Veel bestemmingen lenen zich prima voor een vakantie van één dag.

Mystiek Paaseiland

De allereerste keer dat ik van het fenomeen Paaseiland hoorde, was door een stripverhaal. Als jonge tiener verslond ik vroeger de avonturen van de striphelden Suske en Wiske. Het album ‘De Windbrekers’ gaat over het eiland Foetsji, dat sterke gelijkenissen vertoont met Paaseiland. Wat mij zo aantrekt in Paaseiland is de mystiek van de paasbeelden en het feit dat de cultuur op dit eiland zich eeuwenlang zonder invloed van de westerse wereld heeft kunnen ontwikkelen. Dit zijn de twee belangrijkste elementen die van Paaseiland een unieke bestemming maken.

Jarenlang heb ik de wens om Paaseiland een keer te bezoeken in de ijskast gezet. Te ver weg, te geïsoleerd en voor een korte reis te duur. Een bezoek aan het Canarische eiland Tenerife in 2013 heeft ertoe geleid dat Rapa Nui, zoals de locals het eiland noemen, weer hoog op mijn verlanglijstje kwam te staan. In het museum bij de Piramide de Güímar bezocht ik een expositie die gewijd is aan Rapa Nui en Polynesië. Daar werd mijn interesse opnieuw opgewekt.

Rapa Nui expositie

Toen ik in mei 2017 de Noorse hoofdstad Oslo bezocht en daar de Kon-Tiki in het echt zag, wist ik het zeker: ik moest naar Paaseiland. Wie niet weet wat de Kon-Tiki is: dit is een balsahouten vlot waarmee de Noor Thor Heyerdahl halverwege vorige eeuw vanuit Peru naar Polynesië zeilde.

Kon-tiki

Het vlammetje in mij werd een vuur; een ontembaar verlangen om deze magische bestemming te bezoeken. Ik weet niet of het feit dat ik de leeftijdsgrens van vijftig ben gepasseerd er een belangrijke rol in gespeeld heeft, maar feit is dat ik één van mijn droombestemmingen nu toch echt aan het bezoeken ben.

Na een lange reis ben ik gisteren gearriveerd op Paaseiland. Ik verblijf net als het gros van de toeristen in de enige plaats van het eiland: Hanga Roa. Ik heb een kamer geboekt in het sfeervolle boetiekhotel La Perouse. De voorkeur ligt bij mij op dit soort bestemmingen bij een boutique hotel boven een groter en vaak minder persoonlijk hotel. Deze accommodatie is ideaal gelegen: aan de zee en op loopafstand van restaurants en winkels. Ik denk dat ik geen betere keuze had kunnen maken. De prijs beschouw ik als zeer acceptabel voor een verblijf in het hoogseizoen.

Hotel Boutique La Perouse

Om het eiland te kunnen ontdekken, heb ik een auto gehuurd. Vanwege het wegdek heb ik voor een Suzuki Vitara gekozen. Dat is net iets comfortabeler dan een Suzuki Jimny, die een stukje goedkoper is om te huren. Ik ben ongeveer 90 euro per dag kwijt voor mijn huurauto. Dat is exclusief verzekering. Je kunt nergens op Paaseiland een auto met verzekering huren. Oppassen geblazen dus, zeker gezien de conditie van het wegdek en de loslopende dieren zoals paarden, koeien en honden.

Ik ga vandaag de belangrijkste hoogtepunten van Paaseiland ontdekken. Om de beste plekken te bezoeken moet je een entreepas kopen waarmee je 10 dagen toegang krijgt. Ik heb die van mij meteen bij aankomst op de luchthaven aangeschaft. Dat kostte mij 80 Amerikaanse dollars, die je alleen maar contant af kunt rekenen.

06:20 uur – opstaan

De zonsopkomst bij Ahu Tongariki zou één van de hoogtepunten van Paaseiland moeten zijn. Dat wil ik zeker met eigen ogen aanschouwen. Omdat de zon pas tegen acht uur opkomt hoef ik niet al te vroeg op te staan. Het tijdsverschil met het vasteland van Chili zorgt ervoor dat half zeven voor mij eigenlijk als uitslapen ervaren wordt. Ik spring de douche in, kleed me aan en poets mijn tanden. Natuurlijk vergeet ik niet om me goed in te smeren tegen de zon. Die is hier erg fel in de zomer; denk aan zonkracht 10 of 11.

