Veel bestemmingen lenen zich prima voor een vakantie van één dag.

Een andere kant van Wenen

Vorige week heb ik drie dagen in Wenen doorgebracht. De eerste dag, de dag van aankomst, heb ik heerlijk een beetje de stad op me in laten werken en ben op mijn gemak wat gaan fotograferen voor mijn website www.wenenvoorbeginners.nl. De tweede dag heb ik besteed om de hoogtepunten van Wenen een beetje te gaan bezoeken. Die staat beschreven in mijn verhaal ‘De highlights van Wenen‘. Mijn derde en laatste dag spendeer ik om vooral eens de andere kant van Wenen te bezoeken. Niet direct de alternatieve kant, maar toch wel de plekjes waar niet meteen iedere toerist komt die Wenen in één dag bezoekt.

Eigenlijk heb ik deze dag geen direct doel of een planning. Het enige wat vast staat is dat ik voor acht uur op wil staan om op tijd uit te checken uit het Melia Vienna Hotel en dat mijn terugvlucht richting Nederland voor vanavond op de planning staat. De terugvlucht heeft een schemavertrektijd van 20:55 uur. Er is dus ruim de tijd om nog een dagje in Wenen door te brengen. Ik ga natuurlijk niet met mijn bagage lopen leuren. Na het uitchecken geef ik deze in bewaring aan de receptie om deze later weer op te pikken. 



08:45 uur – kaneelbroodje

Ook vandaag heb ik geen zin om 26 euro uit te geven aan het ontbijtbuffet in het hotel. Ik heb op mijn kamer al een gratis kopje Nespresso op en een flesje mineraalwater uit de minibar gedronken.  Nadat ik het hotel uitgelopen ben loop ik vrijwel direct weer bij Ströck naar binnen. Ik ga dit keer niet zitten, maar koop voor € 1,90 een kaneelbroodje. Deze zoete lekkernij smaakt me prima. Ik eet hem al lopend op.

andere-kant-van-wenen-0845-kaneelbroodje

08:50 uur – Donau City

Mijn hotel staat in Donau City. Dit is het jongste deel van het 22e district van Wenen: Donaustadt. De basis voor Donau City wordt gevormd door UNO-City. Dit is een thuisbasis van de Verenigde Naties (naast New York City en Genève). In de jaren negentig begon er zich rondom dit VN-hoofdkwartier een nieuwe wijk te ontwikkelen dat nu bekend staat als Donau City. Er is een mengeling van wooncomplexen, kantoren, enkele hotels en een congrescentrum (Austria Center Vienna). Het gebouw waar ik in overnacht heb, DC Tower 1, is met een hoogte van 220 meter het hoogte gebouw binnen Donau City. Het is tevens de hoogste wolkenkrabber van Wenen en heel Oostenrijk. 

andere-kant-van-wenen-0850-dctower1

De hele verzameling aan modern vormgegeven gebouwen zorgt voor een nieuwe skyline. Deze is vooral goed te zien vanaf metrolijn U1, vanaf Donau Insel, vanaf de Donauturm en vanuit het reuzenrad in Prater.

andere-kant-van-wenen-0850-donaucity

Opvallend bouwwerk tussen het geheel is de Donau City kerk. Deze rooms-katholieke parochiekerk staat ook wel bekend onder zijn officiële naam ‘Christus, Hoffnung der Welt’. Verantwoordelijk voor de zeer strakke vormgeving van het kerkgebouw is de Oostenrijkse architect Heinz Tesar. De kerk is in 2000 ingewijd. De deur staat open dus ik neem even een kijkje (en een foto).

andere-kant-van-wenen-0850-donaucity-kerk

andere-kant-van-wenen-0850-donaucity-kerk2

09:30 uur – Donaupark

Na een fotorondje door Donau City besluit ik dat ik koers zet richting de Donauturm. Ik weet dat je vanaf de Donautoren een mooi uitzicht moet hebben op de stad Wenen. De zon staat nu nog aan de zuidoostelijke kant. Hierdoor heb je niet teveel tegenlicht als je richting het centrum fotografeert. De Donauturm ligt in het Donaupark. Het is heerlijk weer en ik heb wel zin om een stukje te lopen. Vanuit Donau City loop ik daarom het Donaupark in. 

