Veel bestemmingen lenen zich prima voor een vakantie van één dag.

Een andere kant van Gran Canaria

Het is eind september 2021. Eindelijk ben ik weer eens een keer met het vliegtuig op reis. Mijn bestemming is Gran Canaria. Dit vulkanische eiland is onderdeel van de bekende archipel de Canarische Eilanden. Op het moment dat het zomerseizoen een beetje ten einde loopt, is Gran Canaria een vakantiebestemming waar het nog warm en droog genoeg is. Sterker nog: de maand september behoort tot de beste reisperiodes om Gran Canaria te bezoeken. De meeste mensen vliegen naar Gran Canaria om daar vooral te genieten van zon, zee en strand. Ik ben niet zo van het luieren. Ik gebruik mooi weer vooral om een bestemming te ontdekken. Lekker er op uit met een huurauto en op zijn tijd een stukje wandelen. Dat is meer mijn ding.



Gran Canaria leent zich prima voor uitstapjes met een auto. De wegen zijn goed en dankzij de combinatie van een smartphone en een navigatieapp kun je gemakkelijk je weg vinden op een eiland als dit. Voor vandaag heb ik vooraf een route gepland die mij door het binnenland van Gran Canaria naar de westkust brengt. Van daaruit rijd ik naar het noorden, om vervolgens via de oostelijke kant weer terug te rijden naar mijn hotel in het zuiden. Deze dag krijgt van mij de titel ‘een andere kant van Gran Canaria’, omdat de meeste toeristen geneigd zijn om vanuit de zuidelijk badplaatsen direct noordwaarts richting Fataga en San Bartolomé de Tirajana te rijden of om snelweg GC-1 langs de oostkust te pakken en van daaruit het binnenland in te gaan. Waar anderen vooral rechtsaf slaan, ga ik dit keer linksaf. Ik maak een rondje om het eiland die me deels langs de rustige westkust zal brengen.

Ik verblijf in het zeer gerieflijke RIU Palace Maspalomas hotel, waar ik om 7 uur opsta. Vroeger opstaan heeft geen zin, want ontbijten kan vanaf 7:30 uur. Ik zorg er wel voor dat ik voor het ontbijt helemaal gereed ben om daarna te kunnen vertrekken. Het gaat een vrij lange rit worden vandaag. Op tijd vertrekken is daarom nodig. Mijn auto is een Opel Astra, die ik via Sunny Cars gehuurd heb. Ik reserveer mijn auto’s tegenwoordig altijd via Sunny Cars. Bij dit bedrijf heb je geen onverwachte kosten of vervelende voorwaarden. Ik noem het simpelweg ‘een auto huren zonder gezeik’: alle verzekeringen inbegrepen, geen eigen risico en geen gedoe met een verplichte afname van een volle tank brandstof tegen veel te veel geld.

Vlak voordat ik naar het ontbijt ga neem ik nog even een kijkje vanaf mijn balkon. De zon komt nog niet op, maar je ziet de lucht al wel lichter worden. Het voelt nu al heerlijk aan buiten. Het zachte klimaat van Gran Canaria zorgt ervoor dat het ‘s nachts amper afkoelt. Volgens mijn weerapp is het nu 23 graden.

07:30 uur – ontbijt

De eerste maaltijd van de dag wordt in buffetvorm aangeboden. Dat gaat zo in de meeste grotere hotels. Van de RIU-hotels ben ik het in ieder geval niet anders gewend. Vanwege het gebrek aan vezels tijdens de andere maaltijden, ga ik nu voor wat vers fruit. Dat vul ik aan met een plakje gerookte zalm (altijd lekker) en een stukje brood met Iberische ham en wat tomatenpulp. Als drankjes kies ik verse vruchtensappen (watermeloen en sinaasappel). Het ontbijt wordt compleet gemaakt door een goede bak koffie. Toch wel prettig dat de geserveerde koffie vol van smaak is en daardoor voldoet aan de wensen die ik heb voor een goede bak koffie. Dat maak ik weleens anders mee op vakantie.

