur doorgaat. Gelukkig is het antwoord bevestigend. Ik had al twee keer eerder een ticket voor Robbeneiland en beide keren werd er niet gevaren omdat de weersomstandigheden of de zee niet goed genoeg waren om te varen. De Atlantische Oceaan kan hier erg ruw zijn. Het is zelden dat het wateroppervlakte zo glad als een spiegel is. Als een tour niet doorgaat dan mag je altijd kosteloos verplaatsen of je krijgt je geld terug als je geen andere mogelijkheid hebt om te gaan.

08:00 uur – Waterfront

Het is nog te vroeg om naar de Robbeneiland tour te gaan. Ik maak daarom eerst nog een wandelingetje door V&A Waterfront. Dit havengebied is erg in trek bij toeristen, maar ook bij locals. Het is het historische hart van de haven van Kaapstad. Nog steeds gebeurt hier veel op het water, maar ook op de kade is er altijd bedrijvigheid. Dat komt doordat men hier de afgelopen jaren volop winkels, restaurants en andere dingen toegevoegd heeft. Zo zijn er meerdere boeiende musea te bezoeken zoals het Rugbymuseum, het Chavonnes Battery en het Zeitz Museum of Contemporary Art Africa dat in het recent ontwikkelde Silo District ligt.

Ik loop een rondje door V & A Waterfront. Het zonnetje schijnt en het is volgens mijn smartphone 23 graden. Heerlijke weersomstandigheden om de dag mee te starten.

08:35 uur – Robben Island

Iets na half negen ben ik bij het opstappunt voor de tour naar Robben Eiland. Door het gebouw loop ik naar de plek waar de tickets gescand worden. Dat verloopt lekker soepel. Binnen een paar minuten sta ik op de pier in de rij, wachtend op de boot. Het zonnetje schijnt en er waait een aangename bries. Tegen kwart voor negen komt boot ‘Sikhululekile’ aangevaren. Nee, ik verzin die naam niet!

Niet veel later kunnen we aan boord gaan. Ik twijfel nog even of ik binnen ga zitten of op het dek buiten. Op het moment dat ik boven aankom, is het al vol. Ik besluit op de achtersteven te gaan staan. Lekker uit de wind, maar wel in de buitenlucht.

09:05 uur – op weg naar Robben Eiland

Iets later dan de schematijd worden de motoren gestart en gaan we op weg naar Robben Island. Op dat moment moet iedereen even naar binnen voor de veiligheidsinstructie die op beeldschermen afgespeeld wordt. Daar gaat mijn kans op een paar goede foto’s.

Zodra we net de haven uit zijn kan ik weer naar buiten. Wat goed zichtbaar is, is dat er boven de Tafelberg en de bergen ernaast wolken hangen terwijl de lucht verder helemaal strak blauw is. Dat komt door de koele en vochtige oceaanlucht die tegen de bergen omhooggestuwd wordt.

De zee is vrij rustig. Dat is deze week wel anders geweest. De wind is aan de zijkant van de boot wel goed voelbaar. Mijn keuze voor het achterdek is dus een uitstekend besluit geweest.

09:45 uur – de bus in

Na ruim een half uur varen zijn we op Robbeneiland gearriveerd. De schipper heeft zeker vijf minuten nodig om de boot goed op positie te krijgen. Of dat komt door de zee of zijn capaciteiten, weet ik niet. Direct na aankomst worden we door een dame via de luidsprekers de bus in gedirigeerd. Er staan vier bussen op ons te wachten. Ik stap in de tweede bus zodat ik nog lekker voorin kan zitten. Op die manier heb ik een optimaal zicht op alles wat er te zien is onderweg.

Nadat de bus tot op de laatste stoel gevuld is, is het wachten op een gids die ons gaat begeleiden. Na tien minuten gaan we op pad. We rijden pakweg driehonderd meter om daar weer uit te stappen. Ik vraag me af waarom we dit met de bus moesten doen. Lopend had simpeler en sneller geweest.

