Gran Canaria heeft veel meer te bieden dan zon, zee en strand. Voor de meeste mensen is dat wel de belangrijkste reden om naar dit zonovergoten eiland te vliegen. Een deel van de toeristen neemt de moeite om meer van Gran Canaria te zien. En terecht, vind ik. Als je het mij vraagt is Gran Canaria een geweldige vakantiebestemming om van de natuur te genieten, om mooie dorpjes te bezoeken en om bijzondere plekjes te ontdekken. Het feit dat het hier vaak lekker weer is, zorgt er alleen maar voor dat het juist nog meer de moeite waard is om er op uit te trekken. Voor mij is het op dit soort bestemmingen niet de vraag of ik een auto huur. Nee, het is vooral een kwestie van keuzes maken. Want eerlijk is eerlijk: als je daadwerkelijk alle mooie plekken van Gran Canaria wilt zien, dan red je dat niet in één reis.

Mijn moment van bezoek aan Gran Canaria valt op een gunstig moment. Ik ben eind september met TUI naar het internationale vliegveld van Las Palmas gevlogen. Overnachten doe ik in het drukbezochte zuiden van het eiland. Vanwege de ligging heb ik voor het uitermate comfortabele RIU Palace Maspalomas hotel gekozen. De keuze voor een RIU hotel was niet zo moeilijk. Daar heb ik al 25 jaar zeer goede ervaringen mee.

De dag op Gran Canaria die ik hier ga beschrijven, is de derde hele dag die ik voor in12uur.nl versla. Tijdens de eerste dag heb ik de zuidoostelijke hoek van Gran Canaria ontdekt, waarbij ik een stuk van het binnenland meegenomen heb. De tweede dag stond in het teken van de westelijke kant van het eiland. Dat is een minder druk bezocht deel van Gran Canaria, maar daardoor misschien wel extra interessant. Vandaag rijd ik vanuit het zuiden dwars over het eiland, richting het noorden. Als je de rit op een plattegrond bekijkt, dan zie je dat ik bijna een rechte lijn noordwaarts over het eiland trek. Aan het einde can de dag kies ik voor de snelste weg terug: via snelweg GC-1. Het reisdoel van vandaag? Genieten van prachtige uitzichten en het ontdekken van mooie dorpjes op Gran Canaria.

Mijn vervoermiddel van vandaag is een Opel Astra die ik via Sunny Cars gehuurd heb. Dat bedrijf is voor mij een vaste keuze. Ik weet zeker dat ik goed verzekerd ben (zonder uitzonderingen), dat ik geen eigen risico heb bij schade en dat de verhuurder niet probeert om via schimmige toeslagen of verborgen kosten extra geld uit mijn zakken te kloppen.

06:50 uur – opstaan

Tien minuten voordat mijn wekker afgaat, open ik mijn ogen. Ik heb genoeg geslapen. Dat is het voordeel van een goed bed: als je goed slaapt, dan heb je minder uren slaap nodig. Gezien het vrij intense programma van vandaag is tijdig opstaan wel zo handig. Ik spring de douche in, poets mijn tanden en smeer me in met een anti-zonnebrandcrème factor 30. Deze hoge beschermingsfactor is nodig tegen de vrij hoge zonkracht die op Gran Canaria heerst. De zon is hier nu momenteel krachtiger dan in Nederland als het daar hartje zomer is.

07:30 uur – ontbijt

Ontbijten kan vanaf half acht. Op dat tijdstip loop ik het restaurant binnen. Bij de entree staat een zuil met desinfecterend middel voor de handen. Daar maak ik braaf gebruik van. De situatie rondom Covid-19 is op Gran Canaria momenteel vrij gunstig. Dat komt mede doordat de regels hier wat strenger zijn dan in Nederland. Zo worden de mondkapjes hier op veel plekken nog gebruikt. In Nederland waren vrijwel alle maatregelen vanaf de dag voor mijn vertrek naar Gran Canaria opgeheven.