ontbijt

08:00 uur – op pad

Mijn huurauto staat vanochtend direct voor het hotel. Dat is geluk hebben, want het aantal parkeerplekken op het hotelterrein is beperkt tot een stuk of tien. Ik stel de navigatie in en rijd Playa del Inglés uit, op pad om een totaal andere kant van Gran Canaria te ontdekken.

op pad

Het eerste deel van de route gaat over snelweg GC-1. Dit is niet de meest inspirerende weg van het eiland. Ik zou ervoor kunnen kiezen om over de GC-500 te rijden, die zich langs de kust kronkelt. Dat zou me minstens een half uur aan extra reistijd kosten. Gezien de lange rit die ik vandaag voor de boeg heb, besluit ik om dat niet te doen. Met dit ochtendlicht is het eigenlijk ook te vroeg om deze route nu te doen. Later op de dag is het veel mooier.

snelweg GC-1

Het droge landschap langs de snelweg maakt plaats voor een veel groener landschap zodra ik de Barranco de Mogán inrijd. Hier is het ineens een totaal ander landschap. Het is hier aanzienlijk groener.

Barranco de Mogán

08:30 uur – Molino de Viento

Ik kom onderweg het dorpje Molino de Viento tegen. De plaatsnaam is een verwijzing naar de windmolen die hier al eeuwen staat. Deze traditionele molen werd lang gebruikt om gofio te maken. De laatste keer dat ik hier was, was de molen nog in gebruik als museummolen. Nu staat er een hek omheen. Zo te zien vinden er restauratiewerkzaamheden plaats. Een bezoek aan de molen is daarom niet mogelijk. Wel is hij van de buitenkant te bewonderen.

Molino de Viento

08:45 uur – Mogán

Niet veel later kom ik in het dorpje Mogán aan. Dit plaatje heeft helemaal niets te maken met de beroemde badplaats die ongeveer 10 km zuidelijker ligt. Hier geen toeristen restaurants, strand of winkeltjes waar je souvenirs kunt kopen. Nee, hier zie je vooral de inwoners van het eiland in plaats van toeristen. Het is een prima plek om te wonen als je in een van de toeristenplaatsen moet werken. De meeste drukte zie je dan ook rond de bushalte, waar de bus richting het zuiden passagiers oppikt.

Mogán

09:15 uur – Mirador de Veneguera

Voor wie nog geen Spaans kent: het woordje ‘mirador’ betekent ‘stoppen’. Niet letterlijk, want eigenlijk is de juiste vertaling voor ‘mirador’ uitzicht of uitzichtpunt. Zodra ik langs de weg ‘Mirador de Veneguera’ zie, weet ik dus dat ik even moet stoppen. Dat wordt beloond met een mooi uitzicht op een vulkanisch dal, bergen en aan de rechterkant de beroemde ‘Azulejos de Veneguera’. Deze geologische formatie bestaat uit verschillende lagen gesteente, die ieder hun eigen kleuren hebben. Hierdoor ontstaat er een bijzonder schouwspel.

Ik ben mooi op tijd. De zon is net over de bergen aan de oostkant geklommen om de kleuren mooi in het licht te kunnen zetten. Vooral het groen springt er flink uit.

Mirador de Veneguera

09:30 uur – Azulejos de Veneguera

Zooooo….. wat gaaf! Ongeveer vier kilometer verderop kom ik bij de plek uit waar je de Azulos de Veneguera veel beter kunt aanschouwen. Sterker nog; je kunt er hier naast en op lopen. Wat een kleurenpracht. Dit is een goed voorbeeld van waar de natuur toe in staat is en hoe fantastisch mooi vulkanisch landschap kan zijn. Alleen al voor deze plek is het waard om een auto te huren en er op uit te trekken. Goed om te weten is dat hier voldoende parkeerplaatsen zijn en dat er een stalletje staat waar je koffie, koele drankjes en vers fruit kunt kopen.