We ontmoeten buiten de bus onze gids die ons de gevangenis zal laten zien. Het is een ex-gevangene die hier 7 jaar heeft doorgebracht. De gids heet Ntado. Hij heeft hier vastgezeten als politiek gevangene. In een grote cel in sectie F vertelt hij over het leven hier en de ontberingen die hij heeft moeten doorstaan. Hij noemt het dat zijn ‘mens zijn’ hem daar ontnomen is. Hij vertelt het verhaal waarschijnlijk al voor de zoveelste keer, maar je voelt zijn emotie gedurende het pakweg veertig minuten durend verhaal.

We vervolgen onze weg richting sectie C. Dat is waar cellen voor één persoon gemaakt zijn. Erg klein en zeer eenvoudig. In het begin sliep men hier op de grond, maar later werden hier ook bedden geplaatst.

Na sectie C gaan we naar de luchtplaats van sectie B. Daar heeft Nelson Mandela veel tijd doorgebracht. Na een kort verhaal lopen we door naar de cel van Nelson Mandela. Een hok van amper twee bij tweeëneenhalve meter met daarin een mat, een tafeltje, een bord, een kom en een lepel. Er staat ook een rode prullenbak, die de gevangenen als toilet gebruikten. Het schijnt dat hij sinds 1973 niet op een slaapmatje hoefde te slapen omdat er sindsdien een bed in zijn cel stond. We hebben enkele minuten om de cel te bekijken en wat foto’s te maken. Tegen elf uur stappen we de bus weer in om de tour te vervolgen.

We gaan met de bus een sightseeing tour doen over het eiland. De eerste stop is bij een begraafplaats. Daar liggen mensen begraven die vooral gestorven zijn aan lepra. Tot 1930 werd het eiland als leprakolonie gebruikt. Door de leprapatiënten op een eiland te plaatsen hoopte men nieuwe besmettingen te voorkomen.

Robben eiland is permanent bewoond. Er wonen ongeveer 200 mensen op het eiland. Je mag hier wonen als je hier werkt en als jij (of familie van jou) hier gevangene is geweest. Onze buschauffeur en de gids uit de gevangenis wonen hier. De gids die we nu in de bus hebben woont gewoon in Kaapstad. Hij gaat dagelijks heen en weer, mits de omstandigheden dat toelaten. Als er door de hoge golven of de wind geen veerboten varen dan kan er niemand van Robbeneiland af en er kan ook niemand naartoe. Dat geldt ook voor de mensen die op het eiland wonen.

We passeren het oudste gebouw op het eiland: Garrison Church. Deze Anglicaanse kerk is gebouwd in 1841 en is een vroeg voorbeeld van de Kaapgotische bouwstijl. Eens per jaar kun je hier trouwen of je trouwgeloften opnieuw afleggen. Dat is op Valentijnsdag.

In de bus vertelt de gids over de verschillende ontsnappingspogingen die vanaf Robbeneiland gedaan zijn. Slechts weinig ontsnappingen zijn succesvol afgerond. De koude zeestroom en de afstand (ongeveer 7,5 kilometer) maken het erg lastig om de overtocht naar Kaapstad te kunnen maken. Zelfs al doe je niet zwemmend, maar maak je gebruik van een boot, dan is het nog niet zeker dat je de overkant haalt. In 1819 trachtte Nxele ‘Makana’ Makhanda met ongeveer dertig andere gevangenen te ontsnappen met drie bootjes. Alledrie de boten kapseisden en het gros van de mannen verdronk. Slechts vier gevangenen overleefden de poging.

Tegenwoordig wordt er iedere jaar een zwemtocht georganiseerd: de Freedom Swim. Het is een zwemrace op open water die tot de meest extreme zeewedstrijden ter wereld gerekend wordt. Het koude zeewater (pakweg 13-14 graden Celsius), de afstand en de onvoorspelbare zee- en weercondities maken van deze race een tocht voor bikkels. De Freedom Swim wordt gehouden rond Freedom Day (27 april). Dat is de datum waarop in 1994 de eerste vrije verkiezingen gehouden werden en Nelson Mandela tot president verkozen werd.

