Januari dit jaar bezocht ik Kaapstad. Op het moment dat het in Nederland winter was, vloog ik naar Zuid-Afrika waar het op dat moment juist zomer is. Dat is te danken aan de ligging op het zuidelijk halfrond. Kaapstad op zich is al erg boeiend en is de reis al waard, maar ik zou gek zijn als ik niet meteen de omgeving zou gaan ontdekken. Iets wat ik zeker wilde doen deze reis was een rondje over de Kaap. Even kennismaken met de plek waar de VOC langs naar het Verre oosten voer en vooral ook genieten van de aanwezige natuur.

Hoofddoel van de ronde over de kaap is voor mij om Kaap de Goede Hoop te bezoeken en om pinguïns in het wild te zien. Boulders Beach is dé plek op het continent Afrika om de zwartvoetpinguïn te zien. Deze pinguïnsoort is te zien in Namibië en in Zuid-Afrika.

Er zijn twee manieren om het rondje over de kaap te maken. Je kunt deelnemen aan een georganiseerde excursie. Ideaal voor als je geen huurauto ter beschikking hebt en toch dit unieke stukje Zuid-Afrika wilt ontdekken. Deze ‘Cape Peninsula Dagtour‘ heb ik zeker overwogen. Omdat echter ik meer uitstapjes wil maken in de buurt van Kaapstad heb ik ervoor gekozen om een auto te huren. Links rijden vind ik geen enkel probleem. Het enige nadeel van auto’s huren in Zuid-Afrika is dat de prijzen wat hoger liggen dan op veel Europese vakantiebestemmingen.

Overnachten doe ik in Kaapstad. Dat is mijn vaste uitvalsbasis voor een week. Wel verblijf ik in twee verschillende hotels. Ik heb drie nachten geboekt in het wat duurdere Radisson Red hotel in de Silo-buurt. De eerste vier nachten slaap ik in het goedkopere Oxford House. Daar heb ik voor nog 75 euro per nacht een comfortabele studio gehuurd. Oxford House ligt in de geliefde wijk Greenpoint, op loopafstand van restaurants en winkels. Parkeren kan ik gratis voor de deur.

06:50 uur – opstaan

Het is mijn tweede dag in Kaapstad en ik heb het tijdsverschil van één uur al overbrugd. De eerste dag was vermoeiend genoeg om op tijd in slaap te vallen. Ik had de wekker gezet op 7:00 uur, maar sta tien minuten voor de wekker afgaat al op. Acht uur slaap is voor mij meer dan genoeg.

Ik begin de dag met een douche. Een korte douche, want Kaapstad kampt voor het vierde jaar op rij met een droogteprobleem. Iedereen wordt dan ook verzocht om zo weinig mogelijk water te gebruiken. Dat betekent korte douchebeurten, minder vaak je handdoeken laten vervangen en het opvangen van douchewater om het toilet mee door te spoelen. Al die beetjes moeten ertoe bijdragen dat de waterconsumptie daalt en een watercrisis voorkomen wordt. Ik help hier graag aan mee.

07:30 uur – geen Robben Island

Het was de planning om vandaag de hoogtepunten van Kaapstad te bezoeken. Ik zou morgen het rondje om de Kaap doen. Gisteren waren alle tours naar Robbeneiland al geannuleerd vanwege de ruwe zee. Men bekijkt het per dag, dus ik kan nu pas checken of de tour doorgaat. In plaats van voor niets naar het vertrekpunt te gaan, bel ik even. Daar krijg ik te horen dat alle tochten voor vandaag ook afgelast zijn. Ik schakel dus over naar plan B dat ik gisteravond bedacht heb: ik vervroeg het rondje rond de Kaap met één dag.

07:45 uur – ontbijt

Ik kan ontbijt bezorgd krijgen in mijn appartement. Er zijn in de nabijheid meerdere plekken waar je een prima ontbijt kunt krijgen en dan heeft dat mijn voorkeur. In vijf minuten tijd loop ik naar Bootlegger Greenpoint. Dit is een hippe koffiebar aan Somerset Road. Naast goede koffie heb je hier ook een ruime keuze aan ontbijt. Naast mijn gebruikelijke espresso bestel ik yoghurt met vers fruit en granola. Daar wordt een honing met kaneelsmaak bij geserveerd. Ook bestel ik een groot glas vers sinaasappelsap. Een lekkere start van de dag, zo.

