Op een grijze dag in november bezoek ik Wenen. Deze protserige plaats is de grootste stad van Oostenrijk en tevens de hoofdstad van het land. Dankzij een speciale vlucht van TUI lukt het me om vanuit Nederland in de ochtend naar Wenen te vliegen en dezelfde dag in de avond weer terug naar Amsterdam te vliegen. Vlucht OR7371 is een feestvlucht van TUI. Normaal vliegt TUIfly zelf niet naar Wenen. Ze hebben echter een dag georganiseerd waarbij trouwe TUI klanten, enkele relaties (waaronder ik) en een paar facebookvolgers een dagje gratis naar Wenen mogen. Voor mij een ideale kans voor een hernieuwde kennismaking met Wenen en een verslag van één dag in de stad van Sissi, Sachertorte en Wiener schnitzel.

Ik ben drie keer eerder in Wenen geweest. De laatste keer is alweer een tijdje geleden, ergens in de zomer van 2003 geloof ik. De weersomstandigheden zullen nu heel anders zijn. De verwachting was al enkele dagen slecht, maar als het goed is zal het bij aankomst in Wenen inmiddels droog zijn.

05:40 uur – aankomst op Schiphol

Op één dag heen en weer vliegen verlangt van je dat je vroeg opstaat. Om 4 uur ’s sta ik onder de douche om zo’n twintig minuten later richting Schiphol te rijden. Ik moet ruim honderdtwintig kilometer rijden voor ik op Schiphol sta. Ik parkeer de auto in parkeergarage P2 en loop richting vertrekhal drie. Bij incheckbalie 22 hebben ze er van TUI al een heel feestje van gemaakt. Ik ontvang een TUIfly Wenen Experience keycord. Hieraan zit een boekje met informatie over de stad, een voucher voor een kop koffie met Sachertorte en een voucher voor een Vienna Pass. Die kan ik straks inleveren voor een Vienna Pass, waarmee ik gratis toegang krijg tot 60 populaire Weense musea, attracties en bezienswaardigheden.

06:05 uur – met Sisi op de foto

Bij de incheckbalie staat een prachtige dame in een even schitterende jurk. Zij beeldt de bekende Oostenrijkse keizerin Sisi uit. Deelnemers aan de Wenen-reis mogen met haar op de foto. Hoewel ik dit soort momenten vrijwel altijd aan me voorbij laat gaan, kan ik deze mogelijkheid dit keer niet weerstaan. Alles voor het verhaal, toch?

Vervolgens ga ik naar vertrekhal 1 om eerst door de veiligheidscontrole te gaan en vervolgens door te lopen naar gate 62. Hoewel het druk is bij de controles ben ik toch binnen een klein kwartiertje in het passagiersdeel van de terminal. Rond 06:25 uur ben ik bij de gate, waar ik nog drie kwartier moet wachten vooraleer we aan boord kunnen gaan.

07:35 uur – vertrek vanaf Schiphol

Exact op schematijd vertrekken we van de gate om 7 minuten later vanaf de Kaagbaan op te stijgen. Het is slecht weer op het moment van opstijgen. De regen komt met bakken uit de lucht totdat we boven de wolken uitgeklommen zijn. We vliegen overigens met een Boeing 737-800. Met een capaciteit van 183 passagiers is dit het kleinste vliegtuig van de TUI- vloot. De totale vliegtijd zou ongeveer één uur en twintig minuten moeten bedragen. Als het goed is landen we dan een klein half uur voor schematijd op de internationale luchthaven van Wenen. Onderweg werk ik op mijn iPad alvast aan dit verhaal. Dat scheelt een hoop tikwerk als ik eenmaal thuis ben.