Om tien voor half twaalf stoppen we op de zuidoostelijke punt van het eiland. Daar is een klein cafetaria waar we iets te drinken en te snacken kunnen kopen. Er bestaat hier de mogelijkheid voor een sanitaire stop. Daar maak ik even gebruik van en koop ik iets te drinken. Dat wordt frisdrank omdat het water uitverkocht is. Vanaf de oever kijk ik richting Kaapstad. Met eigen ogen zie ik hoe ver Kaapstad van Robbeneiland af ligt. Ik kan me goed voorstellen dat dit de gevangenen ontmoedigde om een ontsnappingspoging te proberen.

11:55 uur – terug naar Kaapstad

Om kwart voor twaalf zijn we terug bij de haven. Daar moet iedereen eerst door een gebouwtje om de tickets te laten scannen. Omdat de tickets op naam staan weet men zo exact wie er mee terug gaat. Je mag immers ook langer op het eiland blijven en met een volgende boot teruggaan. Het is een andere boot, dit keer. Het bovendek van de Jester is alweer vol. Ik word met de andere passagiers naar binnen gedirigeerd. Om vijf voor twaalf vertrekt de boot richting Kaapstad.

Zodra we wegvaren zien we een paar zeerobben. Dit zijn de dieren waar het eiland in de zeventiende eeuw door de Hollanders naar vernoemd is.

12:45 uur – fietsen langs de kust

Na drie kwartier varen zijn we terug in Kaapstad. De zee was op de terugweg wat ruwer. Dat was vooral te merken op het moment dat de boot even een rondje draaide, waarschijnlijk om te testen hoe ruig de zee is richting Robbeneiland. Ik vermoed dat de tochten voor vanmiddag weer gecanceld gaan worden als ik het zo voel.

Vlak bij de plek waar ik van de boot stap zit een fietsverhuurder. Daar kun je voor 75 rand een uur lang een fiets huren. Voor 110 rand krijg je de fiets twee uur mee. Omdat ik een lunchafspraak heb zal ik maar een uurtje gaan fietsen. Dat is eigenlijk lang genoeg ook.

Ik verlaat V & A Waterfront en fiets in zuidelijke richting langs de kust. Dit is de boulevard van Greenpoint, dat tot de betere en meest gewilde wijken van Kaapstad behoort. Ik vervolg mijn route via de Sea Point Promenade totdat ik bij Sea Point aankom. Daar draai ik weer om. Ter hoogte van de vuurtoren van Green Point ga ik het Green Point Park in. Dit is een fraai aangelegd stadspark dat voor de helft uit een 9-holes golfbaan bestaat. Oorspronkelijk was dit een 18-holes golfbaan.

De laatste stop is bij het voetbalstadion waar wij Nederlanders goede herinneringen aan beleven. Dit is de plek waar Oranje in de halve finale van het WK Voetbal 2010 Uruguay met 3-2 versloeg waardoor we de helaas verloren finale tegen Spanje mochten spelen. Het Groenpuntstadion speelt nu amper een rol van betekenis in Kaapstad. Dat komt vooral omdat cricket en rugby veel belangrijkere sporten zijn hier in Kaapstad. Op het gebied van voetbal hoef je in Kaapstad niet veel te verwachten. Ajax Cape Town, de satellietclub van het Amsterdamse Ajax, is drie keer op de tweede plek geëindigd in de hoogste voetbaldivisie. De laatste drie seizoenen moesten ze het doen met twee keer de tiende plek en één keer de vijftiende positie in de ranglijst. Naast Ajax speelt ook Cape Town City zijn thuiswedstrijden in dit stadion.

Na drie kwartier lever ik de fiets in en reken 75 rand af. Dat is ongerekend met de actuele wisselkoers ongeveer vijf euro. Vervolgens loop ik in vijf minuten naar mijn lunchafspraak.

13:35 uur – lunch

Voor de lunch heb ik afgesproken met een zakenrelatie van mij. Ik doe al meer dan tien jaar zaken met deze beste man, maar heb hem nog nooit in het echt gezien. Dat krijg je als je zelf in Nederland woont, terwijl hij al geruime tijd hier in Kaapstad leeft. We kletsen lekker bij op het terras van de Bascule Bar. Die zit in het Cape Grace Hotel dat aan de jachthaven ligt. We gaan beiden voor een bescheiden lunch. Ik kies de salade met bief en drink daar plat water bij. Een lichte lunch is wel zo aangenaam als je nog een drukke middag voor de boeg hebt.

