Als je van de zon en mediterrane sferen houdt dan komt Griekenland al snel in beeld. De Griekse eilanden behoren al enkele decennia tot de populairste vliegbestemmingen onder Nederlandse toeristen. De absolute topeilanden zijn Kreta, Rhodos en Kos. Een eiland dat het ook al lang goed doet als vakantiebestemming is Samos. Dit eiland behoort tot de Noord-Egeïsche eilanden. Samos ligt op een steenworp afstand van Turkije. Je kunt de Turkse kust vanaf het oosten van Samos dan ook gemakkelijk zien liggen. De mensen die naar Samos komen die doen dat vooral vanwege de pittoreske plaatsjes, de authentieke sfeer en de opvallend groene natuur.

Ik had Samos al langer op mijn lijstje staan om een keer te bezoeken. Door krapte in de agenda was het er nog niet van gekomen. Vanwege het warme klimaat had het mijn voorkeur om een keer in september naar Samos te reizen. Het is dan nog aangenaam warm, maar de scherpte is van de warmte af. Hierdoor is het veel aangenamer om lekker over het eiland rond te rijden om zoveel mogelijk van Samos te ontdekken. Naar het schijnt huren veel mensen een auto op Samos. Het gemiddelde Samos-publiek is wat ondernemender op vakantie en wil het echte Griekenland-gevoel ervaren. Dat doe je niet door hele dagen op het strand of aan het zwembad te liggen.

Deze week heb ik een Nissan Note als vervoermiddel. Deze aangename diesel heb ik gehuurd via Yes Rent a Car. Ik ken eigenaar Sandy al een aantal jaren en vooral vanwege zijn goede reputatie als autoverhuurder moest hij natuurlijk de huurauto leveren. Het plan is om vandaag een rondrit te maken die zich vooral concentreert in de oostelijke helft van Samos. Dit is het deel waar de meeste toeristen verblijven en rondrijden. Naar mijn mening biedt dit deel van het eiland de beste mix voor een leuke dag op Samos.

De rondrit over Samos begint vanuit het dorp Kokkari. Dat ligt aan de noordzijde van het eiland. Daar overnacht ik in het Kalidon Panorama hotel, dat buiten het dorp zelf ligt. Daardoor heb je wel een mooi uitzicht Kokkari zelf. Het hotel was het beste dat ik een maand voor vertrek nog kon boeken bij TUI. Ik heb het gekozen op basis van de goede reviews en de rustige ligging. Het is een vrij kleinschalig viersterrenhotel waarbij alle kamers een goed uitzicht op zee hebben.

07:10 uur – daar is het zonnetje

Ik ben inmiddels al een twintigtal minuten wakker en heb de douche al gebruikt. De zon is officieel om 6:59 uur opgekomen. Omdat de zon eerst nog een stukje boven de heuvels uit moet komen duurt het ongeveer tien minuten totdat ik een mooi uitzicht heb op de opkomende zon. Het belooft weer een heerlijke dag te worden. Sinds ik op Samos ben heeft de zon overdag onafgebroken geschenen en is de temperatuur iedere middag rond de dertig graden uitgekomen. Met een lichte bries van zee is dat een heerlijk weertje.

07:30 uur – Grieks ontbijt

Vanaf half acht kun je in het hotel terecht voor het ontbijt. Dat wordt in buffetvorm aangeboden. Het is een vrij bescheiden maar zeker gevarieerd buffet. Iedere dag is het allemaal kraakvers en aangenaam. Mijn ontbijt bestaat vandaag uit lokale producten. Voor het zoete gedeelte neem ik Griekse yoghurt met honing en vers fruit. Daarna neem ik zoals alle dagen een klein Griekse salade, die ik wel iets naar mijn smaak aanpas. Dat betekent in verhouding minder tomaat dan gebruikelijk. Bij het ontbijt drink ik een kopje koffie (prima koffie, by the way) en een glas water. Ik nuttig deze aangename ochtendmaaltijd op het terras terwijl ik uitkijk over het zwembad, de zee en Kokkari. Wat heb ik op dit moment nog meer nodig?