andere-kant-van-wenen-0930-donaupark1

Wat me direct opvalt zijn de enorme dimensies van het park. Vanuit Donau City lijkt de uitkijktoren nog redelijk dichtbij te liggen. Als je echter het park binnenwandelt zie je dat het toch wel een park van formaat is. Het Donaupark heeft dan ook een oppervlakte van meer dan 600.000 vierkante meters. Het tweede wat me opvalt is de enorm goede staat waarin het park zich bevindt. Het gras lijkt overal net gemaaid, er is amper zwerfvuil te vinden (ik zie één magazine op een bankje liggen) en alle bloemen, planten en bomen staan er op-en-top bij. 

andere-kant-van-wenen-0930-donaupark2

Het derde wat me opvalt is de enorme rust die hier heerst. Ligt het aan het feit dat het een werkdag is? Ligt het misschien aan het wat vroegere tijdstip? Of ligt het aan de ligging op enkele kilometers afstand van het centrum? Ik weet het niet. Het park heeft echter wel een enorme capaciteit.

10:00 uur – Donauturm

Mooi op tijd arriveer ik bij de Donauturm. Om tien uur gaat de kassa open en het is klokslag 10:00 uur als ik naar binnen loop. Een ouder Frans echtpaar heeft een minuut of vijf nodig om het kleingeld bij elkaar te schrapen om de entreekaartjes te betalen. Als ze daar eenmaal mee klaar zijn koop ik mijn kaartje en ga naar de lift. Deze brengt mij in slechts 35 seconden naar het observatieplatform dat zich op 150 meter hoogte bevindt.

andere-kant-van-wenen-1000-donauturm

De totale hoogte van de Donauturm is overigens 252 meter, inclusief de antenne. Sinds een jaar of 20-25 doet de toren ook dienst als zendmast. De toren is tussen 1962 en 1964 gebouwd. Op dat moment was het meteen het hoogste gebouw van Oostenrijk en dat is het nog steeds.

andere-kant-van-wenen-1000-donauturm-uitzicht1

Gearriveerd op het uitzichtplatform ben ik meteen blij: je hebt door de tralies vrij zicht naar buiten. Dit is prima om foto’s te kunnen maken vanaf deze hoogte. Iets wat ik dan ook eventjes naar hartelust doe. Daarnaast neem ik de tijd om te genieten van het uitzicht op Wenen. Tegen de zon in kijk ik uit op Donau City. Ook zie ik hoe groot het Donaupark is en hoe kleurrijk sommige delen van het park zijn. Na een klein half uurtje ga ik weer met de lift naar beneden. 

andere-kant-van-wenen-1000-donauturm-uitzicht2

10:55 uur – bus en metro

Ik kan ervoor kiezen om te voet terug te lopen naar Donau City om daar op de metro te stappen. Een andere optie is in noordoostelijke richting te wandelen om daar metrolijn U6 richting de stad te nemen. Er gaat echter ook een bus naar metrostation Neue Donau. Ik weet dat ik vandaag misschien weer aardig wat kilometers moet gaan lopen en besluit daarom om een kwartiertje te wachten op bus 20A, die slechts eens in het kwartier rijdt. Vervolgens pak ik de metro richting de centrum.