14:30 uur – de stad verkennen

Mijn lunchpartner is met de auto naar de afspraak gekomen. Op het moment dat hij hoort dat ik na het middagmaal de stad zelf wil gaan verkennen, biedt hij aan om mij even af te zetten met de auto. Hij brengt mij naar de Heerengracht Street. Het valt natuurlijk meteen op dat dit erg Nederlands klinkt. Dat komt omdat Kaapstad door de Nederlanders gesticht is. Het waren de Portugezen die hier als eerste Europeanen kwamen. Zij vonden deze plek niet interessant genoeg om te koloniseren. De Nederlanders, en dan in het bijzondere de Vereenigde Oost-Indische Compagnie, hadden daar een ander idee over. Voor de V.O.C. kon de Kaap prima dienen als verversingspost voor de schepen die onderweg waren richting Azië. Jan Anthoniszoon van Riebeeck nam de taak op zich om hier de verversingspost op te bouwen. Hiermee is het begin gemaakt van Kaapstad.

Twee eeuwen lang bleef Kaapstad Nederlands. Toen de Britten de macht overnamen waren er al redelijk wat Nederlandse namen in gebruik. Die zijn vrijwel zelden verdwenen, dit in tegenstelling tot New York City waar alle Nederlandse namen vervangen zijn door Engelse namen.

14:50 uur – Kasteel de Goede Hoop

Het is tijd voor de eerste echte bezienswaardigheid van vanmiddag: Kasteel de Goede Hoop. Dit zeventiende-eeuwse fort is door de VOC gebouwd. Het is het op één na oudste nog bestaande bouwwerk in Kaapstad en zelfs in heel Zuid-Afrika. De Nederlanders lieten het fort tussen 1664 en 1679 bouwen. Het bastion diende als verdedigingswerk. De bouwstijl wordt als Hollands classicisme omschreven. Deze bouwstijl was erg populair in de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden zo halverwege de zeventiende eeuw. De VOC nam deze stijl ook mee naar overzeese nederzettingen zoals Kaapstad.

Voor 50 Zuid-Afrikaanse rand koop ik een entreekaartje. Dat is iets meer dan drie euro. Hier in Kaapstad zijn de entreeprijzen nog leuk als je het vergelijkt met andere plekken in de wereld. Ik loop rond binnen het voormalige koloniale complex. Het mooiste zicht op het fort is vanaf de verdedigingsmuren. Ja hebt zo een mooi kijkje op de binnenkant van de fortificatie, maar ook op het moderne Kaapstad dat in de loop der eeuwen hier omheen gebouwd is.

15:25 uur – stadhuis

Op een steenworp afstand van het fort staat het stadhuis van Kaapstad. Qua architectuur is dit een totaal ander gebouw. Je herkent direct de Brits-koloniale stijl die de Britten over veel plekken op de wereld toegepast hebben. Italiaanse renaissance-invloeden maken er een imposant bouwwerk van dat echt opvalt tussen de andere gebouwen die hier staan. De Cape Town City Hall is in 1905 gebouwd. Een belangrijke datum is 11 februari 1990. Enkele uren na zijn vrijlating hield Nelson Mandela op de balkon van dit stadhuis zijn eerste openbare speech. Ter herinnering aan deze historische gebeurtenis is er een standbeeld van Nelson Mandela geplaatst op de plek waar hij bijna 29 jaar geleden stond.

15:40 uur – District Six Museum

Binnen enkele minuten loop ik door naar het District Six Museum. Dit museum is uniek op de wereld. Het vertelt het verhaal van de Sixth Municipal District of Cape Town, kortweg District Six genoemd. Deze wijk was een smeltkroes van etniciteiten. Deze multiculturele wijk was een doorn in het oog van de blanken, omdat het aantrekkelijk gelegen was ten opzicht van het centrum en de haven. De officiële lezing is dat de wijk crimineel en gevaarlijk was. Er zouden op grote schaal activiteiten plaatsvinden die het daglicht niet konden verdragen zoals prostitutie, gokken, afpersing en enorm veel drankgebruik. Dit was allemaal op het moment dat de Apartheid het dagelijks leven in Kaapstad beheerste.