08:00 uur – op pad

Na het tandjes poetsen is het tijd om op pad te gaan. Mijn eerste reisdoel ligt niet zo ver van mijn hotel af. Het is het dorp Vourliótes. Hemelsbreed een afstand van 2,5 kilometer, maar via de weg moet ik acht kilometer afleggen. Vourliótes is samen met het nabijgelegen Manolátes één van de vijftien hoogtepunten volgens de ANWB Extra Reisgids die ik voor vertrek naar Samos gekocht heb. De auteur heeft deze twee dorpen uitgekozen als een wandelbestemming. Voor de gehele wandeling mag je gewoon een hele dag uittrekken. Ik kies voor de gemakkelijke weg en gebruik de auto. Dat biedt me tijd om vandaag meer te doen dan alleen deze twee dorpen bezoeken.

Via de licht bochtige weg langs de noordkust rijd ik in westelijke richting. Het is opvallend rustig op de weg. Dat zal niet alleen met het tijdstip te maken hebben, maar ook met het feit dat het zondag is. Ik passeer het kleine doch sfeervolle dorpje Avlakia. Een klein plaatsje waar je als toerist alles hebt wat je nodig hebt tijdens je vakantie, maar ook voldoende rust hebt.

Ook passeer ik enkele baaitjes waar je de voor Samos zo kenmerkende rotsstranden vindt. Op dit moment zijn deze stranden nog leeg, maar dat zal later op de dag zeker anders zijn. Stranden zoals Tsabou Beach en Lemonákia Beach zijn geliefd onder toeristen en locals. Op een dag als vandaag is het daar prima vertoeven.

Na een paar kilometer rijden sla ik linksaf richting Vourliótes. Een bochtige doch prima te berijden weg brengt me langs olijfbomen, naaldbomen en loofbomen. Van tijd tot tijd word ik getrakteerd op een mooi uitzicht over het bergachtige landschap. Het is opvallend hoe groen Samos is, zeker voor de maand september. Je moet je voorstellen dat het de afgelopen drie maanden amper geregend heeft op het eiland.

Nadat ik ongeveer driekwart van de route naar boven afgelegd heb krijg ik Vourliótes ineens vol in het zicht. Recht voor me zie ik ineens een verzameling huisjes met daken van rode dakpannen voor me opduiken. Ik stop even op een parkeerplaats om een foto te maken van het dorp.

08:25 uur – Vourliótes

Na een route met elf haarspeldbochten arriveer ik in Vourliótes, dat tot de mooiste dorpen van Samos gerekend wordt. Nadat ik de auto geparkeerd heb op het kleine parkeerterrein aan het begin van het dorp hoor ik alleen maar twee hanen en het fanatieke luiden van de kerkklokken. Verder heerst er totale rust. Ik ben hier duidelijk gearriveerd voordat de andere toeristen er zijn. Heerlijk… het hele dorp voor mij alleen. Zodra ik wat dieper het dorp inloop hoor ik de geluiden veranderen. Het gezoem van een airco, de hakjes van een dame die een trapje afloopt, het gezoem van de wespen en het veel op Samos voorkomende geluid van de krekels. Omdat het verder zo stil is lijkt het net alsof ieder geluid onder een vergrootglas ligt. Ik voel me net Superman met een supersonisch gehoor dat iedere geluidsgolf opvangt.

Via de smalle straatjes loop ik in langs typisch Griekse huisjes. De conditie van de huizen varieert. Vaak zie je wel dat er wat onderhoud nodig is. Dit maakt wel dat Vourliótes als authentiek beschouwd mag worden.

De enige plek waar je kunt zien dat men ook hier wel op toeristen rekent is het centrale dorpsplein. Dit schaduwrijke en autovrije pleintje staat vol met tafeltjes en stoeltjes van de aanwezige tavernes. Er zit nu nog niemand. Er heerst nog totale rust. Ik kan me wel goed voorstellen hoe levendig en gezellig het hier later op de dag kan worden.