Ik maak mijn rondje langs het ontbijtbuffet en ga vervolgens lekker op m’n gemakje op het buitenterras zitten om de ochtendmaaltijd te nuttigen. Daarbij hoort een goede kop koffie en een heerlijk glas versgeperst vruchtensap.

08:00 uur – zonsopkomst

Ik poets nog even mijn tanden voordat ik op pad ga. Dit is het tijdstip dat de zon hier op Gran Canaria opkomt. Natuurlijk pak ik dit moment even mee. Zittend op het balkon van kamer 3012 van Hotel RIU Palace Maspalomas zie ik het middelpunt van ons heelal boven de Dunas de Maspalomas opkomen. Dit plaatje gaat nooit vervelen.

08:20 uur – op pad

Het is tijd om te vertrekken. Dat doe ik gewapend met mijn camera en kaart van Gran Canaria op de bijrijdersstoel. De plattegrond gebruik ik als basis voor de rit van vandaag. Google Maps is het uiteindelijke navigatiemiddel. Ik heb de offline kaart van Gran Canaria vooraf op mijn iPhone gezet. Zo ben ik niet afhankelijk van een internetverbinding. Mijn ervaring is dat die in berggebied gebrekkig kan zijn en soms zelfs helemaal ontbreken.

08:35 uur – Mirador De La Degollada De Las Yeguas

Via een vrij bochtige weg rijd ik noordwaarts het binnenland in. De toeristische Playa del Inglés maakt snel plaats voor een droog en fascinerend berglandschap. Het is rustig op de weg. Bij het Mirador De La Degollada De Las Yeguas stop ik. Dit uitzichtpunt laat goed zien hoe het landschap er hier uitziet. De zon beschijnt nog maar een deel van het dal en de bergen. Hij staat nog te laag om alles goed te belichten. Dat maakt het waanzinnige uitzicht er niet minder mooi om. Sterker nog, de schaduwen maken het ‘live’ misschien wel mooier. Op foto vastleggen is door de contrasten in het licht wat lastiger.

09:05 uur – Fataga

Ik rijd door Fataga. Dit plaatsje wordt tot de mooiste dorpjes van Gran Canaria gerekend. Omdat ik hier eerder deze week al geweest ben, besluit ik nu door te rijden. Vlak na het verlaten van het dorp maak ik wel even een korte fotostop. Vanaf deze plek kun je goed de uniformiteit in de typisch Canarische bouwstijl zien: witte huizen met rode pannendaken. Verder zie je zo de fraaie ligging in het dal.

09:25 uur – San Bartolomé De Tirajana

Niet veel verder kom ik bij het volgende mooie dorp aan: San Bartolomé De Tirajana. Dit is het hoofddorp van de gelijknamige gemeente, waar ook de plaatsen Playa del Inglés en Maspalomas toe behoren. Wat een contrast met deze plaatsen, zeg. Dit dorp ligt op ongeveer 880 meter hoogte en is amper toeristisch. Ik moet wel zeggen ‘amper’, want het is wel een geliefde tussenstop onder dagjesmensen. Op dit tijdstip is het nog rustig. Het zijn vooral wielrenners en locals die nu op de terrassen zitten.

Ook ik ga even op een terras zitten. Ik heb wel zin in een espresso. Ik bestel een espresso en een flesje bronwater. Daar betaal ik 3 euro voor. Voor Nederlandse begrippen goedkoop, voor een dorp op Gran Canaria iets duurder dan normaal. Hieraan merk je dat er in San Bartolomé De Tirajana geregeld toeristen komen.

10:00 uur – Cruz Grande

Na wat hoogtemeters over een bochtige GC-60 zie ik een bord voor een volgend uitzichtpunt: het Mirador Degollada De La Cruz Grande. Van hieraf heb je uitzicht in twee richtingen: de Caldera de Tirajana aan de ene kant en de Cuenca de Chira aan de andere kant. Ik laat de vergezichten op me inwerken.

De mooie uitzichten zijn niet beperkt tot deze ‘miradors’. Vrijwel heel de route hier is het volle bak genieten van wat ik onderweg allemaal zie. Soms kun je even stoppen om een plaatje te schieten. De foto’s benaderen de werkelijkheid amper.