06:45 uur – op pad

Als het goed is komt de zon vandaag om 7:52 uur op. Dat betekent op tijd wegrijden. Ik stap in mijn huurauto en rijd met gepaste snelheid Hanga Roa uit. Het is flink donker. Door de sterren kan ik zien dat de lucht redelijk wolkenvrij moet zijn. Dat is een goed vooruitzicht, zeker als je in ogenschouw neemt dat het zo te zien vrij recent geregend moet hebben. Ik moet mijn snelheid laag houden. De wegen op Paaseiland lijken op sommige plekken op gatenkaas. Daarnaast weet ik dat er verschillende dieren zich op de weg kunnen bevinden zoals paarden. Ik kom onderweg geen tegenliggers tegen. Op dit moment lijkt iedereen onderweg naar dezelfde plek op het eiland.

op pad

07:20 uur – Ahu Tongariki

Na 35 minuten rijden arriveer ik bij Ahu Tongariki. Hoewel de zonsopkomst pas over een half uur plaats zal vinden, ben ik geen moment te vroeg. Het is al aardig druk. Naar schatting staan er al zo’n honderdvijftig tot tweehonderd mensen op het terrein. De duisternis begint al plaats te maken voor een prachtige mix van oranje en purperen kleuren. Naarmate de tijd verstrijkt, worden de kleuren intenser. Ik maak mijn eerste foto’s.

Ahu Tongariki

Ongeveer een kwartier voordat de zon zich zou moeten laten zien, wordt het al een stuk lichter en neemt de intensiteit van de kleuren af. Het visuele spektakel wordt opgeluisterd door drie soorten geluid: het ruisen van de zee, verschillende vogels en vooral krekels. Deze laatste dieren laten zichzelf nadrukkelijker horen naarmate de tijd verstrijkt. De komende vijftien minuten zijn fototechnisch niet zo interessant. Het wachten is tot de zon zich laat zien.

wachten bij Ahu Tongariki

Wat opvallend is, is dat bijna al het publiek vlak voor de moai staat. Daardoor zie je de zon pas als deze al een stukje boven de horizon verrezen is. Door meer achterin het terrein te gaan staan krijg je de zon al in beeld zodra deze opgekomen is. Vandaar dat ik mezelf daar positioneer en wacht op het moment dat de zonsopkomst een feit is.

7:52 uur – zonsopkomst

Exact om acht minuten voor acht verschijnt er een oranje streep aan de horizon. De show gaat beginnen. In een opvallend rap tempo rijst de zon op. De camera’s klikken, die van mij incluis. Wow… dit worden mooie plaatjes!

zonsopkomst

08:10 uur – terug naar Hanga Roa

Terwijl het gros van de mensen nog staat te wachten op het moment dat ze de zon te zien krijgen, verlaat ik het terrein alweer en stap in mijn auto. De zon wordt al feller en de magie verdwijnt langzaam uit de lucht. Als ik nu wegrijd hoef ik zometeen niet in colonne te rijden. Omdat de andere archeologische plekken pas om 9:00 uur opengaan en ik nog geen ontbijt op heb, keer ik terug naar Hanga Roa.

terug naar Hanga Roa

08:50 uur – ontbijt

De terugweg ging iets sneller dan de heenweg. Het is nu licht, waardoor ik wat harder kan rijden. Echt doorscheuren is er hier op Paaseiland niet bij. Niet alleen omdat het niet mag. Het zijn vooral de wegomstandigheden die een beperkende factor vormen. En waarom zou je je haasten?

Na een half uur neem ik plaats aan een ontbijttafel bij boetiekhotel La Perouse. Voor een kleinschalig hotel pakken ze flink uit met het ontbijt. Je kunt kiezen uit koffie of thee, twee soorten vers vruchtensap, diverse soorten brood en beleg, yoghurt in verschillende smalen en gesneden vers fruit. Daarnaast kun je een eiergerecht naar keuze bestellen en zie ik iedere ochtend verse bananencake bij het buffet staan. Ik geniet met volle teugen van het smaakvolle ontbijt. De koffie is gelukkig prima. Dat maak ik geregeld anders mee op reis.

ontbijt

09:20 uur – op pad

Na een half uur ga ik weer op pad. Ik rijd Hanga Roa uit, waarna ik de afslag naar de kustweg neem. Na tweehonderd meter zie ik op een privéterrein ineens een paar paasbeelden. Het zijn er vier die in excellente conditie verkeren. Dit zijn geen oude beelden, maar nieuwe exemplaren. Ik vraag me af waarom deze op een plek staan die voor buitenstaanders niet te bereiken valt.

Onderweg vergeet ik vooral niet om ook van het groene landschap te genieten. Paaseiland is misschien niet zo bosrijk, maar ik kan zeker genieten van het landschap waar ik doorheen rijd. Sterker nog: door het ontbreken van grote bossen vind ik het landschap misschien wel aantrekkelijker.

op pad

09:45 uur – Puka Manu Mea

Iets verderop ligt het Centro de Interpretacion. Hier kun je zien hoe de Polynesiërs hier vroeger leefden. Er zijn twee voorbeeldhutten die je kunt bekijken. Ook zie je hoe men groente verbouwde en eten bereidde.