In 1966 werd District Six tot ‘Whites-only area’ verklaard. Dit geschiedde in het kader van de ‘Group Areas Act’ waarin vastgelegd werd welke bevolkingsgroepen waar mochten wonen. Twee jaar later begon men met het gedwongen verhuizen van gekleurde en zwarte inwoners vanuit District Six naar het 25 kilometer verderop gelegen Cape Flats. Toen pakweg vijftien jaar later de ongeveer 60.000 inwoners allemaal de wijk verlaten hadden begon men aan het platgooien van de wijk. Bulldozers maakten een definitief einde aan deze ooit zo levendige wijk. Enkel een aantal religieuze gebouwen bleven dit lot bespaard.

Voor een toegangsprijs van 45 rand (ongeveer 3 euro) maak ik een rondje door het museum. Het zijn vooral de vele foto’s en persoonlijke verhalen die mij raken. Duizenden mensen die uit hun omgeving moesten vertrekken omdat anderen dat wilden. Dit is iets wat je je als Nederlander amper voor kunt stellen.

16:25 uur – The Company’s Garden

Wat is een stad zonder een stadspark? Ook Kaapstad kent verschillende plekken waar je van een door mensenhanden aangelegde natuur kunt genieten. Het oudste park van Kaapstad is The Company’s Garden. Al in 1650 werd dit park door de VOC aangelegd. Toen nog als tuin met als belangrijkste doel om groente en fruit te verbouwen, dat door de VOC-schepen als voeding meegenomen kon worden op hun lange zeereizen tussen Nederland en Azië. Dat het park vrij oud is, is goed te zien aan de enorme grootte die sommige bomen bereikt hebben. Het is vooral de dikte van de stammen die indruk maakt.

In het park zijn enkele bezienswaardigheden te zien zoals de oudste gecultiveerde perenboom in Zuid-Afrika (1652), een rozentuin, een visvijver en diverse monumenten zoals het standbeeld van Cecil John Rhodes. Deze Britse zakenman was de grondlegger voor het voormalige Rhodesia (nu Zimbabwe en Zambia). Hij heeft een fortuin gemaakt door de handel in diamanten.

De kans is redelijk groot dat je eekhoorns zult spotten in het park. Deze dieren komen van oorsprong niet voor in Zuid-Afrika. Ze zijn door de Britten hier naartoe gebracht. Zij hadden de gewoonte om in parken eekhoorns uit te zetten, zodat het hen aan Hyde Park in Londen doet denken. Ik spot een exemplaar dat rustig op de rand van een vuilnisbal zit.

17:00 uur – whites only

Ten westen van The Company’s Garden staat het hooggerechtshof gebouw van Kaapstad. Hiervoor staan twee bankjes die herinneren aan de tijd dat Apartheid normaal was in Zuid-Afrika. Er waren veel plekken waar niet-blanken niet mochten komen. Kunstenaar Roderick Sauls heeft de twee banken in 2007 gemaakt. Op het ene bankje staat ‘WHITES ONLY’, op het andere bankje staat ‘NON-WHITE ONLY’. Natuurlijk mag tegenwoordig iedereen zitten waar hij of zij wil. Dit is een fictieve artistieke impressie van hoe het leven tijdens de Apartheid was.

17:25 uur – Bo-Kaap

Ik verlaat het centrum in noordwestelijke richting en steek de Buitengracht Street over. Daar merk ik dat de weg een beetje steil wordt. Dat komt omdat de wijk Bo-Kaap, waar ik naar onderweg ben, aan de voet ligt van de Seinheuvel. Bo-Kaap is letterlijk de meest schilderachtige en kleurrijke wijk van Kaapstad. Dat komt omdat een groot deel van de panden in deze buurt in vrij felle kleuren geschilderd is. Het doet mij een beetje denken aan Caribische plekjes zoals de Handelskade in Curaçao en de historische binnenstad van Trinidad in Cuba. De exacte reden waarom de huizen zo fraai in de verf staan is niet helemaal zeker. Het vermoeden is dat het een uiting van blijheid was na het afschaffen van de slavernij in 1838.