08:00 uur – welkom bij TUI

Arjan Kers, de CEO van TUI Nederland, heet via de microfoon iedereen van harte welkom. Hoewel het niet zijn dagelijkse taak is om een vliegtuig vol passagiers toe te spreken, vervult hij zijn rol met verve. Vol trots vertelt hij over de overgang van Arke naar TUI, een moment dat zo’n anderhalve maand geleden plaatsgevonden heeft. Met de vlucht wordt de transformatie naar TUI gevierd. De kleuren van het vliegtuig, de ‘livery’ zoals het in vaktermen heet, is bij dit vliegtuig ook al aangepast. Ze zijn bij TUI de komende maanden nog hard bezig om alle vliegtuigen van het TUI logo te voorzien.

Een kwartier later is het tijd voor het ontbijt. Je kunt kiezen uit een sandwich bacon-ei of een sandwich kaas-tomaat. Ik ga voor de ei-bacon combi en neem er een koffie en water bij. TUI-topman Arjan Kers maakt zich vervolgens nog een keer nuttig aan boord door met heerlijke chocolaatjes rond te gaan. Ik vind het nu al geweldig aan boord.

We landen uiteindelijk om 09:20 uur op het vliegveld van Wenen. Uiteindelijk toch iets later dan we tijdens het opstijgen dachten, maar nog net voor schematijd.

09:50 uur – in de bus

Om half tien gaan we van boord en twintig minuten later zit ik in de bus die ons naar het centrum zal brengen. De bussen vertrekken klokslag tien uur. We gaan niet rechtstreeks naar de drop-off plaats, maar krijgen eerst een rondrit door de stad. Tijdens de busrit krijgen we de Vienna Pass, een informatieboekje over de Vienna Pass en een plattegrond uitgereikt.

We rijden eerst over het eiland Prater. Hier staat een bekend symbool van Wenen: het reuzenrad. Dit rad stamt uit het jaar 1897 en is het oudste nog werkende reuzenrad ter wereld. We rijden tweemaal over de Donau. Deze rivier vormde ooit de natuurlijke noordelijke begrenzing van het Romeinse Rijk. Hierdoor is er op de zuidelijke oever ooit de voorloper van het huidige Wenen ontstaan: de legerplaats Vindobona. De Donau is vandaag door het grijze weer niet zo blauw als in het bekende liedje en aan de oevers is er zo eind november weinig activiteit te zien. Dat is in de zomermaanden wel anders.

We passeren Vienna International Centre. Dit complex van kantoorgebouwen is een thuisbasis van de Verenigde Naties. Het staat dan ook wel bekend als UNO City. We passeren DC Tower 1, wat met een hoogte van 220 meter (250 meter inclusief antenne) op dit moment de hoogste wolkenkrabber van Oostenrijk is. De moderne toren is in 2014 finalist geweest bij de verkiezing van  het ‘beste hoge gebouw van Europa’.

11:15 uur – Kärtner Strasse

De bus stopt na een uur en een kwartier gereden te hebben bij Albertina. Eerst wil ik het museum hier bezoeken. De ontstane rij doet mij besluiten dat dit niet verstandig is. Ik heb immers om twaalf uur een lunchreservering staan en het lijkt erop dat ik dat zo niet red. Dan maar eerst een stukje lopen.

Ik loop door de Kärtner Strasse. Dit is de grote winkelstraat van Wenen. Wie op zoek is naar dezelfde ketens die je ook in Duitsland, Nederland, België etc. aantreft die zal het in deze straat prima naar haar (of zijn?) zin hebben. Ik loop snel door richting de Stephansplatz.

11:30 uur – de eerste kerstmarkt

Als er iets is waar je in Wenen in deze periode niet omheen kunt dan zijn het de kerstmarkten. Wenen telt niet één maar misschien wel tientallen kerstmarkten. Vrijwel iedere wijk heeft zijn eigen kerstmarkt. In het centrum lijkt het wel of je er eentje ziet op ieder plein. De meeste kerstmarkten staan er al vanaf half november en blijven tot en met kerstmis staan. De eerste kerstmarkt die ik aantref staat op de Stephansplatz. Het is een vrij bescheiden kerstmarkt die wel op één van de mooiere locaties staat: naast de Stephansdom. Het schijnt dat de verlichting van de dom ervoor zorgt dat het hier ’s avonds sprookjesachtig mooi is. Het is nu pas half twaalf in de middag. Dat sfeerplaatje moet ik later maar op internet bekijken!