Dat deze horecazaken zich mede of juist vooral richten op toeristen blijkt uit de borden die ik bij de grootste zaak zie. Engels en zelfs Nederlands zijn gebruikt om aan te geven wat ze te bieden hebben. Ik vind het echter totaal geen afbreuk doen aan de sfeer van deze plek.

Het straatje achter het plein staat ook nog vol met terrasjes. Het is een van de meest kleurrijke straatjes die op je Samos tegen zult komen. Ik kan niet ophouden met foto’s te maken. Wat een geweldig dorp is dit!

09:30 uur – Kokkari

Bergaf gaat altijd sneller dan bergop. Dat is te merken aan het feit dat ik in iets meer dan een kwartier van Vourliótes naar Kokkari rijd. Deze badplaats behoort samen met Pythagorion tot de populairste bestemmingen op Samos. Als je kijkt naar de Nederlanders die hun vakantie op Samos vieren dan is Kokkari zelfs de nummer één bestemming van Samos. Kokkari heeft wat veel mensen zoeken in hun vakantie: een gezellige waterkant vol terrasjes, een pittoresk haventje met vissersbootjes, een lang strand en een aantal winkeltjes. Het voelt allemaal erg Grieks en authentiek aan, hoewel het feit is dat het grootste deel van het hedendaagse Kokkari door het toerisme is ontstaan.

Het is knap hoe ze de verleiding hebben weten te weerstaan om een plek als dit vol te bouwen met grote hotels. Het kleinschalige proberen te behouden is uiteindelijk de sleutel tot het succes van de toeristische sector van Samos gebleken. Ik loop langs de waterkant richting de punt van Kokkari waar je aan de ene kant het strand hebt en aan de andere kant het haventje. Op dit tijdstip zijn de terrassen nog grotendeels leeg. Het is in Kokkari niet zo rustig als in Vourliótes, maar voor een echte toeristenplaats is dit verhoudingsgewijs net zo rustig. Op het strand is nog bijna niemand te zien.

Ik loop door naar het einde van de haven. Onderweg valt me op hoe helder het water is. Vanaf de haven heb ik een mooi uitzicht op het dorp. Dit uitzicht kan zo in een Samos-brochure.

10:00 uur – Griekse koffie

Ik heb trek gekregen in koffie. Griekse koffie om precies te zijn. In Turkije noemen ze deze koffie overigens Turkse koffie en op Cyprus heb ik hem als Cypriotische koffie op. Het is koffie die in een pannetje bereid wordt en met een laagje drab in het kopje geschonken wordt. De suiker zit er standaard al in.

In Kokkari heb je veel horecazaken die hun best doen om zo Grieks mogelijk eruit te zien. Daar ga ik niet zitten. Ik ga bij Aelio op het terras zitten. Dit is een zaak met een eigen identiteit, waarbij men nagedacht heeft over de styling en de sfeer die ze weg willen zetten. Zacht, vriendelijk, hip en liefdevol. Het terras aan de waterkant is voorzien van verschillende meubels waaronder veel spullen die zo van de kringloopwinkel lijken te komen. Bloemige zitkussens in pasteltinten, leuke spreuken op bordjes en af en toe een kanten tafellaken maken het helemaal af.

Al voordat ik iets besteld heb krijg ik een mooie glazen fles met koel water op mijn tafel. Het glas wordt op een gehaakte onderzetter geplaatst. Ik bestel een dubbele Griekse koffie. Lekker even extra lang genieten. Bij de koffie, die natuurlijk in een ouderwets kopje geserveerd wordt, krijg ik ook een schaaltje met bladerdeeghapjes waar wat honing over gegoten is.

10:40 uur – wijnmuseum

Na de koffie vertrek ik richting Samos-stad, of Vathi zoals het ook wel genoemd wordt. Aan het begin van de stad maak ik even een stop bij het Wijnmuseum. Hier betaal ik twee euro entree om mijn rondje door het museum te mogen maken. Wijn proeven doe ik niet, want ik moet zometeen weer in de auto stappen. Wel maak ik van de gelegenheid gebruik om me te laten adviseren over de zoete Samoswijnen. Op basis daarvan neem ik twee verschillende flessen mee voor thuis. Ik laat ze goed inpakken zodat ze niet in de koffer kunnen breken.