08:30 uur – op pad

Tijd om te vertrekken. Ik stap in mijn tijdelijke stalen ros. Het is een witte Volkswagen Jetta. Omdat er geen vaste navigatie in zit, gebruik ik maps.me op mijn telefoon. Ik heb de kaarten van Zuid-Afrika er in Nederland al op gezet, zodat ik hier kan navigeren zonder dat ik internetverbinding nodig heb.

09:00 uur – Sea Point

Ik rijd via de oostelijke kust zuidwaarts. De eerste plek waar ik even stop is Sea Point. Dit lijkt eigenlijk op een badplaats zich: een lange boulevard langs de zee, een strand en een groot openbaar zwembad direct aan de waterkant. Hier zie je vooral mensen joggen, wandelen of genieten van een bak koffie in het zonnetje. Je kunt hier vrij goed zien hoe ruw de zee op dit moment is. Ik begrijp dan ook wel dat de tours naar Robbeneiland vandaag afgelast zijn.

09:15 uur – Maiden’s Cove

Onderweg zie ik het landschap veranderen. Het wordt allemaal bergachtiger. Het beeld van de Kaap wordt langzaamaan zichtbaar. Ik maak een korte fotostop bij Maiden’s Cove. Dit is een uitzichtpunt net ten noorden van Camps Bay. Hier staat ook een groep Aziaten; ik denk Chinezen. Die kom je tegenwoordig echt overal tegen. Ze doen vooral hun best om op allerlei maffe manieren op de foto te staan op deze mooie plek. Jammer.

De wind is hier al enorm aangetrokken. Vooral de windstoten zijn vrij heftig. Ik vraag me af hoe dat verder op de Kaap is. Het is een zuidenwind, dus hoe verder ik zuidelijk kom des te heftiger het kan worden.

09:50 uur – kanonnen

Na een mooie en vrij bochtige rit kom ik aan in Houtbaai (Hout Bay). Daar rijd ik eerst langs de haven naar de westelijke kant van de baai. Daar kun je een zevental kanonnen zien die hier ooit nodig waren om deze baai tegen indringers te beschermen. Het is aan de kanonnen niet te zien wie ze hier geplaatst heeft. Ik weet van andere plekken waar ik geweest ben dat de VOC zijn beeldmerk meestal op de kanonnen heeft staan. Dat is hier niet het geval, dus de kans is redelijk dat ze van Britse makelij zijn.

10:25 uur – zeeleeuwen

Houtbaai staat bekend als de beste plek om zeeleeuwen te spotten. Dat doe je niet in de plaats zelf. Nee, je moet een boottochten maken om deze dieren in hun natuurlijke omgeving te gaan bewonderen. Ik parkeer na betaling van 5 rand de auto in de haven van Houtbaai. Daarna ga ik op zoek naar de eerste boot die vertrekt. Dat zou om 10:15 uur zijn, maar hij is iets te laat binnen. Voor ik een ticket koop vraag ik eerst naar de condities op het water. De zee zou wel te doen zijn, maar het is erg winderig vertelt de dame achter de kassa mij. Ach, als ze varen dan moet het wel te doen zijn. Voor 80 rand koop ik een ticket. Dat is tegen de huidige wisselkoers iets meer dan 5 euro. Ik sluit achter aan in de rij die wederom hoofdzakelijk uit Aziaten bestaat.

De zee is ruw, erg ruw. Het tochtje verandert daardoor in een groot spektakel waarbij de boot door de zee alle kanten op gesmeten lijkt te worden terwijl de passagiers het geregeld uitgillen. Het is best wel heftig zo, maar ik zit vooralsnog goed geschut. Wie voor op het dek zit die houdt het niet droog.

Na ongeveer een kwartier komen we bij de zeeleeuwenkolonie aan. Daar draait de boot zodat iedereen een goed zicht kan hebben op de zeedieren die heerlijk in het zonnetje liggen te luieren. Ik maak wat foto’s voor we terugkeren.

Tijdens de terugtocht zit ik iets minder gunstig. Ik krijg tot twee keer toe een aardige klets water over mijn benen en voeten. Zo mag ik meteen even ervaren hoe koud het water hier is: een graad of 13-14 in deze tijd van het jaar.

11:15 uur – drankje

Nadat de boot aangemeerd is in de haven van Houtbaai is het tijd voor een drankje. Dat doe ik op het terras van The Lookout Restaurant and Bar. Daar zit je dankzij het glas goed beschut tegen de wind. Ik bestel een colaatje. Koffie staat niet eens op de kaart die ik ontvang. De helft van die kaart bestaat uit wijnen. Omdat ik moet rijden is dat geen optie. Vanwege het tijdstip ook niet, overigens.