Puka Manu Mea

Als je richting de zee loopt dan kun je daar een aantal paasbeelden zien die plat liggen. Ze stonden oorspronkelijk met hun gezicht richting de zee. Nu kun je alleen hun achterkant nog zien met daarachter een drietal roodbruine hoeden. De tand des tijds heeft hier duidelijk toegeslagen. Deze beelden liggen waarschijnlijk zo’n 150 tot 200 jaar. Tijdens stammenoorlogen werden ze omvergetrokken of omvergeduwd. De natuur heeft jarenlang in kunnen werken op de kwetsbare paasbeelden.

platliggende moai

10:30 uur – Rano Raraku

Het is tijd om misschien wel de mooiste plek op Paaseiland te bezoeken: Rano Raraku. Met je parkpas mag je deze plek maar één keer bezoeken. Daarom heb ik geprobeerd om het juiste moment daarvoor uit te kiezen: de ochtend. Op dit moment zal een groot deel van deze vulkaan in de zon liggen op het moment dat die zichtbaar is. Want dat is wel een dingetje vandaag. Zon en wolken wisselen elkaar continu af.

Rano Raraku

Ik laat mijn pas afstempelen. De man bij de toegangspoort legt me de route uit. Volgens hem moet de wandeling ongeveer een uur en twintig minuten in beslag nemen. Voor mij zal het mogelijk iets meer zijn, omdat ik graag even de tijd neem voor de foto’s. Tevens informeert hij mij over de regels: blijf op de paden en raak de stenen niet aan. Het is erg kwetsbaar en in de loop der jaren zou veelvuldig aanraken zijn sporen achterlaten.

Rano Raraku pas

Rano Raraku wordt ook wel ‘de werkplaats ‘ genoemd. Dit is een plek waar de paasbeelden uit de vulkaan gehakt worden. Je kunt dat goed zien op de plekken waar de liggende paasbeelden nog niet van hun geboorteplek verplaatst zijn.

Rano Raraku beelden

uitgehakt paasbeeld

Tijdens de wandeling zie ik verschillende moai die ieder op eigen wijze in het landschap verwerkt zijn. De meeste beelden staan schuin. Sommige paasbeelden staan wel rechtop, terwijl anderen platliggen met hun voorkant richten de aarde. Sommige beelden zijn gebroken. Het vulkaangesteente is relatief licht en poreus. Daardoor zijn de beelden helaas ook kwetsbaar. Tijdens het transport ging het weleens mis. Het resultaat daarvan kun je hier op meerdere plekken zien.

In tegenstelling tot de meeste andere bezoekers neem ik de moeite om ongeveer een kwart ronde om de vulkaan heen te lopen. Via een daarvoor bedoelde ingang kom ik in de caldera terecht. Als ik in een God zou geloven en in een paradijs, dan zou dat hier kunnen zijn. Wat een rustgevende plek is dit, zeg. Het zonlicht zorgt voor intense kleuren. Het hart van de krater heeft zijn eigen rietachtige vegetatie. Daaromheen domineren lichtgroene tinten met het contrast van roodbruine aarde.

krater

Aan de zuidelijke rand zie ik een stuk of vijftien paasbeelden, verspreid over een gebied van pakweg tweehonderd meter breed. Voor de moai is dit hun laatste rustplaats. Het enige dat hier de rust verstoort is van tijd tot tijd het geluid van aanwezige toeristen. De stilte wordt alleen af en toe onderbroken door het geluid van het klikken van mijn camera.

beelden

Ik heb een beetje pech met het licht deze ochtend. Vanaf vlak na het moment dat ik bij RanoRaraku gearriveerd ben, hangt er een grote wolk boven de vulkaan. De wolkenpartij blijft hangen. Sterker nog: in de tijd dat ik er ben lijkt hij alleen maar nadrukkelijker aanwezig te zijn. Soms heb ik even geluk en komt de zon wel door, zoals daarnet in de krater. Ik wacht nog even in de ijdele hoop op beter licht, totdat ik rond het middaguur deze bijzondere locatie verlaat.

12:00 uur – Ahu Tongariki

Nadat ik Rano Raraku verlaten heb, stop ik nog even bij Ahu Tongariki. Dit is de plek waar ik vanochtend de zonsondergang bekeken heb. Nu het volledig daglicht is, ziet het er anders uit. Natuurlijk vraagt dit om een stop, zodat ik deze op een rij staande paasbeelden nog even goed kan bekijken. Het is hier nu opvallend rustig in vergelijking tot vanochtend vroeg.