11:40 uur – Stephansdom

Tijd om de kerk te bezoeken! Eerlijk gezegd heb ik weinig met kerkgebouwen, maar voor mijn werk bezoek ik er op een jaar misschien wel meer dan een gemiddelde kerkganger. Uit gewoonte stap ik dan ook de Stephansdom binnen. De officiële naam van deze gotische kathedraal is Domkirche St. Stephan zu Wien. Naar mijn mening is de buitenkant het mooiste deel van de kerk. Dat komt vooral door het dak dat met meer dan tweehonderdduizend geglazuurde tegels bedekt is. Omdat er zo een mis gaat beginnen is het koor en een groot deel van het middenschip niet te bezoeken op dit moment.

12:00 uur – de beste schnitzels?

Klokslag twaalf uur stap ik binnen bij Figlmüller aan de Bäckerstraße 6. Dit is één van de twee restaurants van Figlmüller in het hart van Wenen. Figlmüller staat bekend als het beste schnitzelrestaurant van Wenen. Hoewel het niet honderd procent zeker is, gaan velen ervan uit dat Wenen de geboortestad van de schnitzel (de Wiener schnitzel) is. Er zijn echter ook mensen die menen dat de oorsprong van dit gepaneerde vleesgerecht in Milaan ligt. Hier heb je een soortgelijk gerecht (de Coteletta alla Milanesa), waarvan men in Milaan beweert dat dit de bron is voor het gerecht. Milaan behoorde immers halverwege de negentiende eeuw tot het Oostenrijkse Rijk. De Oostenrijkse maarschalk Joseph Radetzky von Radetz zou ervoor gezorgd hebben dat het recept omstreeks 1857 in Wenen terecht gekomen zou zijn.

Of Figlmüller het beste schnitzelrestaurant is, dat is vooral een kwestie van smaak. Feit is wel dat Figlmüller het bekendste schnitzelrestaurant van Wenen is. Je kunt bijna geen reisgids over Wenen openslaan of een Wenen-website bezoeken of Figlmüller wordt aanbevolen als dé plek om schnitzels te eten. Uit ervaring weet ik dat het dan handig kan zijn om vooraf te reserveren, wat ik dan ook gedaan heb. Dit was niet overbodig, want mensen die zonder reservering binnenstapten die kregen te horen dat er pas op maandag weer plek was.

Ik bestel overigens niet de Wiener schnitzel, maar de Figlmüller schnitzel. Het verschil zit hem vooral in het gebruikte vlees. De Figlmüller is een vakensschnitzel, terwijl een originele Wiener schnitzel van kalfsvlees gemaakt wordt. De Figlmüller is een grote schnitzel die mooi platgeslagen is en van een heerlijke dunne goudbruine paneerkorst voorzien is. Door het gebruik van paneermeel van Kaisersemmeln is het een brosse korst, die door de bakmethode niet te vet is. Als bijgerecht bestel ik de aardappelsalade met pompoenzaadolie (Kernöl).

Zowel de schnitzel (die niet op het te kleine bord past) als de aardappelsalade smaken heerlijk. Of het de beste schnitzel is die ik ooit geproefd heb dat zou ik niet met zekerheid durven zeggen, maar ik weet wel zeker dat deze absoluut in de top 3 terecht komt. Wetende dat ik een echte liefhebber ben van schnitzels is het overbodig te zeggen dat ik genoten heb bij Figlmüller.

12:40 uur – de oude binnenstad

Het is tijd om weer wat frisse lucht te happen en de stad te verkennen. Met in mijn hand het routekaartje dat in het infoboekje van TUI staat loop ik door het centrum van Wenen. Ik kom onder andere langs bakkerij Grim (één van de beste bakkers van Wenen) en loop aan de Wollzeile even binnen bij Schönbichler. Deze zaak verkoopt alleen maar thee. Dat doen ze in honderden soorten en melanges. Voor theeliefhebbers een echte aanrader.