Azulejos de Veneguera

10:00 uur – bochtige weggetjes

De weg lijkt wat bochtiger te worden. Het is wel prima te doen. De GC-200 is breed genoeg en vrij overzichtelijk. Ik heb volop kans om onderweg van het uitzicht te genieten.

bochtige weggetjes

Op een gegeven moment zie ik na een bocht ineens een dal met in de verte de zee. De westkust van Gran Canaria lijkt nu vrij dichtbij. De bochtige wegen zullen ervoor zorgen dat ik over dit stukje nog zo’n twintig minuten zal doen.

westkust van Gran Canaria

10:30 uur – Puerto de Aldea

Het dorpje Aldea triggert mij niet om te stoppen. Het ziet eruit als een vrij groot dorp waar vooral landbouw plaatsvindt. De grote oppervlaktes met doeken verraadt dat hier vooral vruchten geteeld worden. Vlak nadat ik Aldea verlaten heb, sla ik bij de rotonde af richting de kust. Ik ben benieuwd hoe dat er hier uit ziet. Wat ik merk is dat de wind hier veel sterker aanwezig is. De passaat waait hier flink. Ik ervaar dat zelf zodra ik de auto uit stap.

Puerto de Aldea

Puerto de Aldea is niet veel meer dan een kleine haven waar wat (vissers)bootjes liggen en een strand: Playa de Aldea. Het donkergrijze strand ligt deels beschut tegen de wind. Een prima plek om te zwemmen een te zonnebaden. Ik ben vooral gecharmeerd van het uitzicht op het strand, de zee en de erachter gelegen bergen.

Puerto de Aldea

10:45 uur – koffie

Het is tijd om even een kopje koffie te drinken. Dat doe ik bij Bar Avenida, dat aan de zuidkant van het strand ligt. Ik ga op het terras zitten. Zo kan ik tijdens het koffiedrinken uitkijken op de Atlantische Oceaan. Nadat ik mijn espresso op heb reken ik anderhalve euro af. Dat is inclusief fooi van 50 cent. Zo zie je maar dat de horeca hier nog lekker betaalbaar kan zijn.

koffie

11:15 uur – Mirador del Balcon

Na een kort stukje op de GC-2 gereden te hebben sla ik af om mijn rondje over het eiland over de GC-200 te vervolgen. Die weg is smaller, steiler en is beduidend minder strak geasfalteerd. Het lijkt erger dan het is. Binnen tien minuten bereik ik Mirador del Balcon, dat ook El Balcón genoemd wordt.

Mirador del Balcon

Dit is een totaal ander uitzicht dan het vorige ‘mirador’. Hier kijk je uit op de ruige zee. Hetgeen waar het om gaat zijn de uitlopers van het vulkanisch gebergte. Ik kan me dankzij de recente vulkaanuitbarstingen op La Palma bijna voorstellen hoe de lava hier duizenden jaren geleden de Atlantische Oceaan in stroomde, waardoor het uitzicht dat ik nu sta te bewonderen ontstaan is.

uitzicht vanaf het Mirador del Balcon

Er is een hangend plateau gemaakt om bezoekers nog beter te laten genieten van het uitzicht. Het zorgt verder voor betere foto’s. Dit is een pluspunt in een tijd waarbij social media plaatjes soms belangrijker zijn dan de werkelijke herinnering. Een koppeltje vraagt mij om een foto met hun mobiele telefoon te maken. Ik schiet een serie van zes verschillende foto’s. Het kost mij amper extra moeite en zij hebben zo wat keuze in welke afbeeldingen ze gebruiken.

Mirador del Balcon

Ik moet omdraaien om door te kunnen rijden. De GC-200 is na El Balcón afgesloten. Daardoor kun je niet anders dan terug naar beneden rijden via dezelfde weg die me naar boven bracht. Het eerste deel van de route zuidwaarts verloopt over de nieuwe weg GC-2. Het tweede deel gaat alsnog over de GC-200. Ik denk dat dit een van de meer uitdagende wegen van Gran Canaria is. Er rijdt redelijk wat vrachtverkeer. De bochtige GC-200 is op sommige plekken net breed genoeg om twee vrachtwagens of een vrachtwagen en een bus elkaar te laten kruisen. Op sommige plekken is het eigenlijk niet mogelijk. Het zorgt ervoor dat een vrachtwagen voor mij een keer een stukje achteruit moet rijden om de tegemoetkomende truck de bocht te kunnen laten nemen. Ik moet ook enkele tientallen meters achteruit rijden om de wagens de ruimte te geven.

bochtige GC-200

12:10 uur – Agaete

Na een mooie en soms spannende autoroute arriveer ik in Agaete. Dit dorp is een mooi voorbeeld van een typisch plaatsje in het minder toeristische binnenland van Gran Canaria. Centraal staat er een prachtig vormgegeven kerk: de negentiende-eeuwse Iglesia de la Concepción.