Wat hier goed zichtbaar wordt, is dat er niet één model paasbeeld bestaat. Het is niet net als bij Rembrandt, Van Gogh of Rodin dat je duidelijk de hand van een specifieke kunstenaar herkent. Hier zie je goed dat er meerdere varianten bestaan van de moai. Wat wil je ook, als je weet dat deze beelden binnen een tijdsbestek van ongeveer vijf tot zes eeuwen vervaardigd zijn. Dit plateau telt 15 paasbeelden. Dit is de grootste verzameling van in formatie staande beelden op dit eiland.

Ahu Tongariki

12:35 uur – Anakena

Paaseiland telt slechts 3 zandstranden. Het grootste strand is Anakena Beach. Dit is een tropisch zandstrand volgens de boekjes: fijn lichtgeel zand, palmbomen en een kraakheldere blauwe zee. Dit strand heeft echter iets dat geen ander strand ter wereld heeft: paasbeelden. Van de plekken op Paaseiland waar je deze beelden kunt zien, is dit een plek die je zeker moet bezoeken. Door het weer is het niet zo druk als ik op foto’s weleens zie.

Anakena

Anakena wordt gezien als de bakermat van de Rapanui cultuur. Volgens de overlevering zou de eerste koning van het eiland, Ariki Hotu Matu’a, hier met zijn manschappen aan land gekomen zijn, waarna hij zich hier vestigde. Waarom hij dat deed, begrijp ik wel. Wat een mooie plek is dit! Het schijnt dat de oorspronkelijke naam van de baai en het strand Hanga Mori o One is. Ook de naam Hanga Rau Ariki wordt gebruikt, wat ‘baai van de koning’ betekent.

Anakena beach

In totaal zijn er twee platformen met in totaal 8 paasbeelden. Oostelijk ligt Ahu Ature Huki met daarop één enkele moai. Deze aan de voet van Mount Maungu Hau Epa staande moai was de eerste die in de moderne tijd weer rechtopgezet werd. Het idee kwam van de Noorse antropoloog Thor Heyerdhahl. In 1956 overtuigde hij de lokale bevolking ervan om een deel van de paasbeelden opnieuw rechtop te zetten. Dit was de eerste.

Ature Huki

Het tweede platform is Ahu Nau Nau. De zeven beelden die je hier kunt zien staan sinds1978 weer rechtop. Dat geschiedde tijdens de restauratie onder leiding van Sergio Rapu. De vier linkse moai zijn voorzien van de kenmerkende rode hoeden. De beelden zijn op de rechtse twee na zeer goed geconserveerd. Dat komt omdat ze jarenlang bedolven onder het zand hebben gelegen en daardoor deels beschermd werden tegen de weersinvloeden.

Mijn mening is stellig: je moet Anakena bezoeken tijdens je reis naar Paaseiland. Wat een geweldige plek is dit.

Anakena baai

13:10 uur – lunch

Bij Anakena zijn er een drietal horecazaakjes waar je iets kunt eten en drinken. Dat doe je hier in een prachtig decor. Ik neem plaats bij de middelste van de twee: Taverna Hopu. Mijn lunch wordt een ‘empanada de la casa’ met daarbij een verse limonade met gember en munt. Empanadas vind je in een groot deel van Latijns Amerika. Ik eet ze op Bonaire geregeld als snack. Die zijn een stuk kleiner dan de empanada die ze me hier serveren. Dit is echt een complete lunch. De vulling bestaat uit tonijn, garnaal, tomaat, basilicum en heel veel kaas. De empanada wordt vers gebakken geserveerd. Dat betekent genieten!

empanada de la casa

Het grote glas met verse limonade smaakt heerlijk. Ik zou dit best alle dagen willen drinken. De combinatie van zoet, zuur en de kruidigheid van de munt zorgen voor een heerlijke dorstlesser. Na afloop reken ik elfduizend peso’s (ongeveer 12,5 euro) af inclusief de fooi. Dat doe ik contant, want dat is de enige mogelijkheid om hier te betalen. Het zal er alles mee te maken hebben dat er hier geen dekking van het mobiele netwerk is. Hierdoor zullen ze geen elektronische betalingen zoals creditcards kunnen accepteren.

grote glas met verse limonade

13:50 uur – terug richting Hanga Roa

De andere dingen die ik wil zien liggen bij Hanga Roa. De terugweg rijd ik via de weg die door het binnenland loopt. Al rijdend slaat het weer om. Was het daarnet nog redelijk zonnig, naarmate ik richting het van Paaseiland kom zie ik het grijzer worden. Onderweg krijg ik nog te maken met een tropische regenbui.

Iets anders dat ik meemaak is dat een drietal paarden op het dooie gemakje over de weg loopt. Ze blijven midden op het wegdek lopen totdat ze besluiten eventjes aan de kant van de weg te gaan grazen. Ze trekken zich van het verkeer amper iets aan.