10:35 uur – Roque Nublo

Vanaf de GC-60 sla ik rechtsaf de GC-600 op. Dat doe ik om de Roque Nublo te zien. Deze rotsformatie staat in de top 10 bezienswaardigheden van Gran Canaria. De monoliet heeft een hoogte van 67 meter en wordt als het symbool van Gran Canaria gezien. Nog mooier is misschien wel het uitzicht dat je vanaf deze berg hebt. De totale hoogte van 1813 meter boven zeeniveau zorgt voor spectaculaire uitgezichten.

Ik stop bij het Mirador De La Goleta. Van hieraf kun je naar de Roque Nublo wandelen. Dat heb ik tien jaar geleden al een keer gedaan. Ik sla dit keer over. Dat moet wel gezien het vrij drukke programma van vandaag. Natuurlijk kun jij er als lezer voor kiezen om deze wandeling wel te doen. Zorg ervoor dat je dan goede schoenen aan hebt en reken op een totale wandeltijd van ongeveer een uur, mits je in redelijke conditie bent.

11:00 uur – Roque Bentayga

Ik ben teruggereden naar de GC-60 om mijn route te vervolgen. Na een tijdje zie ik een opvallende berg. Het is de Roque Bentayga. Deze rotsformatie ligt in de caldera van Tejeda. Het wordt beschouwd als een belangrijk archeologisch monument. Dat komt omdat de Gaunchen – de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria – hier zogenaamde Almogaren gemaakt hebben. Dit zijn heilige ontmoetingsplaatsen.

Op 3 verschillen plekken stop ik even om foto’s te maken. Voor de plek vlak voor kilometerpaal 7 levert een goede shot op. Het uitzicht doet me aan Amerika denken.

Ongeveer anderhalve kilometer verder zie ik ineens Tejeda opdoemen. De witte huisjes met rode daken contrasteren mooi met het eromheen gelegen landschap. Je kunt goed zien dat landbouw hier op terrassen geschiedt.

11:30 uur – Tejeda

Mijn volgende bestemming is Tejeda. Als je een rondrit over het eiland maakt waarbij onder andere mooie dorpen centraal staan, dan moet je Tejeda wel bezoeken. Bij aankomst stop ik eerst bij het tankstation.

De benzinemeter van mijn huurauto staat onder een kwart. Dit is dan een goed moment om te tanken. Voor 34 liter euro-95 betaal ik slechts 38,75 euro. Een lachertje, zeker als je weet dat de Nederlandse media deze week meldden dat de benzineprijs in Nederland de grens van 2 euro doorbroken heeft.

De auto parkeer ik op de gratis parking die zich aan het begin van Tejeda bevindt. Ik ben net op tijd, want enkele minuten later is deze parking vol.

Ik loop het dorp in. Dat doe ik over de autoluwe Calle Dr. Domingo Hernández Guerra. Aan mijn linkerhand kijk ik de Barranco de Tejeda in. Wat een uitzicht! De temperatuur is met 28 °C zeer aangenaam. Het zonnetje straalt uitbundig en er is geen wolkje aan de lucht te zien. De afgelopen dagen was in dit deel van Gran Canaria beduidend slechter weer.

Als er een dorp de benaming ‘pittoresk’ verdient, dan is dit het wel. Mijn camera maakt overuren. In het dorp spreek ik nog even met een Nederlands stel. Zij hadden het na een paar dagen aan het strand van Bahia Felix wel gezien. De drang om het echte Gran Canaria te willen ontdekken heeft ze hier gebracht. We wisselen wat ervaringen en tips uit.

12:40 uur – veranderend landschap

Nadat ik Tejeda verlaten heb sla ik af, de GC-210 op. Ik zie al rijdend het landschap veranderen. Droge gelige gewassen zorgen voor een andere natuur. Leuk om te ervaren hoe gevarieerd een landschap kan zijn dat juist vaak als eenzijdig benoemd wordt.