Agaete

Het daar tegenover gelegen Plaza de la Constitución is het hart van Agaete. Rondom dit plein staan de belangrijkste gebouwen van het dorp. Het dankzij de bomen schaduwrijke plein is een geliefde ontmoetingsplaats onder de dorpsbewoners. Wat mij opvalt is de rust die in dit toch aantrekkelijke dorpje heerst. Ik had meer toeristen verwacht. Eerlijk is eerlijk: ik vind het wel prettig zo.

Agaete

12:45 uur – Puerto de las Nieves

Om kwart voor één arriveer ik Puerto de la Nieves. Dit havenplaatsje ligt net ten westen van Ageate. Het behoort tot dezelfde gemeente. Puerto de las Nieves is de vertrek- en aankomstplaats voor de veerboot naar Tenerife. Het is verder een geliefde toeristische bestemming op Gran Canaria.

Puerto de las Nieves

Echt druk wordt het er niet zo snel, omdat het voor de meeste toeristen net wat te ver rijden is. Het is hier daarom vooral in het weekeinde drukker dankzij de locals die hier dan naartoe komen. Dat doen ze onder andere om hier van verse vis te genieten. Dat is wat ik ook van plan ben.

Puerto de las Nieves

Eerst loop ik een rondje door het dorp. Ik moet eerlijk zeggen dat het in mijn herinnering (ik was hier tien jaar geleden ook) mooier was. Het is nog steeds een plekje die het bezoeken waard is, maar de betovering van de vorige keer is er nu niet. Ik kan er niet de vinger op leggen wat er nu anders is.

Puerto de las Nieves

13:05 – verse vis

Het is een mooi moment om te gaan lunchen. In een vissersdorp is er maar één ding dat voldoet als middagmaal en dat is vis (of schaaldieren). Ik ga zitten bij Terrazzo Angor. Mijn gevoel dat dit een prima restaurant zou moeten zijn wordt bevestigd door de reviews op internet. Het is rustig op het terras. Daardoor heb ik een mooi plekje met uitzicht op het water. Vis moet je eten met het zicht op de plek waar hij vandaan komt.

lunch

Op de kaart staat gegrilde vis voor tenminste 2 personen. Ik laat me niet zo makkelijk afwimpelen. Ik vraag de ober of ze toevallig ook een kleinere vis hebben die goed is voor één persoon. En dat hebben ze. De vis is opengesneden gegrild. Hij wordt opgediend met veel gegrilde knoflook, wat olijfolie en peterselie. De maaltijd wordt afgemaakt met wat Canarische aardappeltjes en pimientos de padron. Een prima combinatie wat mij betreft. Omdat ik nog moet autorijden drink ik er een frisdrank bij. Eigenlijk zou de vis moeten zwemmen, maar alcohol is zeker bij deze wegen geen aanrader.

verse vis

Terwijl ik zit te eten zie ik de veerboot uit Tenerife in de haven arriveren. Het zorgt ervoor dat het tien minuten later ineens bomvol op het terras is. Ik was dus mooi op tijd voor de spits. Ik reken 22 euro af voor de vis en het drankje.

veerboot uit Tenerife

14:20 uur – Gáldar

Het is nog geen kwartier rijden tot de volgende stop: Gáldar. Er zijn twee redenen om deze plaats te bezoeken. Ten eerste behoort Gáldar tot de mooiste dorpen van Gran Canaria. Ten tweede vind je hier de belangrijkste archeologische vindplaats van het eiland: de Cueva Pintada.

auto parkeren in Gáldar

Er is parkeerplek in het centrum van Gáldar. Dat is geluk hebben, want het aantal plekjes hier is beperkt. In twee minuten loop ik naar het hart van Gáldar: de Plaza de Santiago. Dit plein ligt voor de kerk van Gáldar: de Iglesia Santiago de Gáldar. Het portaal van deze rooms-katholieke kerk is opgebouwd uit het typisch donkere vulkaangesteente dat je vaker bij kerken op het eiland tegenkomt. Aan het plein zit ook de lokale VVV. Die is gevestigd in het gemeentehuis.