11:15 uur – Spittelau

Om naar het hart van Wenen te reizen moet ik overstappen op metrostation Spittelau. In plaats van direct over te stappen loop ik het metrostation uit. De reden is omdat ik vanuit de bovengrondse metro iets gezien heb dat mijn aandacht trok: een soort van glimmende toren op een modern vormgegeven bouwwerk. Ik ontdek al vrij snel wat het is: een verbrandingsoven waar het afval van de stad omgezet wordt naar warmte voor de stad. De Fernwärme Wien heeft een soort van surrealistisch jasje gekregen dat alleszins de moeite waard is. Als je er langs loopt verbergt de geur op geen enkele wijze dat er hier afval verwerkt wordt.

andere-kant-van-wenen-1115-spittelau

Ik stuur een foto door naar een groepschat op whatsapp waar ik samen met Jeroen Eckhardt, zijn vrouw Mayke en mijn vrouw zit met de vraag ‘weten jullie wat dit is?’. Ik verwacht dat ze geen enkel idee hebben. Toch krijg ik al snel de reactie in de groep ‘Hundertwasser‘ en ‘stadsverwarming’. Daarnaast krijg ik de tip om ook het Hundertwasserhaus en het Kunst Haus Wien te bezoeken als ik deze stijl gaaf vind. En dat vind ik. Al deze gebouwen hebben hun bijzondere uiterlijk te danken aan de Weense architect en kunstenaar Friedensreich Hundertwasser. De planning wordt dus om beide andere Hundertwasser projecten te gaan bezoeken deze middag.

andere-kant-van-wenen-1115-spittelau2

11:35 uur – metro naar de stad

Iets later dan verwacht vervolg ik mijn metroreis naar de binnenstad van Wenen. Met lijn U4 reis ik door tot aan station Schottenring. Hiermee arriveer ik aan de kant van het Weense centrum waar ik gisteren niet meer geweest ben. 

andere-kant-van-wenen-1140-metro

11:55 uur – Am Hof

Na enige tijd lopen kom ik uit op het plein Am Hof. Dit middeleeuwse plein is het grootste plein in de historische binnenstad. Omdat het plein omringd is door barokke gebouwen en het redelijk autoluw is heeft het zijn sfeer deels weten te behouden. Ik vind het één van de mooiere pleinen in Wenen. Opvallende elementen zijn de Kirche am Hof, de Mariazuil (Mariensäule) en de brandweerkazerne. Het meeste indruk maakt de barokke gevel van deze kazerne.

andere-kant-van-wenen-1155-amhof

12:02 uur – astronomische klok

Op de Hoher Markt die ik een vrij grote massa mensen bij elkaar staan. Dat trekt natuurlijk al snel mijn aandacht. Ik zie al snel waar ze naar kijken: een soort van astronomische klok die tussen twee gebouwen te bewonderen is. Ik wist eigenlijk helemaal niet dat Wenen zoiets had. Ik ken de astronomische klok van Praag wel goed en weet hoeveel aandacht dat uurwerk ieder uur trekt. Opvallend detail is dat het twee minuten over twaalf is, maar de klok op zijn manier pas 11:52 uur aanduidt. Dat verklaart direct de drukte, want het schijnt dat het schouwspel het meest bijzondere is als het klokslag 12 uur is (volgens de klok, dan). Op dat moment komen alle twaalf figuren onder begeleiding van muziek één voor één naar buiten. Ik kijk het eventjes aan voordat ik weer door loop.

andere-kant-van-wenen-1202-klok-van-anker

De klok staat overigens vooral bekend als de Anker-klok. Dat komt omdat de klok begin negentiende eeuw in opdracht van verzekeringsmaatschappij ‘Der Anker’ op hun pand aangebracht is. Het uurwerk vormt een fraai staaltje van Jugendstil design binnen de Weense binnenstad.

andere-kant-van-wenen-1202-klok-van-anker-2

12:25 uur – Judenplatz

Na enkele straten kom ik uit op de Judenplatz. Hier ben ik in november ook al geweest en toen al zag je hoe mooi dit voormalige hart van de joodse gemeenschap is. Ook nu maakt het ‘Mahnmal für die 65.000 ermordeten österreichischen Juden und Jüdinnen der Shoah’ weer veel indruk. 