13:00 uur – Artenara

Het bordje ‘Antenara’ geeft aan dat ik in het dorp met die naam gearriveerd ben. Antenara is het hoogste dorp van Gran Canaria. Hier is het niet het dorp zelf, maar de uitzichten vanuit het dorp dat voor belangstelling van toeristen zorgt. Het is hier opmerkelijk warm. Je zou denken dat het kouder zou worden naarmate je hoger komt. Het is hier nu 31 graden. Veel warmer dan ik verwacht had. Op het lokale voetbalveld wordt een voetbalwedstrijd gespeeld. Ik benijd de spelers niet die met deze warmte en op deze hoogte een sportieve inspanning moeten leveren.

13:30 uur – Caldera de los Pinos de Gáldar

Het restaurant waar ik in Artenara eigenlijk had willen lunchen is dicht vandaag. De rest wordt vrij matig beoordeeld op TripAdvisor, waarop ik besluit door te rijden. Wederom zie ik het landschap veranderen. Ik zie steeds meer naaldbomen en af en toe een vlak met zwart vulkanisch zand. Ineens zie ik langs de GC-21 een parkeerplek opduiken. Dit is de plek waar ik voor het eerst zicht heb over de noordkant van Gran Canaria. Het ziet er direct anders uit. Niet alleen het landschap, maar ook het weer. Ik zie een wolkenlaag tegen de noordelijke kant van het eiland aanliggen.

Je kunt van hieraf de Caldera de los Pinos de Gáldar zien liggen. Deze vulkanische krater is nog vrij jong: hij is ongeveer 3200 jaar geleden ontstaan.

14:05 uur – lunch

Inmiddels heb ik toch wel trek gekregen. Op het moment dat ik het dorp Lanzarote achter me gelaten heb, waar het mij wat te druk was, stop ik bij een restaurant dat langs de weg ligt: Méson Los Roquetes. Er ligt een eigen parking aan de overkant van de weg. Ik parkeer mijn huurauto en ga de trap op naar boven. Het lijkt erop dat hier vooral locals komen. De menukaart is alleen maar in het Spaans en de bediening spreekt geen woord Engels. Gelukkig red ik mezelf wel in het Spaans. Ik krijg het dus niet meteen Spaans benauwd op het moment dat mijn Engels onbeantwoord blijft en schakel over op het Spaans. Geen mooie volzinnen, maar voldoende om elkaar te begrijpen. Ik heb de afgelopen week vooral vis, kip en varkensvlees op. Ik zie het tafeltje naast mij steengrillen met lekkere stukjes biefstuk. Om nou in mijn eentje te gaan steengrillen…. Ik heb wel zin in een stukje mals rundvlees gekregen, dus bestel ik een stukje ossenhaas. Volgens de kaart komt die uit Uruguay. Zou dus prima vlees moeten zijn.

Verder bestel ik de ‘papas arrugadas’, oftewel de Canarische aardappeltjes met rode saus. Dit is een van mijn lievelingsgerechten op de Canarische Eilanden. De saus is aan de pittige kant, maar zeker lekker. De knoflook is duidelijk aanwezig. I love it.

De biefstuk wordt geserveerd met beste frietjes en wat gebakken groente. Met die paar happen groente ben ik oprecht blij, want daar ontbreekt het vaak aan. De ossenhaas is aardig. Ik eet hem weleens beter, maar het kan zeker ook slechter. De frietjes laat ik staan, omdat ik met de Canarische aardappeltjes voldoende koolhydraten op heb voor vanmiddag.

Na afloop reken ik inclusief de fooi 26 euro af, maak nog even een pitstop in het toilet en rijd verder.

15:15 uur – Teror

Eindelijk ben ik in Teror. In mijn herinnering zou dit het mooiste dorp van heel Gran Canaria moeten zijn. Een plaatsje dat tijdens een dag als vandaag niet mag ontbreken dus. Ik ben kennelijk niet de enige die weet dat dit een geweldige plek is, het duurt daarom even voordat ik een parkeerplaats gevonden heb.

Door de drukte in het historische hart van Teror (er staan onder andere marktkraampjes) is het lastig om nu te zien wat ik tien jaar geleden zag. Ik had er niet bij stil gestaan dat erop zondag in Teror een drukbezochte markt gehouden wordt. Ik weet dat dit een momentopname is en kan me nog goed voor de geest halen wat ik hier toen voelde.