Hanga Roa

14:20 uur – Rano Kau

Bij een vulkaan denk je al snel aan een zwarte kegel met een soort van landschap dat je aan de maan doet denken. Bij actieve vulkanen is dat vaak een juist beeld. Vulkanen die niet meer actief zijn of al heel lang slapen, zijn vaak groener. De natuur heeft dan optimaal gebruik gemaakt van de vruchtbare eigenschappen van vulkanisch terrein. Zo ook bij Rano Kau.

Rano Kau

Deze dode schildvulkaan is een geliefde bezienswaardigheid op Paaseiland. Ik zie geregeld foto’s voorbijkomen op Instagram bij #easterisland, dat ik volg. Aan de rand van de krater is een kleine parking waar ik mijn auto wegzet. Bij de entree, die overigens gratis is, staan twee kraampjes waar je souvenirs kunt kopen. Ik loop hier voorbij en sta na een meter of tien lopen aan de rand van de krater. Dit is in het echt nog mooier dan ik op foto’s heb gezien. Het zijn vooral de kleurcontrasten die hier een bijzondere plek van maken. In de krater is in de loop der jaren een meer ontstaan met daarin een enorme hoeveelheid planten die het meer grotendeels bedekken. Hierdoor lijkt het net alsof het water eilandjes binnen de donkergroene beplanting vormen. Het is natuurlijk omgedraaid. De rand van de krater is een stuk lichter van kleur.

Rano Kau bewandelen

Je kunt over de rand van Rano Kau wandelen. De meeste bezoekers lopen slechts enkele tientallen meters. Ik loop de kraterrand ongeveer een kwart rond voordat ik terugkeer naar de auto. Ik kan niet zien of je hem helemaal rond kunt lopen. Ik vermoed het niet, vanwege het deel van de rand aan de zeekant dat deels ingestort is. Omdat ik nog meer wil zien vandaag besluit ik dit niet uit te proberen.

15:00 uur – Orongo

De tweede plek waar je met je toegangspas slechts één keer naar binnen mag is Orongo. Dit ceremoniële dorp ligt aan de zuidkant van Rano Kau en behoort tot de belangrijkste archeologische schatten van Paaseiland. Dit traditionele dorp ligt op de zuidrand van Rano Kau. Het werd vroeger tijdelijk bewoond: in het voorjaar. Vertegenwoordigers en hoofden van de verschillende stammen kwamen hier samen voor de jaarlijkse wedstrijd die het eerste ei van de Bonte Stern kon vinden. Dat was een flinke uitdaging. De moedige deelnemers moesten eerst een driehonderd meter hoge steile klif afdalen om vervolgens deels roeiend en deels zwemmend naar het rotseilandje Motu Nui te gaan. Degene die daar het eerste heilige ei vond en terugbracht naar Orongo was de winnaar. Het stamhoofd van de winnende deelnemer was vervolgens een jaar lang de ‘Tangata manu’ oftewel de aardse vertegenwoordiger van de schepper. De vogelmancultuur is een bekend fenomeen binnen de antropologie.

Orongo

Bij de entree wordt mijn pas goed gecontroleerd om te zien of ik al een keer eerder naar binnen ben geweest. Het lijkt vervelend, maar het is een goede en eerlijke manier om het bezoek te reguleren. De dame bij de balie wijst me op de bezoekregels zoals die ook hier gelden. Alles voor het behoud van het erfgoed. En terecht! De ongeveer 900 meter aangelegde wandelroute moet volgens de borden ongeveer 30 tot 60 minuten in beslag nemen. Natuurlijk kun je veel sneller lopen, maar je komt hier om te bezichtigen. Het is geen wandelwedstrijd.

Orongo bord

Uniek voor Orongo zijn de woningen. De ronde geschakelde bouwwerken hebben een kleine toegang en een dak dat begroeid is met gras. Zouden de architecten van hedendaagse ecologisch wijken hierdoor geïnspireerd zijn? De huisjes zoals je ze nu ziet zijn gerestaureerde exemplaren. Dat hebben ze in twee fases gedaan: in 1974 en in 1976.

woningen in Orongo

Vanaf deze plek heb je een zeer goed uitzicht op de rotseilandjes Motu Nui en het kleinere Motu Iti. Ik stel me voor hoe de ceremoniële vogelmanwedstrijd geweest zou moeten zijn. Je moet van goede huize komen om dit uit te kunnen voeren, lijkt mij.

de rotseilandjes Motu Nui en het kleinere Motu Iti

Aan het einde Orongo zie ik een paar mooie voorbeelden van hiërogliefen zoals je die wel meer op het eiland tegenkomt. Deze exemplaren zijn bijzonder omdat de inscripties over de godheid Make-make en de vogelmannen gaat. Op dit moment dan de dag kun je de rotsinscripties goed vastleggen omdat ze door het zonlicht beschenen worden.