De naam Bo-Kaap vloeit voort uit de iets hogere ligging: BOven de KAAP. De wijk is voor 90% islamitisch, waardoor je hier een paar moskeeën aantreft. De islam is hier zo sterk vertegenwoordig omdat de oorspronkelijke bewoners vooral uit islamitische landen in Azië zoals Maleisië en Indonesië afkomstig waren. Daar is eigenlijk in de loop der eeuwen amper verandering in gekomen.

Inmiddels wordt Bo-Kaap als erfgoed beschouwd. Men is zich ervan bewust dat de wijk een uniek karakter heeft dat behouden moet blijven. Het enige ‘probleem’ op dit moment is dat er amper geld verdiend wordt aan de toeristen die de kleurrijke straten in Bo-Kaap komen bewonderen.

18:20 uur – Tafelberg

De dag begint aardig op z’n eind te lopen. Om wat tijd te besparen neem ik een taxi om terug te gaan richting Waterfront. Ik laat me voor 80 rand (ongeveer 5,50 euro) afzetten voor het Silo Hotel. Daar maak ik eerst nog even gebruik van de mogelijkheid om de Tafelberg op de foto te zetten. Dat doe ik door één van de gele frames die hier door de stad opgesteld staan. Ze staan op plekken die een goed uitzicht bieden op deze berg die kenmerkend is voor Kaapstad. Ik hoef zelf niet zo nodig op de foto en zet dus alleen de Tafelberg zelf op de memorystick van mijn camera.

De Tafelberg is misschien wel de meest herkenbare berg ter wereld. Table Mountain, zoals de berg in het Engels heet, is niet voor niets gekozen tot één van de zeven moderne natuurwonderen van de wereld.

Geregeld is de top van de Tafelberg gehuld in wolken. Dat ervaar ik nu zelf. Ik heb de Tafelberg vanmiddag ook zonder wolken gezien, maar net op het moment dat ik nu op een uitstekende plek sta om hem te fotograferen is een groot deel van de bovenkant met wolken bedekt.

18:30 uur – gospelkoor

In Waterfront zijn op verschillende plekken vormen van zang, dans of andere optredens te zien. Vandaag staat er een gospelkoor op Nobel Square Dit is het plein waar de standbeelden van Nelson Mandela, F.W. de Klerk, aartsbisschop Desmond Tutu en Nkosi Albert Luthuli staan. Dit zijn de Zuid-Afrikanen die een nobelprijs gewonnen hebben. Vanavond trekken niet de standbeelden, maar de zangers en zangeressen van gospelkoor Isibane se Afrika de aandacht. Ik blijf tien minuten staan luisteren, doe een fooi van 20 rand in de daarvoor bestemde pot en maak een paar foto’s.

18:45 uur – V & A Food Market

Wat is een stad tegenwoordig nog zonder een hippe food market? Ook Kaapstad doet met deze trend mee. De V & A Food Market is onderdeel van V & A Waterfront. De geheel overdekte markt bestaat uit twee verdiepingen. Het zijn vooral lokale lekkernijen die hier verkocht worden.

Ik maak van de kans gebruik om biltong te proeven. Dit is een echte specialiteit uit de regio. Het is gedroogd vlees, bijvoorbeeld bief of struisvogel, dat in dunne pakjes gesneden wordt. Het waren de Nederlanders die deze methode om vlees langer houdbaar te maken meenamen naar het zuiden van Afrika. Op deze manier had men langer de beschikking over vlees op de VOC-schepen.

19:15 uur – Kaapse pelsrobben

Naast de Nelson Mandela Gateway to Robben Island, vlak bij de rood-grijze klokkentoren, is een klein plateau aangelegd waar vrijwel altijd Kaapse pelsrobben te vinden zijn. Die doen hier maar één ding en dat is rusten. Bij voorkeur doen ze dat lekker in het zonnetje, maar ook zo aan het einde van de dag, als de zonnestralen het plateau niet meer bereiken, liggen er vijf zeeberen te chillen. Ze laten het rusten er zo aantrekkelijk uit zien dat ik zelf bijna zin krijg om lekker naar bed te gaan.