11:05 uur – Samos-stad

In twee minuten rijd ik naar het centrum van Samos-stad. Daar parkeer ik tijdelijke auto op de openbare parking van de stad. Betaald parkeren kennen ze hier nog niet. Dat is een van de voordelen van dit eiland. Ik loop iets door waarna ik bij het bescheiden vissershaventje aankom. De grote haven, die hier Commercial Port genoemd wordt, ligt aan de andere kant van de stad, terug richting Kokkari. De hoofdstraat van Samos-Stad kent een brede wandelboulevard langs het water. Dit is een fijne plek om wat te wandelen. Aan de overkant van de straat zie je winkels, koffiebars, restaurants en enkele banken. Opvallend dat de banken hier de mooiste panden bezitten, wetende dat deze financiële instellingen een paar jaar geleden zonder steun uit de Europese Unie failliet hadden gegaan.

De boulevard is prachtig. Ik wandel een stuk heen en uiteindelijk weer terug terwijl het zonnetje vriendelijk schijnt. Via Pythagoras Square loop ik de stad in. Dit plein is het hart van de hedendaagse stad. Hier staan bankjes en terrasjes. Ook staat er een standbeeld van een leeuw. In de schaduw van de terrassen zitten vooral Grieken aan de koffie en andere lekkernijen.

Via de belangrijkste winkelstraat van Samos-stad, Stamati, loop ik richting het plein waar het stadhuis en het Archeologisch Museum te vinden zijn. De winkels zijn gesloten zoals altijd hier op een zondag. Dat is in de echte toeristenplaatsen wel anders. Hierin onderscheidt Samos-stad zich van een aantal andere plaatsen op Samos.

11:40 uur – Archeologisch Museum

Nadat ik 4 euro aan entreegeld betaald heb, mag ik het Archeologisch Museum van Samos-stad betreden. Dit museum bestaat uit twee gebouwen. Eerst loop ik het nieuwe deel binnen. Daar passeer ik diverse beelden en onderdelen van de Tempel van Hera.

Hoogtepunt van dit museum is de Kouros die in 1980 tijdens opgravingen in het Heraíon ontdekt is. Dit enorme beeld had een oorspronkelijke hoogte van ongeveer 4,75 meter. Er zouden meerdere soortgelijke beelden gestaan hebben langs de Heilige Weg van het Heraíon. Het bewijs hiervoor is geleverd door de vondst van een dijstuk van een ander beeld dat in dezelfde ruimte geëxposeerd wordt. De kouros stamt uit ongeveer 580 voor Christus.

Het tweede gebouw, wat het oude gebouw van het museum is, heeft een collectie die verschillende archeologisch vondsten laat zien uit de Griekse Oudheid zoals keramiek, gereedschappen, beelden, kleine beeldjes en verschillende gebruiksvoorwerpen. De vondsten komen van heel het eiland Samos, maar vooral uit het Heraíon. Op de verdieping staan drie vitrines met houten beeldjes en andere houten objecten. Deze stammen uit de zesde en zevende eeuw voor het begin van onze jaartelling. Indrukwekkend is de verzameling aan bronzen griffioenen die in een andere ruimte te zien is.

Na een half uur heb ik het museum wel gezien. Het is een vrij klein maar interessant museum. Een aanrader voor iedereen die enigszins interesse toont in geschiedenis of archeologie.

12:20 uur – het binnenland in

Vanuit Samos-stad ga ik het binnenland van Samos in. Net nadat ik de weg naar Mitilinii ingeslagen ben, stop ik even. Hier is een mooi uitzichtpunt dat uitkijkt op de stad en de gehele baai waaraan de stad ligt. Zoals op zoveel plekken staan ook hier bankjes waar je kunt gaan zitten om van het uitzicht te genieten.

Ik passeer onderweg olijfbomen, wijngaarden en kleine kerkjes. Ook rijd ik door een stuk waar een bosbrand gewoed heeft. Een bosrijke bestemming zoals Samos is tijdens de droge zomermaanden gevoelig voor bosbranden. Er kan daarom niet vaak genoeg gezegd worden dat mensen uit moeten kijken met vuur en peuken.