hiërogliefen bij Orongo

Op de plek waar de hiërogliefen heb je meteen een adembenemend mooi uitzicht over de krater van de Rano Kau. Mijn eerdere bezoek aan deze vulkaan, vlak voordat ik bij Orongo arriveerde, is dus eigenlijk overbodig geweest. Het enige verschil is de positie van waaruit je uitkijkt over de vulkaan. Een verschil is dat je van hieruit het halve gat in de zijwand beter kunt zien.

mooi uitzicht over de krater van de Rano Kau

Ik heb de route in een gemiddeld tempo afgelegd. Na drie kwartier sta ik weer buiten. En ik moet zeggen dat ik alles dan echt op mijn dooie gemakje gedaan heb.

16:10 uur – Museo Rapa Nui

Als je de geschiedenis van Rap Nui en alles over de moai wilt weten, dan moet je het Museo Rapa Nui bezoeken. Dit museum zit aan de noordkant van Hanga Roa. Het kost me twintig minuten om hier te komen, mede door de drukte in de hoofdstraat. Het museum is gratis toegankelijk. Dat maakt het laagdrempelig, waardoor meer mensen geneigd zijn om het museum te bezoeken.

Museo Rapa Nui

Het Rapa Nui museum telt twee expositieruimtes. Je arriveert in het gebouw met de vaste collectie. De objecten die tentoongesteld staan en liggen zijn vooral archeologische vondsten, waaronder delen van de paasbeelden. Wat ik veel boeiender vind zijn de informatieborden waar in woord en beeld de geschiedenis van Paaseiland beschreven staat. Zo leer ik dit eiland de zuidoostelijke punt vormt van een enorm gebied dat tot Polynesië behoort. In het noorden vormt Hawaii de grens en in het zuidwesten van de driehoek ligt het noordelijke deel van Nieuw-Zeeland.

Museo Rapa Nui

Ook leer ik over de moai. Deze wereldberoemde paasbeelden hebben de fantasie en de wetenschap geprikkeld. Er zijn in de loop der tijd allerlei theorieën ontstaan over het hoe en waarom van deze unieke objecten. Hoe ze gemaakt werden is duidelijk te zien bij Rano Raraku. Over hoe ze precies verplaatst werden is men het nog steeds niet helemaal eens.

In tegenstelling tot wat vaak gedacht wordt, hebben de moai geen religieuze betekenis. Ook zijn ze niet bedoeld om vijanden af te schrikken. Dat is reden dat ze niet richting zee gericht zijn. De moai kijken landinwaarts, op één uitzondering na: Ahu Akivi. Deze zeven beelden staan in het binnenland en staan met de voorkanten wel richting zee.

beelden in Museo Rapa Nui

17:00 uur – Hanga Roa

Zo aan het einde van de middag heb ik tijd over om Hanga Roa, de enige ‘stad’ op Paaseiland, te ontdekken. Dat doe ik te voet, nadat ik mijn huurauto eerst bij mijn hotel geparkeerd heb. Hanga Roa is geen grote plaats. Het centrum bestaat slechts uit een paar straten. Openbaar vervoer zul je hier daarom niet aantreffen, want dat is totaal overbodig.

Hanga Roa

Via de kustweg loop ik eerst naar het toeristische kantoor van Paaseiland. Dat is tot half zes open. De reden om het toeristenkantoor te bezoeken is omdat ik een stempel van Paaseiland in mijn paspoort wil hebben. Omdat de vlucht van Santiago naar Paaseiland een binnenlandse vlucht is, wordt er bij aankomst niet in je paspoort gestempeld. Op het toerismekantoor (vroeger op het postkantoor) kun je alsnog een stempel laten plaatsen. Die heeft overigens totaal geen officiële functie.

stempel in paspoort

Daarna vervolg ik mijn wandeling langs het water, waar ik een nog drietal paasbeelden tegenkom. Bij het haventje spelen wat kinderen rond de houten vissersbootjes. Daar sla ik rechtsaf de Te Pito Te Henua in. Deze straat leidt me langs het postkantoor en de kleine brandweerkazerne naar de enige kerk op Paaseiland. De eerste mensen verzamelen zich hier al voor de avonddienst.

de enige kerk op Paaseiland

Via Atumu Tekena loop ik een rondje door het hart van Hanga Roa. Atumu Tekena wordt als de hoofdstraat van het stadje gezien. Hier zitten de autoverhuurders, verschillende supermarktjes, leuke winkeltjes en de autoverhuurders. Vanuit halfopen bestelbusjes worden een paar verse producten verkocht zoals lokaal geteelde ananassen. Dit is de meest levendige straat van heel Paaseiland. De gemiddelde toerist zal dit als een rustige straat ervaren.