Jammer dat ik hier nu net op het verkeerde moment ben. Ze zijn de marktkramen net aan het leegruimen, wat de sfeer niet ten goede komt. Voor de mooiste foto’s moet ik nu hier niet zijn. Ik focus me vooral op wat er wel is: de sfeer van een lokaal dorp tijdens een drukkere zondagmiddag.

De belangrijkste bezienswaardigheid van Teror, de Basílica Nuestra Señora del Pino, is nu gesloten. Tja, als het eenmaal tegenzit dan kan dat er ook wel bij.

Wat overblijft zijn de historische panden prachtige houten en smeedijzeren balkons. Dit is wat tien jaar geleden zo’n indruk op mij maakte. Deze schoonheid is blijvend. Ik wandel door de Calle Real de la Plaza terwijl ik de balkons bewonder. Dit is waar Teror bekend om staat.

16:00 uur – Basílica de Nuestra Señora del Pino

Net op het moment dat ik naar mijn auto onderweg ben, zie ik dat er mensen de basiliek in gaan. Kennelijk is deze vanaf 16:00 uur weer geopend (op zondag kun je tussen 14 en 16 uur niet naar binnen). Ik zet mijn mondkapje op (dat is hier vanwege COVID-19 nog verplicht) en sluit aan in de korte rij. Enkele minuten later aanschouw ik het beroemde altaarstuk van de Heilige Maagd Maria.

16:30 uur – Firgas

Het laatste dorp dat op mijn wensenlijstje staat is Firgas. Na nog wat kilometers over bochtige wegen bereik ik dit dorp in het noorden van Gran Canaria. Ik parkeer mijn auto op de gemeentelijke parkeerplaats. Dat is gratis. In enkele minuten lopen sta ik in het hart van Firgas. Ik zie verschillende boeiende bezienswaardigheden, zoals de dorpskerk, een kleurrijke muurschildering die er pas sinds dit jaar op staat en natuurlijk ook hier de typische houten balkons.

Net voorbij de kerk kom ik bij mijn waarschijnlijk laatste uitzichtpunt van vandaag uit: de Mirador Plaza De San Roque. Van hieraf kijk ik uit op een stukje van het noordelijke deel van het eiland. Ik zie La Isleta aan de rechterkant liggen en kan in de verte nog een stukje van de hoofdstad Las Palmas ontdekken. Recht voor me zie ik de Costa Lairaga. Dit kustgebied is totaal anders dan het drukbezochte zuiden van Gran Canaria.

De Paseo de Canarias is een bezienswaardigheid waar Firgas om bekend staat. Hier zijn plateaus aangelegd waarop alle Canarische Eilanden afgebeeld zijn. Ieder eiland met een schildering op tegels, het wapen en het eiland zelf in reliëf. Het onderste deel van dit straatje laat een andere hotspot van het dorp zien: de Paseo de Gran Canaria. Deze bestaat uit een dertig meter lange kunstmatige waterval, met daarlangs 22 met azulejos betegelde bankjes. Eentje voor iedere gemeente op Gran Canaria. De namen van de gemeentes zijn door middel van beschilderde tegels op de muur aangeduid.

Ik heb dorst gekregen en een korte pauze lijkt me ook wel wat. Ik ga op het terras van een lokale bar zitten om een koud colaatje te drinken. Tijdens het afrekenen merk ik dat Firgas (nog) niet zo toeristisch is als de andere dorpen die ik vandaag bezocht. Ik reken € 1,50 af. Dat is inclusief bediening, ijs in mijn glas en fooi.

Opvallend feit is dat de parking die bij aankomst bijna vol was, nú grotendeels leeg is. De route naar de noordkust vraagt nog om het nodige bochtenwerk. Via de GC-350 en GC-75 verlaat ik het bergachtige gebied. Deze route is niet toegankelijk bij regen, wat ik helemaal begrijp.