Na tien minuten rijd ik door Mitilinii. Daar zou ik een stop kunnen maken om het Natuurhistorisch museum van de Egeïsche eilanden te bezoeken. Ik heb dat museum al eerder deze week bezocht dus sla dat vandaag over. Nog geen tien minuten later ben ik in Chora, waar ik linksaf sla om langs de luchthaven naar Ireon te rijden. Daar heb ik om half één een lunchafspraak die ik niet red. Dat heb ik al telefonisch doorgegeven.

12:45 uur – Ireon

Van oorsprong was Ireon een dorp met was vissershuisjes. Vissers uit het nabijgelegen bergdorp Pagóndas hadden hier kleine huisjes voor hun materiaal en om te slapen. Inmiddels is daar niets meer van terug te vinden. Ireon (ook wel Iréo genoemd) is getransformeerd tot een toeristenplaats. De vissershuisjes hebben plek gemaakt voor tavernes en daarachter is een dorp in een gridstructuur gebouwd. Als je echter aan de waterkant zit dan krijg je niets mee van de fantasieloze stratenindeling die zich ergens achter je bevindt. Hier is het heerlijk vertoeven en heb je het gevoel in een traditioneel Grieks dorpje te zijn. Dat hebben ze dan toch goed gedaan.

De lunch nuttig ik met Sandy. Deze Nederlander woont al 24 jaar op Samos. Hij is eigenaar van het succesvolle autoverhuurbedrijf Yes Rent-a-Car. Dankzij mijn Samos startpagina heb ik al jaren contact met Sandy die zich actief inzet om Samos als vakantiebestemming te promoten. Natuurlijk kan ik Samos niet bezoeken zonder met hem af te spreken. Hij heeft me uitgenodigd om te komen lunchen bij taverna Panselino, wat in het Nederlands ‘Volle Maan’ betekent. Eigenaar Chistostomos is vooral visser die de vis die we vandaag gaan eten vanochtend vroeg zelf gevangen heeft. Zijn vrouw Eleni staat in de keuken om de door haar man gevangen vissen te bereiden.

Sandy bestelt op zijn Grieks de lunch. Hij spreekt vloeiend Grieks, wat natuurlijk vanzelfsprekend is als je al zo lang in Griekenland woont. Voor mij is het toch wel bijzonder om een Nederlander die nog steeds accentloos Nederlands spreekt ook zo goed in het Grieks te horen communiceren. Na pakweg een kwartier komen er verschillende Griekse gerechten op tafel zoals natuurlijk tzatziki met brood, gefrituurde courgettebloemen met feta, een bonengerecht met iets pompoenachtigs en natuurlijk de gegrilde vis die geserveerd wordt met een citroendressing. Het smaakt allemaal heerlijk.

Tijdens de lunch praten we over Samos, over Nederland en over gedeelde passies zoals reizen en wat je allemaal met internet kunt doen. Het is zeer gezellig. Omdat zowel Sandy als ik nog veel willen of moeten doen vandaag duurt de lunch veel te kort. Klokslag twee uur nemen we hartelijk afscheid van elkaar. Wat de rekening was weet ik niet omdat Sandy dat al geregeld had. De volgende keer zal hij mijn gast zijn.

14:05 uur – Heraíon

Veel Griekse eilanden herbergen een archeologische vindplaats die het bezoeken waard is. Op Samos is dat het Heraíon dat net buiten Ireon ligt. In vijf minuten ben ik naar de entreepoort van deze archeologische site gereden. Deze plek sluit om 15:00 uur de poorten. Ik wilde zeker zijn dat ik op tijd zou zijn. Na het bezoek aan het archeologisch museum eerder vandaag ben ik extra nieuwsgierig naar dit voormalig heiligdom.

Ik betaal zes euro entree aan de kassa. Daarna loop ik via de Heilige Weg richting de plek waar de tempel gestaan heeft. het is inmiddels 32 °C. Dat is best warm, maar door de wind is het prima te doen. Lopend over dit ongeveer 2600 jaar oude pad vraag ik me af hoe het er hier toen uitgezien moet hebben. Hoe indrukwekkend moet het geweest zijn met van die hoge beelden aan weerszijden van de weg.