11:40 uur – Chapman’s Peak Drive

Nadat ik afgerekend heb en de parkeerwachter 5 rand betaald heb, vervolg ik mijn route. Ik ga via de Chapman’s Peak Drive verder zuidwaarts. Om deze scenische route te mogen berijden moet ik aan de tolpoort eerst 47 rand aan tol betalen. Dat kan alleen cash, omdat ze geen internationale creditcards accepteren.

Opmerking: in 2024 hebben we Chapman’s Peak Drive nogmaals gereden. Toen bedroeg de tol 61 rand en kon er juist alleen maar elektronisch betaald worden en niet met cash geld.

Nadat ik de piek zelf voorbij ben moet ik even stoppen op het moment dat ik uitzicht krijg op het hagelwitte strand van Kommetjie. Schitterend! Ik begrijp meteen de naam, want deze plek heeft een komvorm. Het strand ligt daardoor redelijk beschut.

12:30 uur – de Indische Oceaan?

In pakweg 25 minuten tijd rijd ik van de westelijke kant van de kaap naar de oostelijke kant. De vraag is of ik hierbij van de Atlantische Oceaan naar de Indische Oceaan gereden ben. Ik dacht altijd dat de kaappunt op het punt ligt waar deze twee oceanen elkaar raken. Als dat zo is dan heb ik binnen een half uur tijd twee verschillende oceanen gezien. Sommige bronnen noemen het meer zuidoostelijk gelegen Kaap Agulhas als plek waar de twee oceanen elkaar ontmoeten. Dat komt vooral omdat deze kaap in werkelijkheid het meest zuidelijke puntje van het Afrikaanse continent is.

12:50 uur – pinguïns

Het is tijd voor mijn persoonlijke hoogtepunt van vandaag: de pinguïns van Boulders Beach. Pinguïns behoren tot mijn favoriete dieren. Ik denk dat van de diersoorten die ik niet eet dit misschien wel mijn lievelingsdier is. Een reden voor mij om naar de punt van Zuid-Afrika te reizen is het feit dat je deze bijzondere dieren hier in het wild kunt spotten. Dat doe je op Boulders Beach dat aan de zuidkant van Simon’s Town ligt. Hier leeft de Afrikaanse pinguïn. Dat is een andere soort dan de keizerpinguïn die onder andere op Antarctica voorkomt.

Het aantal pinguïns is veel kleiner dan ik verwacht had. Misschien ligt het aan het feit dat het zomer is. Ze liggen en zitten verspreid over drie plekken. Een van deze plekken is niet afgezet. Je kunt de dieren daarom van vrij dichtbij op de foto zetten. De kwantiteit is niet belangrijk, het is de kwaliteit die geldt. En wat dat betreft is het echt gaaf om de dieren zo in het echt te zien!

13:20 uur – lunch

De tijd gaat hard op een dag als vandaag. Het is tijd om te lunchen. Dat doe ik bij Seaforth Restaurant dat direct aan Boulders Beach ligt. Het is niet te druk. Ik kan meteen aanschuiven op het terras. Je zit hier lekker uit de wind.

Als je aan zee zit en je eet bij een visrestaurant, dan bestel je vis. Ik neem viscakes als voorgerecht en gegrilde heekfilet als hoofdgerecht. Daarbij bestel ik een flesje plat water. Het liefst zou ik de vis in een goed glas Zuid-Afrikaanse Sauvignon Blanc laten zwemmen, maar ik moet nog steeds een auto besturen.

Het eten is prima. Niet subliem of iets waar ik later nog met het water in mijn mond aan terugdenk, maar gewoon prima voor zo’n toeristische plek. Het enige jammere is dat ze alle vis hier lijken te bakken of frituren in plaats van te grillen, wat meer smaak zou opleveren. Ik reken 225 rand af inclusief de fooi. Dat is ongeveer 15 euro. Een nette prijs, vind ik.

14:00 uur – veel meer pinguïns

Na het eten ontdek ik dat er veel meer pinguïns te bewonderen zijn. Iets ten zuidwesten van het Seaforth Restaurant is er een klein natuurreservaat waarvoor je moet betalen om naar binnen te mogen. Dit is de werkelijke Boulders Penguin Colony. Dat strand van daarstraks blijkt slechts een voorproefje te zijn! Ik betaal de entreeprijs van 152 rand. Dat is het tarief voor buitenlandse toeristen. Locals betalen slechts 39 rand.