Gáldar

Ik loop even naar binnen om te vragen wat ik absoluut niet mag missen tijdens mijn bezoek aan Gáldar. De dame achter de balie noemt de drakenboom die op het binnenpleintje van het gemeentehuis staat, het Teatro Municipal en natuurlijk de Cueva Pintada. Ze geeft me een plattegrond waar de hoogtepunten van Gáldar op staan. Alles ligt binnen loopafstand.

plattegrond

Tijdens een wandeling van nog geen half uur bekijk ik de belangrijkste bezienswaardigheden van Gáldar. Eerst bewonder ik de oudste drakenboom van de Canarische Eilanden. Daarna neem ik een kijkje in de fraai gedecoreerde theaterzaal. Vooral het plafond maakt veel indruk. Daarna ga ik naar buiten om te genieten van de kleurrijke panden aan de Plaza de Santiago.

oudste drakenboom van de Canarische Eilanden

Ik neem een kijkje in de kerk. Daar zie ik allerlei uitingen van Santo Jacobeo. Ik heb het achteraf even opgezocht. Dit schijnt te maken te hebben met het feit dat het jaar 2021 een Heilig Jaar is voor gelovige katholieken. Vanwege COVID-19 is het Heilige Jaar dit keer verlengd en zal het tot 31 december 2022 duren. Alles over het Heilig Jaar kun je hier nalezen. Ik heb hier zelf helemaal niets mee en kan het daarom niet beter uitleggen dan dat zij dat doen.

Iglesia Santiago de Gáldar

Na mijn bezoek aan de kerk loop ik via de Calle Capitán Quasada naar de markthal van Gáldar. Daar maak ik wat foto’s voor mijn website allesovergrancanaria.nl. Via een omweg wandel ik door naar de entree van de Cueva Pintada.

Calle Capitán Quasada

mercado van Gáldar

14:55 uur – Cueva Pintada

Mijn bezoek aan Galdar beëindig ik met de Cueva Pintada. Dit is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van Gran Canaria. Dit is een museum en archeologische vindplaats rondom de oudste rotsschilderingen op de Canarische Eilanden. De door de Gaunchen beschilderde grot is van een enorme historische waarde. De Cueva Pintada laat je samen met de opgegraven overblijfselen van een voormalige Gaunchennederzetting terugreizen naar de tijd dat de Spanjaarden nog niet op Gran Canaria geweest waren. Het leert ons over een stukje geschiedenis van de Canarische Eilanden en hun vroegere bewoners.

Cueva Pintada

Het ticket kost me slechts 3 euro. Er kan vanwege COVID-19 alleen maar digitaal betaald worden. Met mijn bankpas kan ik dat contactloos doen. Na aanschaf van het ticket moet ik vijf minuten wachten totdat de Spaanstalige rondleiding klaar is. Daarna mag ik naar binnen. Het eerste dat opvalt is hoe groot het terrein is. Daar heb je vanaf de straatkant geen enkel benul van. De entree is zeer bescheiden ten opzichte van het totale complex.

Cueva Pintada museum

Een medewerkster legt ons uit wat we kunnen zien en hoe we kunnen lopen. We hebben een half uur de tijd om het museum te bezoeken en langs de archeologische plaats te lopen. In het museum liggen enkele voorwerpen tentoongesteld die tijdens opgravingen gevonden zijn. Het terrein laat de structuren zien van waar de oorspronkelijke bewoners van Gran Canaria gewoond hebben. Verder staan hier enkele replica’s van de woningen die hier gestaan moeten hebben.