andere-kant-van-wenen-1225-judenplatz

12:35 uur – schnitzel eten

Omdat ik echt verslaafd ben aan schnitzels besluit ik om als lunch nog een keertje een schnitzel te gaan eten. Ik weet dat de kans groot is dat ik vanavond geen tijd meer heb om fatsoenlijk te dineren, dus een zwaardere lunch kan geen kwaad. Ik moet me bedwingen om niet weer bij Lugeck te gaan zitten om daar van één van hun overheerlijke Wiener schnitzels te genieten. Ik besluit echter om ook eens een keer ergens anders een schnitzel uit te proberen. Dat doe ik bij Chattanooga, een restaurant dat in de populaire winkelstraat Graben zit.

andere-kant-van-wenen-1235-schnitzel-eten

Er is gelukkig plek op het terras. Op dergelijke zomerse dagen zit ik toch het liefste buiten om te eten. Wel onder een parasol, omdat de zon nog vrij fel is. Ik bestel een Wiener Schnitzel (von Schwein). Al snel heb ik spijt dat ik niet naar Lugeck of Figlmüller gegaan ben. Het is geen slechte schnitzel, maar het is toch zeker een stuk minder dan bij Figlmüller. De korst is te hard, het vlees is minder mals en de erbij geserveerde aardappelsalade is niet helemaal in balans. Ach, het smaakt allemaal wel best, hoor. Je merkt alleen wel dat er wel degelijk een redelijk kwaliteitsverschil is tussen de ene schnitzel en de andere.

13:35 uur – Strandbar Herrmann

Van collega Vincent van der Meer van www.allesoverwenen.nl heb ik de tip ontvangen om Strandbar Herrmann te bezoeken als het lekker weer is. De lucht is strak blauw en de thermometer geeft ene temperatuur van 27 graden Celsius aan. Volgens mij voldoende redenen om de strandbar aan de Donau op te gaan zoeken. Onderweg passeer ik de zwembadboot die in de Donau ligt. Het is dat ik geen zwembroek bij me heb, anders had ik wel eventjes een duik willen gaan nemen in het 30 meter en 1,60 meter diepe zwembad.

andere-kant-van-wenen-1335-zwembadboot

In tien minuutjes tijd wandel ik vanaf Lugeck naar Strandbar Herrmann. Tot mijn verrassing is er echter vrijwel niets te beleven. Ik loop daarom meteen door naar tramhalte Radetzkyplatz. Van daaruit neem ik tram 1 richting tramhalte Hetzgasse met als doel het Hundertwasserhaus.

andere-kant-van-wenen-1335-strandbar-herrmann

13:55 uur – Hundertwasserhaus

Wow! Dat is mijn eerste indruk als ik voor het Hundertwasserhaus sta. Dit wooncomplex is door Friedensreich Hundertwasser. Ik zie dan ook meteen de overeenkomsten in stijl met de eerder vandaag bezochte afvalverwerking annex stadsverwarming. De architect/kunstenaar heeft dankzij speelse lijnen, felle kleuren en het toepassen van allerlei vormen van mozaïek een fraai geheel weten te maken van dit bouwwerk waarin sociale huurwoningen zitten. Je kunt het gebouw dan ook niet binnen, want hier wonen gewone mensen. Het is geen museum. 

andere-kant-van-wenen-1355-hundertwasserhaus

andere-kant-van-wenen-1355-hundertwasserhaus2

De autovrije straat voor het Hundertwasserhaus vertoont ook duidelijk elementen die uit het creatieve brein van Hundertwasser afkomstig zijn. 