Atumu Teken

Ananasverkoop in Atumu Tekena

18:00 uur – eten bij Te Moana

Ik ga naar lokale maatstaven vroeg dineren. Locals schuiven meestal niet voor acht uur aan tafel. Voor mij komt het qua timing prima uit om nu al te gaan eten. Mijn diner vindt plaats bij Te Moana. Dit restaurant ligt vrij centraal in Hanga Roa. Belangrijke eigenschap is de ligging aan zee. Omdat de tafels buiten onbeschut zijn kies ik ervoor om ‘binnen’ te zitten. Omdat de hele achterkant open is, zit ik toch een soort van buiten. Ik hoor de golven net zo hard tegen de kust aan slaan als wanneer ik buiten zou zitten.

eten bij Te Moana

Over het restaurant lees ik gemengde reviews. Ik laat me er niet door leiden. Te Moana scoort bovengemiddeld en ik merk dat ik het soms verre van eens ben met wat ik op beoordelingssites terugvind. Ik bestel garnalen in tempura met teriyakisaus als voorafje. Op mijn vraag of ze geen kleinere porties hebben wordt ontkennend geantwoord. Ik heb zo’n zin in de garnalen dat ik toch overstag ga. Ik kan er altijd een paar laten liggen als het echt teveel is. Ze zijn zo lekker dat ik de portie toch in zijn geheel verorber.

garnalen in tempura met teriyakisaus

Als hoofdgerecht heb ik voor de vis in rode curry gekozen. Op de menukaart staat niet gespecificeerd om wat voor vis het gaat. Ik merk het vanzelf wel. Er is geen vissoort die ik niet lust. De curry bestaat uit zwaardvis, ui, wortel, blokjes aardappel en een aangenaam pikante currysaus. De saus kleurt niet zo mooi op foto. Neem van mij aan dat het beter smaakt dan dat het eruit ziet.

vis in rode curry

Nadat ik mijn tweede maal bijna op heb, vraag ik de rekening. Die bedraagt 39.500 pesos voor twee gangen en een frisdrank. Met de 10 procent fooi erbij kom ik omgerekend op bijna 50 euro uit. Niet goedkoop, zoals men wel vaker zegt over Paaseiland, maar wel de moeite waard. Ik heb lekker gegeten en zou op sommige bestemmingen niet veel minder betaald hebben voor een soortgelijke bestelling.

20:10 uur – pisco sour

Voordat ik van de zonsondergang ga genieten, drink ik eerst nog een pisco sour. Dat doe ik bij La Kaleta. Dit is één van de weinige horecagelegenheden met een terras direct aan zee. Ik kan me zo aan het einde van de dag geen mooier plekje bedenken om nog even van een drankje te genieten.

Pisco sour is een typische cocktail voor Chili en Peru. Een beetje apart dat ik hem geserveerd krijg in een glas waarop ‘Sour Peru’ staat. De zuurzoete cocktail is gebaseerd op pisco. Dit is een locale sterke drank. Ik mag mezelf nog geen kenner noemen, maar ik weet wel dat deze te zoet is. Jammer, want dit doet wat mij betreft wat afbreuk aan de smaak. Na afloop reken ik 5000 pesos af. Dit is inclusief de ‘propina’, oftewel met de fooi inbegrepen. Die bedraagt in Chili en dus ook op Paaseiland 10%. Het is niet verplicht, maar ze tellen hem wel standaard op bij de rekening.

pisco sour

20:55 uur – zonsondergang

In tien minuten wandel ik naar Ahu Tahai. Dit is hét moment om deze paasbeelden te bezoeken. De combinatie van de beelden en de zonsondergang vormt een magische combinatie die je gezien moét hebben als je op Paaseiland bent. Dit is veruit de mooiste plek om van de ondergaande zon te genieten. Op een gemiddelde avond zoals nu tref je hier zo’n twee- tot driehonderd mensen aan die voor hetzelfde spektakel komen.

zonsondergang

De officiële zonsondergang is voorzien om acht minuten over negen. Vanwege de keuze van Chili om het tijdsverschil met het vasteland enigszins binnen de perken te houden komt de zon relatief laat op en gaat daarom ook vrij laat onder op Paaseiland. Al voordat de zon in de Stille Oceaan lijkt te zakken kun je genieten van de oranje gloed in de lucht. Het moment dat de daadwerkelijke zonsondergang plaatsvindt wordt er geklapt, gejuicht en gefotografeerd.

zonsondergang

21:45 uur – Tapati

Eens per jaar staat heel Paaseiland op z’n kop. Dat is tijdens Tapati. Dit ruim twee weken durende festival staat in het teken van competitie, muziek, dans en cultuur. Dit grootschalige evenement wordt door de bewoners georganiseerd voor iedereen: locals en toeristen. Het is een non-commercieel feest waarbij de cultuur van Rapa Nui, zoals men Paaseiland hier noemt, op allerlei manieren uitgedragen wordt. Iedere avond is er op een vast terrein een grote show. Wat er exact getoond wordt verschilt van avond tot avond. Bij het toeristenkantoor kun je een beknopte samenvatting lezen van het programma per dag. De toegang is helemaal gratis.