Via een houten pad loop ik richting het eerste uitzichtpunt op de pinguïns. Onderweg kom ik de eerste pinguïns al tegen. Ik voel dat de wind steeds sterker wordt naarmate ik het strand nader. Het zand dat door de wind meegevoerd wordt zorgt ervoor dat ik af en toe gezandstraald wordt. Ik probeer mijn camera zoveel mogelijk uit de wind te houden, bang voor eventuele schade die het zand kan veroorzaken.

Vanaf het drukbezochte plateau heb ik een goed uitzicht op de prachtige dieren. De wind is op deze plek op dit moment hinderlijk. Het fotograferen wordt er wat door bemoeilijkt. Na tien minuten besluit ik om een stukje terug te lopen en dan linksaf te slaan om naar het andere uitzichtpunt te lopen. Dat ligt aan de andere kant van de pinguïns. Ik vermoed dat de wind waar wat gunstiger zal staan.

En ja hoor, dit blijkt de betere plek te zijn om uit de wind te staan en toch een goed zicht op de pinguïns te hebben. Ruim een half uur lang kijk ik hoe de pinguïns luieren in de zon, waggelen over het strand of de zee in duiken op zoek naar vis, waarna ze hun vacht uitschudden op het strand. Wat een geweldig schouwspel is dit. Ik had graag nog wat langer gebleven, maar als ik Kaap de Goede Hoop ook nog wil bezoeken dan moet ik op tijd weer vertrekken. Dat is dan ook wat ik uiteindelijk doe.

15:20 uur – Cape of Good Hope

Om drie uur vertrek ik van Boulders Beach om de kaap verder af te rijden. Na twintig minuten arriveer ik bij de entreepoort van het Cape of Good Hope park. Daar moet ik 303 rand entree betalen. Dat doe ik met mijn MasterCard. Ik vind het nogal een pittige entreeprijs als je weet dat dit omgerekend ongeveer 20 euro is. Dat alleen maar om Kaap de Goede Hoop, waar ik ooit tijdens geschiedenisles over geleerd heb, in het echt te mogen aanschouwen.

Wat direct opvalt zodra ik het park ingereden ben, is dat het ineens veel vlakker is en dat de flora vooral uit struiken bestaat. Dit is een totaal ander landschap dan wat ik vandaag gezien heb. Na een kort oponthoud van tien minuten vanwege wegwerkzaamheden sla ik rechtsaf richting de Atlantische Oceaan. De zee is heerlijk ruw. Prachtig om de natuur zo tekeer te zien gaan.

15:50 uur – Kaap de Goede Hoop

Daar ben ik dan op de plek die de Nederlanders de poëtische naam ‘Kaap de Goede Hoop’ gegeven hebben. Tegenwoordig wordt de Engelse benaming Cape of Good Hope gebruikt, wat het gevolg is van het feit dat de Britten hier ruim twee eeuwen geleden aan de macht kwamen.

De plek wordt gemarkeerd met een houten bord waarop ‘CAPE OF GOOD HOPE‘ en ‘THE MOST SOUTH-WESTERN POINT OF THE AFRICAN CONTINENT’ geschreven staat. Iedereen wil met dit bord op de foto, waardoor het erg lastig is om een foto zonder mensen erop te maken. Nadat ik van een stelletje een paar foto’s heb gemaakt ga ik zelf toch ook maar even op de foto. Dit is voor mij toch wel een bijzonder moment dat ik even vastgelegd wil hebben.

Na tien minuten loop ik een stuk naar boven via het pad dat hier aangelegd is. Zo kan ik even vanaf een hoger standpunt van het uitzicht genieten.

16:45 uur – funiculaire

Ik wil ook nog even van het uitzicht genieten vanaf een nog hoger standpunt. Ik rijd naar Cape Point waar je met de kabeltram omhoog kunt. Voor 65 rand koop ik een enkele rit. Een retour zou 80 rand kosten. Ik ga liever wandelend naar beneden om zoveel mogelijk van het uitzicht te genieten. Als je na 17:00 uur gaat dan is een ticket voor een enkele reis de enige optie. De laatste retourtram gaat om 17:30 uur.