14:20 uur – Hundertwasser Village

Recht tegenover Hundertwasserhaus ligt Hundertwasser Village. Deze overdekte passage is een commercieel project van Hundertwasser. Hier vind je souvenirwinkels en barretjes. De stijl binnen is weer onmiskenbaar Hundertwasser. Het commerciële karakter zorgt ervoor dat ik het geheel wat minder aantrekkelijk vind. Het lijkt wel of ik in een soort van Hundertwasser-kopie terecht gekomen ben waar de stijl van de kunstenaar vernacheld wordt door het aanbod van meuk in de winkels.

andere-kant-van-wenen-1420-hundertwasser-village

Hundertwasser Village wordt pas de moeite waard op het moment dat je naar het toilet gaat. Nadat je 80 cent betaald hebt kun je naar binnen. Het herentoilet is helemaal in Hundertwasser’s stijl ingericht. Geen lijn is recht, de spiegels zijn gebroken, de vloeren zijn niet egaal en wie een kleine of grote boodschap wil doen die mag dat doen terwijl er continu een ode aan poep en plas ten hore wordt gebracht. Poep is de mooiste vorm van reïncarnatie. Zonder de anus zouden akker niet bemest kunnen worden. Poep en plas zijn de bron van het leven. Dit soort boodschappen worden in veel fraaiere poëzie afgespeeld in de toiletruimte van de heren. Al moet je niets doen: ik zou iedereen aan willen raden om voor nog geen euro deze bijzondere attractie te bezoeken.

andere-kant-van-wenen-1420-hundertwasser-village-wc

14:50 uur – Kunst Haus Wien

Zoals geschreven is het Hundertwasserhaus geen museum en biedt Hundertwasser Village te weinig voldoening voor wie nieuwsgierig is naar de werken van deze man. Gelukkig loop je in zo’n tien minuten van het Hundertwasserhaus naar het Kunst Haus Wien. Dit museum is gevestigd in de voormalige fabriek. Friedensreich Hundertwasser heeft er zijn inmiddels wel bekende sausje overheen gegooid waardoor het gebouw een echte Hundertwasser uitstraling krijgt. Ik koop een kaartje en laat me zo’n 45 minuten lang helemaal onderdompelen met de kunstwerken van Hundertwasser. Hier hangen tekeningen en schilderijen. Er staan maquettes van gebouwen die door de kunstenaar onderhanden genomen zijn en zie je uitgewerkte projecten die milieu- en mensvriendelijk zijn. Je herkent in zijn werkt een soort van idealisme en misschien wel kinderlijke naïviteit. Dat deze Oostenrijker niet naïef was (hij is in het jaar 2000 overleden) blijkt uit de haalbaarheid van zijn projecten. Hij heeft op zijn manier de wereld een stukje mooier gemaakt.

andere-kant-van-wenen-1450-kunsthauswien

16:00 uur – Ottakringer brouwerij

Na een onderdompeling in Hundertwasser is het tijd voor iets andere typisch Weens: stadsbrouwerij Ottakringer. Op goed geluk reis ik met de tram naar deze brouwerij die in het 16e district te vinden is. Waarom op goed geluk? Omdat ik geen idee heb hoe het zit met rondleidingen. Ik heb echter enorm geluk. Op maandag, woensdag en vrijdag worden er gratis tours door de brouwerij georganiseerd. Om 16:00 en 18:00 uur in het Duits en om 17:00 uur in het Engels. Hoewel mijn Engels veel beter is dan mijn Duits besluit ik om niet te wachten en mee te lopen met de Duitse rondleiding. Ik moet immers nog een vliegtuig halen later deze dag. 

andere-kant-van-wenen-1600-ottakringer

Tijdens de tour wordt het proces van bier maken getoond en uitgelegd. De gids spreekt vrij zacht en met een duidelijk accent. Het is daarom lastig om alles goed te verstaan. Toch pik ik de belangrijkste details er wel uit op. Zo weet ik nu dat het een familiebedrijf is, dat ze jaarlijks 600.000 liter bier brouwen en dat ze ongeveer 7% van de binnenlandse biermarkt in handen hebben. Binnen Wenen zelf is het aandeel veel groter.