Vanwege de zonsondergang ben ik er pas twintig minuten voor aanvang van de show. Ik schrijf ‘pas’ omdat de achterste helft van het terrein al bijna vol zit. Het voorste deel is exclusief voor genodigden. Daar wordt goed op gecontroleerd. Ik vind nog een plekje aan de zijkant. Vanwege de stellage met boxen en verlichting is dit niet de beste plek, helaas. Maar wat maakt het uit: ik ben er bij!

Tapati

Na een lange intro begint de show pas echt om 22:00 uur. Drie schattige meisjes zingen lokale liedjes terwijl ze zichzelf op ukeleles begeleiden. Achter de meisjes, die naar schatting niet ouder zijn dan een jaar of 10, staan vier volwassenen ter muzikale ondersteuning met onder andere drums en gitaar. Ik vind het helemaal geweldig! De jongedames geven een show weg die veel indruk maakt op me. Helemaal knap dat ze gewoon een half uur foutloos optreden.

De volgende act is een modeshow. Een stel geeft een avant-gardistische show weg die een minuut of vijf duurt. Visueel is dit zeker de moeite waard. Kijkend naar de hele avond is dit wel minder spectaculair.

modeshow tijdens Tapati

Dat spektakel volgt na een korte audiovisuele presentatie: een stuk of twaalf mannen komen uitgedost in traditionele kledij een show opvoeren. Hoogtepunt hierbij is de haka die uitgevoerd wordt. Deze dans wordt vooral uitgevoerd in het westelijke deel van Polynesië: in Nieuw-Zeeland, Fiji en Samoa. Je komt de ceremoniële dans dus ook op Paaseiland tegen.

haka tijdens Tapati

Het vierde onderdeel behoort voor mij persoonlijk tot de hoogtepunten van deze reis. Meer dan honderd mannen en vrouwen betreden het podium en voeren ruim een half uur lang traditionele dansen uit. De dames compleet met de rieten rokjes die je je bij Polynesische dans voorstelt. De heren zijn uitgerust met reetveters. Het spreekwoordelijke dak wordt eraf gedanst. Er is geen dak, want Tapati speelt zich in de open lucht uit.

dans tijdens Tapati

Wat een feest, wat een genot voor het oog! Opvallend detail is dat men niet alleen dames met de perfecte maten vooraan gezet heeft.

muziek tijdens Tapati

Er is één stel dat een andere rol heeft binnen het optreden. Ik beschouw ze als de koning en koningin van het bal. Wat geven die twee een show weg, zeg. Nadat dit optreden klaar is, is het half twaalf. De avond gaat kennelijk nog verder, maar ik merk dat het een hele lange dag is geweest. Dit is geen Paaseiland in 12 uur meer. In totaal heb ik er bijna 18 uur opzitten. Voldaan maar moe loop ik terug naar het hotel waar ik vlak na middernacht in slaap val.

dans tijdens Tapati

Wauw…

Na afloop van deze dag is het enige dat ik kan zeggen dat deze bijzondere reisbestemming geheel aan de hoge verwachtingen voldaan heeft. Wat was dit een unieke dag. Mocht je Paaseiland serieus als droombestemming op je verlanglijstje hebben staan, dan kan ik alleen maar het advies geven om van deze droom een keer werkelijkheid te maken. Kies wel het juiste moment. De beste reistijd voor Paaseiland is tussen december en maart. Dit is daardoor helaas ook de drukste en daardoor duurste reisperiode voor Rapa Nui.

Reken wel op de nodige vlieguren om er te komen. Ik heb eerst met KLM naar Sao Paulo in Brazilië gevlogen. Dat was een vlucht van ruim 12 uur. Vervolgens ben ik met GOL Airlines in 3,5 uur doorgevlogen naar Santiago de Chili. Van daaruit ben ik twee dagen later met Latam naar Paaseiland gevlogen in 5 uur en een kwartier. Vijf dagen later ben ik teruggevlogen naar Santiago de Chile in bijna vijf uur, om een dag later met KLM via Buenes Aires terug te vliegen naar Amsterdam. Dat is een reis die in totaal 17 uur in beslag neemt. In totaal heb ik maar liefst 32.766 kilometer gevlogen om deze reis te maken. Dat is ruim driekwart de wereld rond. Het is maar goed dat ik geen vliegschaamte ken.

wauw

Soortgelijke berichten

Geen gerelateerde berichten gevonden