17:50 uur – Charco de San Lorenzo

Langs de noordkust van Gran Canaria liggen een aantal natuurlijke zwembaden. Dit zijn openbare baden die direct aan zee liggen, maar die afgeschermd zijn van de ruwe golven. Hierdoor zijn dit veilige en aangename plekken om te zwemmen en te zonnebaden. Ze zijn tevens goed geschikt voor families met kinderen. Ik bezoek Charco de San Lorenzo, dat net ten westen van het dorpje El Roque ligt.

De zondag is al bijna ten einde, maar er zijn nog voldoende mensen te vinden. Die liggen vooral op de promenade te zonnebaden. Ik ervaar deze minder gepolijste kant van Gran Canaria als aantrekkelijk. Vooral omdat je hier de zee zo goed kunt horen.

Ik blijf hier lekker een half uurtje zitten om van het uitzicht op zee te genieten. Dit ontspant me. Tegen half zeven vertrek ik. Doordat ik even fout rijd, duurt de rit terug naar het zuiden tien minuten langer dan nodig is. Onderweg stop ik nog even bij een tankstation om nog een flesje water te kopen. De anderhalveliterfles mineraalwater die ik vanochtend vanuit het hotel meegenomen heb is leeg.

19:50 uur – diner in San Agustin

Voor het avondeten stop ik in San Agustin. Deze badplaats ligt net ten oosten van Playa del Inglés. Na mijn aankomst op Gran Canaria vorige week heb ik hier geluncht. Het restaurant waar ik dat deed heeft zo’n goede indruk op me gemaakt dat ik hier vanavond graag mijn dag op Gran Canaria afrond. Restaurante 928 Aroma Atlántico heeft een leuke gevarieerde kaart, die voor ieder wat wils biedt. Wat ik vooral zo aantrekkelijk vind aan de menukaart is dat ze echt eigen keuzes gemaakt hebben en zich naar mijn mening niet hebben laten leiden door wat toeristen gewend zijn om te eten. Hierdoor onderscheidt dit restaurant zich van vele andere restaurants op Gran Canaria. Het zorgde ervoor dat ik de eerste keer moeilijk kon kiezen. Dan kun je maar één ding doen en dat is nog een keer terugkomen. Bij deze dus.

Als voorgerecht kies ik zonder enige twijfel voor de empanadas. Ik houd van dit van oorsprong Latijns-Amerikaanse gerecht. Opvallend feit is dat de empanada ook op de menukaart prijkt van een ander restaurant dat ik op Gran Canaria bezocht hebt. Die was gevuld met gehakt, hier kiezen ze ervoor om zacht gegaard stoofvlees te gebruiken, waar onder andere wat peulvruchten aan toegevoegd zijn. Wat het voor mij afmaakt is de shiracha-mayonaise. Deze combinatie is fantastisch. Het is jammer dat ik dit gerecht niet thuis kan laten proeven.

Bij het eten bestel ik een lokaal biertje: Jaira La Chiflada Del Trigo. Dit is een zogenaamde Hefeweizen met een alcoholpercentage van 4,5 procent. Een lekker licht biertje, dus. In de smaak van dit op Gran Canaria gebrouwen bier herken ik duidelijk de smaak van banaan. Leuk dat zo’n biertje hier aangeboden wordt.

Het hoofdgerecht is iets dat je niet op iedere menukaart ziet. Het heeft de toepasselijke naam ‘No Pidas Cuchillo’. De Nederlandse vertaling die ik op de digitale menukaart (ze werken hier met een QR-code) is ‘Vragen Niet Om Een Mes’. Niet helemaal correct vertaald, maar de boodschap is duidelijk. Het stuk rundvlees is lang met wijn en Jägermeister gegaard. Het resultaat daarvan is zo mals, dat een mes inderdaad overbodig is. De gestoofde runderwang wordt geserveerd op een bed van Cubaanse congri (rijst met bonen). Fijn om iets anders dan friet of aardappel te eten. Het diner bevalt me prima. Ik had eerlijk gezegd niet anders verwacht. In ruil voor deze heerlijke maaltijd laat ik 34 euro achter. Het was het waard.