andere-kant-van-wenen-1600-ottakringer2

17:00 uur – happy hour

Op het terrein van Ottakringer is deze zomer een soort van bierfestival gaande. Er staan allemaal houten tafels en stoelen zoals je ze in München tijdens het Oktoberfest ook ziet. Er staan een paar etenskraampjes en er is een tent waar je drank (vooral bier) kunt halen. Daar is het ineens erg druk. Wat blijkt? Van 17:00 tot 18:00 uur is het hier happy hour. Je kunt alle bieren dan in 20 centiliterglazen krijgen. Je betaalt daarvoor dan de belachelijk lage prijs van 1 euro per glas bier.

andere-kant-van-wenen-1700-happyhour

Natuurlijk ben ook ik dorstig geworden van zo’n rondleiding door de brouwerij. Op sommige plekken was het binnen warmer dan dertig graden Celsius. Ik kies daarom 3 biertjes uit waarvan ik een 20cl glas ga proberen: de Ottakringer Wiener G’mischtes, de Gold Fassl Pur en de Ottakringer Radler Citrus. Dit is meteen ook de volgorde waarin ik de bieren het lekkerste vind. De radler is duidelijk aan de zoete kant. Achteraf had ik beter een ander bier in plaats van de radler kunnen nemen.

andere-kant-van-wenen-1700-happyhour-bier

18:30 uur – Strandbar Hermann

Vanuit Nederland heb ik begrepen dat mijn vlucht naar Rotterdam vertraagd is. Waarschijnlijk vertrekt het toestal pas ergens tegen tien uur vanuit Wenen. Op dit moment moet hij zelfs nog uit Nederland richting Wenen vertrekken. Dat geeft mij dus wat extra tijd. Die gebruik ik om toch nog een kijkje te gaan nemen bij Strandbar Herrmann. Met de tram reis ik naar dit kunstmatige stadsstrand. Gelukkig tref ik dit keer een totaal andere ambiance aan dan enkele uren geleden. Het strandje ligt redelijk vol mensen en aan de bars heerst een gezellige drukte.

andere-kant-van-wenen-1830-strandbarherrmann

Een DJ draait wat aangename beats terwijl het avondzonnetje aangenaam schijnt. Ik bestel een Ottakringer Helles, pak een strandstoel en ga zitten in het zand. Met mijn voeten in het zand, het zonnetje in mijn gezicht en een lekker biertje in mijn hand geniet ik van mijn laatste uurtje in Wenen. Dit is het stadse leven zoals het moet zijn: aan het einde van de dag heerlijk even ontspannen bij Strandbar Herrmann.

andere-kant-van-wenen-1830-strandbarherrmann-bier

20:20 uur – goulashsoep op het vliegveld

Met de metro ga ik snel naar mijn hotel om mijn bagage op te pikken. Omdat ik twijfel of ik met het openbaar vervoer voldoende tijd heb om mijn vlucht te halen neem ik een taxi naar de luchthaven. Daar ben ik uiteindelijk opvallend snel. Iets na acht uur word ik voor de vertrekhal afgezet. Tien minuten later ben ik al bijna bij de gate. Het is op dit moment heerlijk rustig op het vliegveld.

De geplande vertrektijd is nu 21:30 uur. Ik heb dus nog de tijd om snel even wat te eten. In een luchthavenrestaurant dat op 7 tot 8 minuten lopen van mijn vertrekgate ligt, eet ik een heerlijke kom goulashsoep. Deze licht pikante soep is overgewaaid uit buurland Hongarije. Er zijn redelijk wat plekken in Wenen waar je deze soep kunt eten. Na 25 minuten reken ik af en loop naar de gate. Uiteindelijk gaan we pas rond 21:20 uur aan boord om vervolgens een half uur later richting Nederland te vertrekken. Ik kan in ieder geval terugkijken op nog een heerlijke laatste dag in Wenen waarbij ik het gevoel heb toch een andere kant van de stad gezien te hebben.

andere-kant-van-wenen-2020-goulashsoep

Soortgelijke berichten

Winters Wenen
23 november 2015
De highlights van Wenen
05 september 2016