Ik kom op de Judenplatz uit. In de middeleeuwen was dit plein het centrum van de joodse gemeenschap in Wenen. Op het plein staat een standbeeld van de Duitse schrijver en dichter Gotthold Ephraim Lessing. Hij wordt gezien als de eerste moderne schrijver in de Duitse literatuur. Een veel opvallender element op het middeleeuwse plein is het Holocaust herdenkingsmonument. In het Duits is de volledige naam ‘Mahnmal für die 65.000 ermordeten österreichischen Juden und Jüdinnen der Shoah’. Het monument is opgericht ter herdenking aan de naar schatting 65.000 Oostenrijkse joden die tijdens de Tweede Wereldoorlog vermoord zijn. Het rechthoekige monument valt door de vormgeving enorm op binnen het verder barokke plein. Dat is ook de bedoeling, want juist in een stad waar het antisemitisme zijn oorsprong gehad zou hebben is het van belang dat mensen herinnerd worden aan de gruweldaden van de nazi’s tegen de joodse bevolking.

13:05 uur – de tweede kerstmarkt

Al lopend kom ik vanzelf op de tweede kerstmarkt terecht. Dit is kerstmarkt Am Hof, waar vooral veel kunstnijverheid te koop is. Wat betreft grootte behoort deze kerstmarkt tot de grotere wintermarkten, maar door zich deels op handgemaakte producten te richten onderscheidt de kerstmarkt Am Hof zich wel van een aantal andere kerstmarkten in Wenen.

13:10 uur – Kunstforum Wien

Aan het plein Freyung ligt het Bank Austria Kunstforum Wien. De naam is het resultaat van het hoofdsponsorschap van Bank Austria. Op dit moment vind hier de expositie ‘Liebe in Zeiten der Revolution’ plaats. Deze tentoonstelling richt zich op de baanbrekende prestaties van de Russische avant-garde vanuit een nieuw perspectief: het kunstenaarspaar. Ik breng een twintigtal minuten door tussen de kunstwerken van Russische kunstenaars. Je ziet wel duidelijk dat de stijl in veel gevallen afwijkt van de kunstuitingen die in het begin van de twintigste eeuw in West-Europa gemaakt werd. Zeker de moeite waard om een kijkje te nemen.

13:30 uur – Altwiener Christkindlmarkt

Zonder ernaar op zoek te zijn loop ik zo de derde kerstmarkt van vandaag op: de Altwiener Christkindlmarkt. Deze kerstmarkt staat aan Freyung en telt om en nabij de zestig stalletjes die dagelijks van 10 uur ’s morgens tot 21 uur ’s avonds geopend zijn. De kraampjes aan de noordelijke kant van Freyung zijn gericht op biologische producten. Ik laat de kerstmarkt verder voor wat het is, want de tijd begint langzaamaan een beetje te dringen. Er zijn nog zoveel dingen die ik wil zien in Wenen!

13:40 uur – voor een gesloten deur

Vanwege een middagsluiting sta ik voor een gesloten deur bij het Pasqualatihaus. In dit huis heeft de wereldberoemde componist en musicus Ludwig van Beethoven regelmatig gewoond in de periode 1804 tot 1814. Kennelijk heeft hij binnen 35 jaar op tientallen verschillende plekken in Wenen gewoond, maar deze zijn (gelukkig) niet allemaal getransformeerd tot een museum. In het museum zouden enkele persoonlijke bezittingen van Beethoven te zien zijn en kun je natuurlijk kijken waar hij gewoond heeft. Ik besluit om door te lopen richting het stadhuis van Wenen.