Cueva Pintada opgravingen

Na ongeveer een kwartier ga ik alvast bij de entree van de beschilderde grot zitten. Daar bekijk ik een video waarin uitgelegd werd hoe de rotsschilderingen gemaakt zouden zijn. Het is interessant om te zien.

video in Cueva Pintada

Om half vier mag ik samen met drie andere bezoekers de grot in. Je hebt niet zoveel tijd nodig om de oude rotsschildering te bekijken. Vijf minuten later sta ik weer uit de grot. Om mijn verhaal van de juiste foto’s te voorzien moeten de regels soms overtreden worden. Fotograferen mag niet in de grot. Ik pak toch snel even mijn telefoon voor een snelle shot.

Cueva Pintada schilderingen

16:10 uur – Playa de Sardina

De dame van de toeristische dienst in Galdar gaf me als tip om Playa de Sardina te bezoeken. In het kader van ‘ze zullen dat niet voor niets zeggen’ stap ik in de auto om in westelijke richting naar de kust te rijden. Dat kost me iets van tien minuten. De auto parkeer ik op het parkeerterrein en in een paar minuten tijd loop ik naar het strand. In eerste instantie vraag ik me af wat ik hier doe. Niet veel later snap ik het. Een paar heerlijke strandjes met zeer helder zeewater liggen op een door een baai beschutte plek te wachten. Hier heb je geen last van de wind en de golfslag is prima om te zwemmen, maar ook goed om te surfen. Vrij uniek voor dit deel van Gran Canaria is het lichtbruine zandstrand.

Playa de Sardina

De dorst begint toe te slaan. Mijn voorraadje drinkwater is op. Ik besluit om lekker even op het enige terras dat ik hier zie te gaan zitten. Ik laat een glas Heineken 0.0 aanrukken en geniet drinkend van het zicht op de zee. Wat een contrast is dit met het toeristische zuiden van Gran Canaria. Ik heb het idee dat hier amper buitenlandse toeristen komen. Dat merk je aan de prijs voor het alcoholvrije biertje: anderhalve euro. Met vijftig cent fooi erbij reken ik twee euro af.

Heineken 0.0

17:30 uur – Pico de Bandama

Aan het einde van de dag doe ik nog even een laatste hoogtepunt. Letterlijk. De Pico de Bandama is een van de mooiste plekjes van Gran Canaria. Vanaf de 569 meter hoge piek heb je een panoramisch uitzicht over het noordoostelijke deel van het eiland. Je kunt hoofdstad Las Palmas goed zien liggen, net als de tweede stad qua grootte: Telde. Er is aan deze kant wel wat bewolking, maar het uitzicht is prima.

Pico de Bandama

Aan de zuidelijke kant ligt de Caldera de Bandama. Deze krater heeft een doorsnede van ongeveer 1000 meter en een diepte van 200 meter. De krater is door instorting ontstaan. Eigenlijk was de Bandama een kegelvulkaan, die ooit een stukje hoger was dan de huidige 569 meter boven zeeniveau. Op dit tijdstip ligt een redelijk deel van de krater in de schaduw. Voor het beste uitzicht kom je hier rond 13:00-14:00 uur. Kom je vroeger, dan heb je te maken met tegenlicht.

Caldera de Bandama

19:00 uur – duinen en bubbels

Iets na half zeven ben ik terug in het hotel. Met ongeveer 200 autokilometers en ruim vier uur rijtijd heb ik het wel gehad in de auto. Ik spring snel de douche in om de dag van me af te wassen. Daarna ga ik op het balkon zitten. Een van de redenen om het RIU Palace Maspalomas hotel te kiezen is de ligging aan de Dunas de Maspalomas. Dit natuurfenomeen is een beschermd gebied en behoort tot de top 10 bezienswaardigheden van Gran Canaria. Terwijl ik het uitzicht bewonder, geniet ik van een glas cava. Deze Spaanse mousserende wijn stond gisteren als presentje van het hotel op mijn kamer, samen met vers fruit en een fles mineraalwater. Een heerlijk gebaar dat ik nu met smaak opdrink. Een lekker momentje van rust zo aan het einde van een bomvolle dag.