Aan het einde van het pad zie ik aan de rechterkant de door Geneleos gemaakte beeldengroep. Het origineel hiervan stond in het archeologisch museum. Dit zijn replica’s van vier van de oorspronkelijk zes beelden: moeder Phileia aan de linkerkant, rechts de half liggende vader en in het midden de dochters Philippe en Ornithe. Deze beelden stammen uit ongeveer 550-560 jaar voor onze jaartelling begon.

Over het algemeen zie ik vooral verzamelingen met oude stenen die aangeven op welke plekken wat gestaan heeft. Aardbevingen, oorlogen en de tand des tijds hebben deze plek grotendeels verwoest.

Op één plek staat er nog (of: weer) een grote pilaar overeind. Dit is een overblijfsel van de Grote Tempel. Dit kolossale bouwwerk was 108,63 bij 55,16 meter groot en bevatte maar liefst 155 kolommen waar er dus maar eentje van overgebleven is. Op het moment dat ik om de plek heenloop waar de tempel gestaan moet hebben krijg ik wel een goed idee hoe groot deze geweest moet zijn.

14:50 uur – het binnenland (deel 2)

Tien minuten voor sluiting verlaat ik het Heraíon. In plaats van de korte route richting Pythagorion te nemen rijd ik een stukje in noordwestelijke richting. Zo ga ik via een niet al te grote omweg naar Pythagorion. Nadat ik het dorp Mili gepasseerd ben is het tijd om even te stoppen voor een fotomomentje. Ik heb een weids uitzicht over olijfbomen, een blauw-wit kerkje, het vliegveld van Samos, de kust en daarachter Turkije.

Iets verderop kom ik aan bij het Iera Moni Megalos Panagias. De toegangspoort tot dit klooster is dicht. De meeste kloosters op Samos kun je alleen maar in de ochtend en aan het begin van de avond bezoeken. Ik rijd daarom door. Vanaf de weg vang ik nog een glimp op van het kloostercomplex.

15:25 uur – Koumaradéi

Het dorp Koumaradéi staat in mijn reisgids vermeld als een dorp dat het bezoeken waard is. Een mooie plek om even te stoppen. Ik parkeer mijn auto voor de lokale souvenirwinkel en loop twintig meter terug naar taverna Panórama. De naam zegt voldoende: deze plek gaat me een panoramisch uitzicht bieden. Ik neem plaats op het terras naast een lange tafel waar een Griekse familie zit te eten, drinken en kletsen. Op de achtergrond klinkt Griekse muziek. Ik bestel een frisdrank met ijs. Met deze temperaturen kan mijn drinken niet koud genoeg zijn. Uitkijkend op Koumaradéi waan ik me honderd procent in Griekenland. Dit is waar Samos zo goed in is.

16:20 uur – Pythagorion

Het laatste dorp dat ik vandaag bezoek is Pythagorion. Dit is de populairste plaats van het eiland. Het dorp is vernoemd naar de beroemde wiskundige Pythagoras. Ja, dat is de man waar de Stelling van Pythagoras naar vernoemd is.

Bij aankomst parkeer ik de auto op de grote parkeerplaats aan het begin van het dorp. Daar liggen tussen de auto’s al een aantal restanten uit het verleden. Er zijn hier verschillende archeologische vindplaatsen binnen de gemeentegrenzen te vinden zoals een oud badhuis en een voormalige markt uit de Oudheid.

Via een trap wandel ik langs de kust richting de ruïnes van een oud kasteel. Dit is het negentiende-eeuwse kasteel van Lykourgos Logothetis. Het kasteel is vernoemd naar de voormalige leider van de revolutie tegen de Turken die in 1824 plaatsvond. Dit kasteel was toen het hoofdkwartier van de revolutionairen.