13:50 uur – Wiener Rathaus

Het neogotische stadhuis van Wenen is één van de mooiere gebouwen in Wenen. Wie naar het negentiende eeuwse bouwwerk kijkt die zal zeker opvallen dat er grote gelijkenissen met het stadhuis van Brussel zijn. Het is overduidelijk dat architect Friedrich von Schmidt zich heeft laten inspireren door een aantal Belgische stadhuizen. In deze periode is het stadhuis het decor voor de grootste, bekendste en drukst bezochte kerstmarkt van Wenen. Ongewild kom ik zo dus ook meteen terecht op de vierde Weense kerstmarkt voor vandaag. Het is nog niet al te druk, maar mijn gevoel vertelt me dat dit aan het einde van de dag weleens anders zou kunnen zijn. Ik had graag wat normale foto’s van het Rathaus gemaakt, maar de winterse stalletjes zijn niet te ontwijken. Helaas pindakaas…

14:20 uur – Ringstraße

Ik wandel over de Ringstraße richting het zuiden. Eerst werp ik nog een blik op het Burgtheater en daarna bewonder ik het neoclassicistische parlementsgebouw. Ik steek de straat over om de Volksgarten in te wandelen. Dit publieke park is onderdeel van het paleis Hofburg. Centraal in het stadspark staat de Theseus Temple. Dit is een replica op kleinere schaal van de Tempel van Hephaistos in Athene. Voor het gebouw staat een straatmuzikant die mijn aandacht trekt. Niet alleen omdat hij prachtig accordeon speelt, maar vooral omdat de beste man een paardenhoofd heeft. Althans, hij heeft een masker op 😉 Ik gooi wat kleingeld in zijn bakje en vraag of ik hem mag fotograferen. Geen enkel probleem voor de man.

14:30 uur – vluchtelingen

Aan de noordkant van de Heldenplatz is het luidruchtig. Er blijken twee groepen demonstranten te staan met daartussen een gordel aan politieagenten. Op de Ballhausplatz staat een groep mensen te demonstreren tegen de stroom aan vluchtelingen die vanuit Syrië naar Oostenrijk en elders in Europa komen. Zo’n honderd meter verderop staat een groep mensen die juist voor hulp aan de vluchtelingen is en vindt dat deze mensen van harte welkom geheten moeten worden in Wenen of ergens anders in het land. Zo zie je maar weer dat de grote aantallen vluchtelingen overal in Europa de gemoederen bezighoudt op dit moment.

14:40 uur – het Sisi-Museum

In de Hofburg zitten verschillende musea. Ik kies ervoor om de Kaiseappartments te bezoeken. In de voormalig appartementen van keizer Frans Jozef I is tegenwoordig het Sisi-Museum en de zilverkamer gevestigd. Op de begane grond zie je een uitgebreide collectie zilver, servies en goud tentoongesteld. Op de eerste verdieping zijn de keizerlijke vertrekken gevestigd. Hier zie je verschillende persoonlijke bezittingen van keizerin Elisabeth, een reconstructie van haar jurk en een reconstructie van haar hofwagen.

15:25 uur – Kunsthistorisches Museum

Eigenlijk was ik niet van plan om al te veel tijd in musea door te brengen en zou ik paleis Schönbrunn ook nog graag bezoeken. Ik kan het kunsthistorisch museum van Wenen echter niet links laten liggen nu ik zo dicht in de buurt ben. Wenen heeft overigens zoveel musea, dat je alleen al een week in Wenen zou kunnen verblijven en je dagen vol zou kunnen plannen met bezoeken aan de uiteenlopende musea. Het kunsthistorisch museum van Wenen behoort tot de toonaangevende musea op het gebied van Europese schilderkunst. Ik besluit daarom om dit museum te bezoeken. Ik focus me op de Vlaamse en Hollandse meesters. Zo hangen er werken van Rubens, Rembrandt, Van Dyck en Pieter Bruegel de Oude in het museum.

Uiteindelijk breng ik een uur door in het museum, genietend van al het moois dat de kunstenaars uit de lage landen eeuwen geleden gemaakt hebben. Indrukwekkend vind ik de Toren van Babel van Pieter Bruegel de Oude en de zelfportretten van Rembrandt van Rijn. Hoogtepunt is voor mij echter het schilderij ‘De boerenbruiloft’ van Pieter Bruegel de Oude. Dit uit omstreeks 1567/1568 stammende kunstwerk is een belangrijke inspiratiebron voor het Suske & Wiske avontuur ‘Het Spaanse Spook’ (nummer 150 uit de vierkleuren stripreeks).