16:55 uur – uitzicht

Zodra ik uitgestapt ben, zie ik in één blik 2 oceanen. Er zijn weinig plekken op de wereld waar je dat kunt ervaren. Aan de zuidkant moet je echt het punt zien waar beide oceanen samenkomen. Dat is zichtbaar vanaf de vuurtoren. Om van het uitzicht te genieten moet ik eerst nog een trap omhoog lopen. Dat kost een paar minuten. Ik geniet boven nog een tiental minuten van het uitzicht voordat ik wandelend naar beneden ga. De wind waait door mijn haar en het late middagzonnetje schijnt op mijn gezicht. Heerlijk zo, zeker als je weet dat het op dit moment in Nederland vriest.

Onderweg naar de auto kom ik nog een paar bavianen tegen. Deze apen hangen hier rond omdat ze weten dat mensen vaak wel iets te eten hebben. Je wordt gewaarschuwd om de dieren niet te voeren en om ook niet te dicht in de buurt te komen. Ze kunnen tamelijk agressief zijn. Ik houd een gepaste afstand aan en leg één van de bavianen met mijn camera vast. Hij of zij blijft mooi zitten voor mij.

17:30 uur – naar Kaapstad

Na een kwartier stap ik mijn auto in om terug te keren naar Kaapstad. Het navigatiesysteem geeft aan dat ik rond 18:50 uur moet arriveren.

De weg terug rijd ik het eerste stuk buiten het park een andere route. Ik rijd over de M 65 West, die ook bekend staat als Plateau Road. Het landschap rond deze weg die dwars over het midden van de kaap gaat is net weer wat anders. Tegen het moment dat ik bij Kaapstad zelf kom wordt het een stuk drukker. Ik val hier natuurlijk in de avondspits. In vergelijking tot Nederland ben ik niet echt onder de indruk van de verkeersdrukte. Het zijn vooral de stoplichten die op een gegeven moment voor lichte vertraging zorgen.

Iets na zevenen ben ik terug in mijn appartement. Daar neem ik even een korte douche. Mijn haren zitten duidelijk vol met zand door de harde wind in combinatie met de stranden. Vooral op het wandelpad bij de pinguïns werd ik even goed gezandstraald.

19:50 uur – zonsondergang

Iets na half acht ben ik de auto ingestapt om naar de Green Point vuurtoren te rijden. Daar ligt het restaurant waar ik voor vanavond een plekje gereserveerd heb: The Butcher Shop & Grill. De reservering is pas voor half negen. Eerder kon niet. Ik heb op Google Maps gezien dat je vanaf de kustweg een prima uitzicht op de ondergaande zon moet hebben. Ik ben daarom iets vroeger op pad gegaan. Ik ben ruim op tijd voor de zonsondergang. Ik maak gedurende pakweg 7 tot 8 minuten meerdere foto’s van de ondergaande zon boven de Atlantische Oceaan. Op het moment dat bewolking de zon onzichtbaar maakt, loop ik naar het restaurant.

20:00 uur – vlees

In Kaapstad kun je heel lekker eten. Dat is mij althans verteld door de mensen die al eerder deze bezocht hebben. Kaapstad is de Bourgondische stad van Zuid-Afrika. Je kunt hier genieten van veel verschillende keukens, waaronder als vanzelfsprekend ook de Zuid-Afrikaanse keuken. Waar men in Zuid-Afrika echt van houdt is van vlees, met als hoogtepunt een goede steak. Het restaurant waar ik nu ga eten, The Butcher Shop & Grill, wordt over het algemeen als het beste steakrestaurant van Kaapstad gezien. Als onvervalste carnivoor wil ik dat wel even uittesten natuurlijk.

Als appetizer krijg ik stokbrood met een paar stukjes ‘boerewors’ in een pikant sausje. Daar hoefde ik niet om te vragen.

Uit de vele keuzes die ze hier hebben kies ik voor de ‘grass fed T-bone steak’. Dit eet door de vetranden en het bot wel wat lastiger van een ‘filet steak’, maar de smaak moet volgens de ober subliem zijn. Ik volg zijn raad op en vraag om het stuk dood rund medium rare te serveren. Ik bestel geen frietjes er bij, maar wel wat gefrituurde uienringen. Tegen beter weten in laat ik ook de pepersaus aanrukken. Een beetje dom, want een goede steak heeft geen saus nodig. Het vlees is heerlijk mals, mede door het subtiele beetje vet dat door het vlees zit. Ik zit echt te smullen en laat de pepersaus onaangetast staan. Daarvoor is dit een té mooi stuk vlees. Na afloop reken ik 520 rand af inclusief de fooi en een colaatje. Mijn dag zit er op. Ik ga terug naar mijn tijdelijke onderkomen in Kaapstad.