Als ik achter me kijk zie ik het strand van Pythagorion terwijl de late middagzon voor een glinstering op de Egeïsche Zee zorgt. De warme stralen voelen als een aangename warme deken op mijn huid. Wat me opvalt, is dat ik hier schijnbaar helemaal alleen loop. Zouden de andere toeristen niet in de gaten hebben dat dit een mooi stuk van Pythagorion is?

Achter het kasteel staat een kerk en een mooi gelegen begraafplaats. De graven bestaan uit witte grafstenen met kleurige kunstbloemen. Wie hier zijn of haar eeuwige rustplaats gevonden heeft, heeft het voorrecht om op een prachtige plaats begraven te liggen.

Zoals je vaak in Griekenland ziet heeft de kerk een losstaande klokkentoren, die pakweg dertig meter van het kerkgebouw zelf af staat. Volgens het bordje dat op de toren bevestigd is zou deze uit het jaar 1940 stammen. De kerk is ouder. Deze Metamorphosis kerk is in 1833 gebouwd. De klokkentoren is dus ruim een eeuw later toegevoegd, wat meteen verklaart waarom er een duidelijk verschil in gebruikte materialen en uiterlijk bestaat.

Via een tweetal straatjes loop ik naar de achterzijde van het terrein waar de kerk, het kasteel en de begraafplaats zich bevinden. Hier zit het steegje ‘Al. Lygourgou’ dat in de volksmond beter bekend staat als ‘het blauwe steegje’ of ‘het blauwe straatje’. De bewoners hebben dit smalle steegje dat op zee uitkomt in blauwwitte tinten geschilderd. Sindsdien is dit een soort van gratis toegankelijk openluchtmuseum geworden waar menigeen een kijkje komt nemen. Aan de noordelijke zijde zijn er allerlei vreemde objecten toegevoegd waardoor dat deel een meer kitscherig uiterlijk gekregen heeft. 

Op dit moment ligt het hele steegje in de schaduw. Anders komen de blauwe en witte kleuren veel feller naar voren. Ik kan echter niet op meerdere plekken tegelijkertijd zijn, dus moet ik het met een bezoek later in de middag doen. Dat is dan inclusief de schaduw.

Ik loop een kleine tweehonderd meter in oostelijke richting tot ik niet verder rechtdoor kan vanwege het water. Ik ben terecht gekomen in het hart van het dorp: de haven. Hier liggen kleine Griekse vissersbootjes en de luxe jachten van rijke bezoekers. Wat een contrast. De halvemaanvormige haven is een aaneenschakeling van restaurants en bars, die ieder hun eigen terras hebben. Tussen de horeca in zit af en toe een winkel of een woonhuis.

Het grootste en waarschijnlijk duurste jacht dat nu in de haven van Pythagorion ligt is ‘Le Pacha’ die in Charlestown geregistreerd staat. De eigenaar zou volgens internet een Italiaan zijn die in de zomermaanden met zijn jacht vooral in de wateren van Turkije en Griekenland te vinden is. De prijs is volgens fabrikant Dragos Yachts 2,7 miljoen euro. Dat is eerlijk gezegd minder dan ik verwacht had.

Aan het einde van de haven staat een standbeeld van iemand die onder een gedeeltelijke driehoek staat. Wie goed opgelet heeft tijdens de wiskundelessen die raadt meteen dat dit Pythagoras is; de Griekse wiskundige die bekend is vanwege de Stelling van Pythagoras.In woorden luidt de stelling: in een rechthoekige driehoek is de som van de kwadraten van de lengtes van de rechthoekszijden gelijk aan het kwadraat van de lengte van de schuine zijde.

Dat niet iedereen meteen weet wat het monument voorstelt dat blijkt uit de vraag die ik krijg van een viertal mensen van exotische afkomst. Ze vragen aan mij ‘Jesus?’ waarop ik antwoord ‘No, this is Pythagoras’. Hierop knikken ze alsof ze het begrijpen en vragen mij daarna of ik ze op de foto wil zetten met het beeld. Ik maak drie foto’s van hen terwijl ze poseren als een soort van rocksterren. Ik vermoed dat ze geen clou hebben wie de beste man is.