duinen en bubbels

19:35 uur – sunset

Door de geografische ligging kun je vanuit Playa del Ingles geen zonsondergang boven zee aanschouwen. Ach, dat is een leuke extra dimensie, maar niet noodzakelijk om te genieten van de laatste momenten dat de zon zich tijdens de dag laat zien. De wat waterige lucht van het afgelopen uur verraadt dat de zon sowieso al aan het oog onttrokken zal zijn voordat jij achter de horizon verdwijnt.

sunset

Om 19:45 uur, zes minuten voor de officiële zonsondergang, is de zon al bijna niet meer zichtbaar. Ik schiet snel nog wat foto’s vanaf het wandelpad naar de Dunas de Maspalomas. De palmbomen zorgen naar mijn mening voor extra dynamiek in de foto’s.

palmbomen en sunset

20:15 uur – diner

Voor het avondeten zoek ik het buiten het hotel. Mijn verblijf is geboekt op basis van logies en ontbijt. Dat biedt mij meer vrijheid om te eten wat en wanneer ik wil. Wie Playa del Inglés kent, die weet dat het geen culinair paradijs is. Kwantiteit of prijs is hier vaak belangrijker dan kwaliteit. Dat betekent gelukkig niet dat het allemaal kommer en kwel is. Je moet alleen even goed zoeken. Vergeet de plekjes aan het strand. Daar betaal je over het algemeen voor de locatie en zul je niet zo snel goed eten. Om de kans op een aangename maaltijd te vergroten doe ik mijn research op internet. Daarbij ontdek ik Restaurant-Bar Dreams. Dit Zwitsers-internationale restaurant is slechts drie maanden geleden geopend en daardoor wat lastiger te ontdekken tussen de vele eetgelegenheden in Playa del Inglés. Toch heb ik deze zaak gevonden, wat lastiger is door het algoritme dat TripAdvisor gebruikt. Niet alleen de hoogte van de waardering telt daar, ook het totale aantal reviews is van belang. Daardoor is het lastiger om dit soort pareltjes te vinden. Vanuit mijn hotel is het ongeveer 1100 meter lopen naar Dreams. Dat doe ik op mijn gemakje. Binnen een kwartier zit ik aan een tafeltje op het terras van Dreams.

empanada

Als voorgerecht bestel ik de empanada met vlees. Door het reizen ben ik dit traditionele Spaanse gerecht erg gaan waarderen. Je komt deze gevulde en vervolgens gebakken of gefrituurde deegwaar ook veel tegen in Latijns-Amerikaanse landen. De empanada is zeer lekker: helemaal in balans, niet te vet en mooi gevuld. Het vlees is aangenaam van structuur. Ik geef dit hapje vooraf een 9 op 10.

Voor het hoofdgerecht kies ik voor een Zwitserse klassieker: een cordon bleu. Dat zou toch een soort van uithangbord moeten zijn van de kok’s vaardigheden. En laat me je vertellen: dat is het ook. Dit is geen cordon bleu zoals we ze in Nederland bij de slager halen. Dit is een kunstwerk, waarbij mager kalfsvlees gevuld is met goede ham en echte Zwitserse kaas. Na het paneren is het stukje vlees met liefde bereid. Dat betekent geen stokjes en geen eruit gelopen kaas. Dit is hoe het moet. De overheerlijke verse frietjes maken het af. Wat een genot. Deze gefrituurde aardappelstaafjes smaken naar meer.

cordon bleu

Bij de maaltijd drink ik mineraalwater en een glas Canarische witte wijn. De Tajinaste Blanco Afrutado is een zoetere wijn waarbij niet de zoetheid maar de florale smaken overheersen. Ik blijf in superlatieven vervallen, maar ook deze wijn is een prikkeling van mijn zintuigen.

een glas Canarische witte wijn

Op de vraag of ik een dessert wil bestellen antwoord ik ontkennend. Ik eet zelden drie gangen. Toch eindigt mijn avondje bij Dreams met een glaasje met mojitosorbet. Van het huis, dus ik kan niet weigeren. Het smaakt lekker fris en en is zonder alcohol. De rekening bedraagt iets meer dan dertig euro. Dat is niets teveel betaald voor het gastronomisch genot dat ik vanavond heb mogen ervaren.

mojitosorbet

Soortgelijke berichten