19:35 uur – bier & sunset

Het is bijna zonsondergang. In steden zoals Kaapstad is een roof top bar een ideale plek om nog even van het uitzicht te genieten terwijl de dag over gaat in de nacht. En laat mijn hotel nou de beste rooftopbar van Kaapstad hebben. Ik stap de lobby in en ga direct richting de lift. Daar druk ik op verdieping R. Dit is de enige verdieping waar je zonder sleutelkaart naartoe kunt. Dus ook als niet-gast van het hotel kun je zo naar boven gaan. Op het dak bestel ik een CBC Amber Weiss. Dit is een aangenaam bier dat geïnspireerd is op de Duitse weizeners. Je proeft onder andere banaan in het frisse bier met een licht bittere nasmaak. Dit bier wordt gemaakt door Cape Brewing Company (CBC) dat in de nabijgelegen plaats Paarl gevestigd is.

Op het moment dat ik hier boven arriveerde was de zon al net niet meer zichtbaar. De officiële zonsondergang is vandaag om 19:53 uur. Vanuit mijn standpunt gebeurt dat net achter de Seinheuvel. De zon is daarom al ongeveer twintig minuten voor zonsondergang uit het zicht verdwenen. Voor mij begint het spektakel pas iets na achten. Op dat moment is het ‘blauwe uurtje’ aangebroken. De lucht kleurt vandaag niet alleen donkerblauw, er zitten ook heel wat roodtinten in. Het uitzicht is hierdoor mooier dan ik verwacht had.

20:25 uur – diner

Voor het avondeten ga ik naar Willoughby & Co. Dit restaurant zit in het Victoria Wharf Shopping Center. Ik heb van menigeen gehoord dat dit dé plek in Kaapstad is om sushi te eten. Als liefhebber van Aziatisch eten laat ik de kans dan ook niet voorbijgaan om dat hier zelf te ondervinden. Ik bestel 2 porties sushi: de Shrimp Tempura roll en de Rainbow Reloaded roll.

De sushi smaakt heerlijk. Puristen vinden vaak dat er geen sausjes in en over sushi horen, maar ook in Japan zie je dat steeds meer op de menukaart staan. De sushi is heerlijk. Ik kan geen ander woord gebruiken. Het mondgevoel is aangenaam en de smaak is prima. Ik heb elders in Kaapstad geen sushi op waardoor vergelijkend warenonderzoek met andere lokale zaken niet mogelijk is. In vergelijking tot wat ik gewend ben steekt dit ver boven de middenmaat uit.

Ik reken 480 rand af. Dat is inclusief plat water en de fooi. Omgerekend naar euro’s komt dat neer op ongeveer 35 euro. Dat is niet goedkoop, maar staat wel enigszins in verhouding tot de geleverde kwaliteit en hoeveelheid. Voldaan sluit ik mijn dag in Kaapstad af.

Een andere optie

Ik heb ervoor gekozen om Robbeneiland te bezoeken binnen deze dag in Kaapstad. Een andere keuze die ik had kunnen maken was om de Tafelberg te bezoeken. Met een bezoek aan de Tafelberg ben je ongeveer net zoveel tijd kwijt als de vier uur die je nodig hebt om Robbeneiland te bezoeken. Welke keuze je maakt is natuurlijk geheel persoonlijk. Gezien de bewolking die de top van de Tafelberg een groot deel van de dag teisterde was Robbeneiland achteraf de beste keuze. Ik heb later ook de Tafelberg bezocht en moet zeggen dat ik persoonlijk dat mooier en indrukwekkender vond dan Robbeneiland.

Natuurlijk is het bijzondere om de plek te bezoeken waar Nelson Mandela 22 jaar van zijn leven onvrijwillig doorgebracht heeft. Maar het uitzicht vanaf de Tafelberg is onovertroffen, vooral als je in zuidelijke richting naar de 12 Apostelen kijkt. Welke keuze je zelf maakt is natuurlijk aan jou.