16:30 uur – het blauwe uurtje

Op het moment dat ik het kunsthistorisch museum verlaat zie ik dat het ‘blauwe uurtje’ al volop begonnen is. Dit fenomeen is het moment na schemering, als de lucht middelblauw gekleurd is maar het nog niet helemaal donker is. Dit is het mooiste moment om avondfoto’s te maken. Op het moment dat de lucht wel helemaal donker is, is er vaak sprake van teveel strooilicht in een stad waardoor je minder mooie nachtopnames krijgt. Voor mij is dit het moment om snel nog eventjes wat avondfoto’s te maken. Het blauwe uurtje (die feitelijk meestal tussen de 10 en 30 minuten duurt) is al even bezig zo te zien, het is dus opschieten geblazen. Binnen een tiental minuten maak ik foto’s van het parlementsgebouw, het natuurhistorisch museum, de kerstmarkt bij het stadhuis en het Burgtheater.

16:45 uur – Je suis Paris

Mijn reis naar Wenen valt acht dagen na de bloedige terreuraanslagen die in Parijs plaatsvonden. Deze aanslagen hebben een diepe impact gehad op Europa. Vanuit veel andere Europese steden zijn er op allerlei manieren steunbetuigingen geuit. Zo kom ik in Wenen een bankgebouw tegen waar met grote lichtletters ‘JE SUIS PARIS’ op te zien is.

16:55 uur – Ferstel Passage

Onderweg naar het opstappunt voor de transferbus kom ik langs de Ferstel Passage. Deze elegante overdekte passage laat zien hoe glamoureus Wenen in de negentiende eeuw was. In de passage zitten een aantal leuke winkels en koffiehuizen. De passage staat overigens ook bekend als Freyung Passage. Ik overweeg nog eventjes om bij de Italiaanse ham- en wijnbar die hier zit wat te gaan drinken, maar ik vrees dat ik dan te laat ben voor de bus. Ik neem dus maar wat foto’s en vervolg mijn pad.

17:10 uur – Zuckerlwerkstatt

Mijn aandacht wordt getrokken door een snoepwinkel. Niet zomaar een snoepwinkel, maar Zuckerlwerkstatt. Dit is een begrip in Wenen. Aan de Herrengasse 6-8 worden de snoepjes zichtbaar voor het publiek gemaakt. Van een soort lange zuurstokken hakt men ter plaatse kleine snoepjes die stuk voor stuk op kleine kunstwerkjes lijken.

Het personeel geeft je de kans om verschillende zuurtjes te proeven. Hier heten ze Bonbons, maar dit heeft niets te maken met gevulde chocolade pralines zoals die in België uitgevonden zijn. Het zijn harde snoepjes die vooral in subtiel aanwezige fruitsmaken verkocht worden. Nu, in november, kun je ook speciale kerst-versies van de snoepjes kopen. Ik koop een onsje gemengde fruitsnoepjes voor 5,90 euro en loop daarna snel door. De tijd begint te dringen en ik heb dorst.

17:25 uur – biertijd

Eigenlijk te laat, want biertijd is normaal om 17:00 uur. Ik kwam het laatste half uur alleen maar koffiehuizen en wijnbars tegen, maar door al het lopen heb ik serieus dorst. Ja, ik weet het… water is dan ook een optie! Op enkele minuten lopen van de plek waar ik om kwart voor zes in de bus moet zitten zie ik café-restaurant Stadtboden. Ik zie vanaf straat dat ze een bar hebben waar je snel even een biertje kunt nemen. Ik zie mijn kans schoon en bestel een witbier. De bardame zet een halve liter Paulaner met een glas voor mijn neus. O, wat kan dat lekker zijn. Voor mij is Stadtboden op dit moment een bieroase in een koffiewoestijn. Ik reken meteen af (vijf euro inclusief fooi) zodat ik na het drankje meteen weer kan vertrekken.