17:30 uur – drankje

De dag heeft voor mij lang genoeg geduurd zo. Het is tijd om op het terras van een lekker koel drankje te genieten. Even lekker ontspannen zo aan het einde van de dag terwijl ik kijk wat er voorbij wandelt. Of gewoon even helemaal niets doen. Lekker mijmeren en genieten van het moment van de dag. Niet eenvoudig voor iemand die graag meters maakt, maar wel iets waar ik nu gewoon even zin in heb. Ik ga zitten bij Gregory’s Bar die halverwege de boulevard zit. Daar hebben ze een alcoholvrije mojito op de kaart staan. Ik moet immers nog steeds rijden. Bij het drankje serveren ze pinda’s en popcorn. Ik probeer daar even beetje vanaf te blijven zodat ik nog genoeg trek heb om zometeen te gaan eten.

18:30 uur – Grieks diner

Ik eindig mijn heerlijke dag in Samos bij restaurant Daphnes Place. Dit authentieke Griekse restaurant ligt net één blok achter de haven van Pythagorion, aan een plein waar een paar restaurants te vinden zijn. Ik kies voor dit restaurant omdat de uitstraling me aanspreekt. Dit keer win ik geen advies in bij een reviewsite zoals TripAdvisor. Als voorafje kies ik dolmades. Dit zijn wijnbladeren die gevuld zijn met rijst en kruiden. Een niet geheel onbekend gerecht voor mij. Het smaakt lekker. Je kunt goed de verse kruiden onderscheiden in het voorgerechtje.

Als hoofdgerecht ga ik dit keer voor de stifado. Dit is een stoofgerecht met rundvlees, kleine uitjes en aardappelen. Deze klassieker uit de Griekse keuken wordt ook vaak met konijn bereid. Deze variant staat bij Daphne niet op de kaart. De stifado voldoet helemaal aan mijn verwachtingen. De smaak klopt gewoon. Ik geniet van mijn hoofdgerecht dat geserveerd wordt met apart gesneden gefrituurde aardappelen en wat rijst.

Aan het eind van mijn diner moet ik 15 euro afrekenen. Dat is inclusief een half litertje mineraalwater. Met twee euro fooi erbij ben ik uiteindelijk 17 euro kwijt voor een heerlijke maaltijd.

19:30 uur – terug naar het hotel

De zon is inmiddels ondergegaan. De straten worden nu verlicht door kunstlicht. Ik loop nog even via de haven en vervolgens via de hoofdstraat van Pythagorion terug naar de parking waar mijn huurauto staat. Om tien voor acht stap ik in de auto om vervolgens om kwart over acht terug te zijn bij het hotel. Mijn rondrit op Samos zit er op.

Slotwoord

Samos heeft mij in positieve zin verrast. Het is een eiland die van alles te bieden heeft, mits je ervoor kiest om er op uit te trekken. Anders merk je, net als op veel andere bestemmingen, dat je vrij beperkt bent in wat je te zien krijgt. De reputatie van een eiland waar je nog de echte Griekse sfeer kunt proeven is wat mij betreft geheel waargemaakt.

Wat me ook opgevallen is, is dat Samos geen dure bestemming is. Ik heb voor een week Samos iets meer dan achthonderd euro betaald. Dat is op basis van een eenpersoonskamer. Als je met z’n tweeën reist is het goedkoper. De huurauto kostte enkele tientjes per dag bij een week autohuur. Om 120 kilometer die ik vandaag gereden heb af te leggen heeft de auto ongeveer zes liter diesel verbruikt. Dat kost op Samos nog geen tien euro.

Dit waren mijn andere uitgaven vandaag:

Koffie 3 euro plus 1 euro fooi
Entree archeologisch museum 4 euro
Flesje koel water 0,50 euro
Flesje koel water 0,19 euro (ja, echt waar!)
Lunch onbekend, die is door Sandy betaald
Entree Heraíon 6 euro
Frisdrank 2 euro plus 0,50 euro fooi
Alcoholvrije mojito 6 euro plus 1 euro fooi
Diner 15 euro plus 2 euro fooi

Totale uitgaven (excl. autohuur en brandstof): 41,19 euro