Een kwartier later loop ik de deur uit om klokslag kwart voor zes de bus in te stappen. Perfecte timing dus!

17:57 uur – vertrek met de bus

Omdat wij de laatste bus zijn die vanuit het centrum van Wenen naar het vliegveld pendelt namens TUI, vertrekken we wat later. Op die manier weten we zeker dat mensen die iets te laat zijn toch nog meekunnen. Aan boord van de bus is het opvallend stil.

Het lijkt erop dat iedereen toch wel aardig moe is van de reis en de daarop volgende uurtjes in Wenen. Ik merk ook dat ik het liefste even de luikjes dichtdoe om naar dromenland te reizen, maar de rit is dit keer helaas te kort. Na twintig minuten stappen we uit op Wenen International Airport. De begeleidsters van TUI leiden ons behendig naar de kortst mogelijke weg richting de gates. We hoeven pas om acht uur te boarden, dus er is nog voldoende tijd over op de luchthaven. Tijd om toch nog even iets te eten!

18:40 uur – goulashsoep

Na een lunch zoals ik die vandaag op heb is er niet zoveel eetlust meer over. Om nou Wenen te verlaten zonder een tweede lokale specialiteit gegeten te hebben dat is zonde. Voor Sachertorte, Wiener Melange of Apfelstrüdel heb ik geen tijd meer gehad, maar op de luchthaven grijp ik nog wel even de kans aan om een kom goulashsoep te nuttigen. Deze op paprika gebaseerde pikante soep is eigenlijk Hongaars, maar staat in buurland Oostenrijk ook veelvuldig op de kaart. Het is eigenlijk een centraal Europees gerecht geworden.

Ik heb weleens betere goulashsoep op, maar slecht is hij absoluut niet. Wel mis ik fatsoenlijke stukken vlees erin. Uit ervaring weet ik dat je het op luchthavens ook slechter kunt treffen. 

19:15 uur – biertijd deel 2

Ik zie op de kaart van het luchthavenrestaurant dat ze een witbier (Hefeweizen) op de kaart hebben staan die ik niet ken en wat uit Oostenrijk komt: Edelweiss. Dat vraagt uiteraard om een test. Ik ben geen bierkenner die een bier tot in detail kan beschrijven. Voor mij zijn er gradaties van bah (komt zelden voor) tot ontzettend lekker. De Edelweiss bevalt me heel goed. Daar zou ik hem willen kwalificeren. Een aangenaam tarwebier dat fris is doch vol van smaak. Het doet me denken aan een witbier dat ik in Canada op heb. Lekker bier om de wachttijd mee te doden.

20:30 uur – naar huis

Tien voor acht kunnen we vanuit gate B31 naar het vliegtuig. Dat gebeurt niet door een ‘slurf’ maar door middel van bussen. Om kwart over acht zit iedereen aan boord. Dit is een kwartier voor de geplande vertrektijd. Je hoort om je heen dat mensen hun leuke ervaringen van een dagje in Wenen met elkaar delen. Ik hoor woorden als winkelen, gluhwein, Sissi en taart vallen. Tegen half negen zijn we aan het taxiën en om 20:35 uur hangen we in de lucht.

Onderweg worden we nog getrakteerd op wat lekkers en een drankje, waarna we om tien over tien landen op Schiphol International Airport. Nog eventjes 122 kilometer autorijden voordag ik weer thuis ben. Iets vertraagd door een korte file bij Den Haag stap ik tegen middernacht mijn huis weer binnen.

Meer, meer, meer!

Door het speciaal voor deze dag in elkaar gedraaide schema heeft TUI ervoor gezorgd dat het mogelijk is een redelijk groot deel van een dag in Wenen door te brengen zonder er te hoeven overnachten. Wat mij betreft zeker een succes. Een week later zal TUI een retourvlucht naar Londen in één dag organiseren om mensen lekker te laten kerstshoppen in de Engelse hoofdstad. Ik kan niet anders zeggen dat luchtvaartmaatschappijen en reisorganisaties dit meer mogen doen.