Namen is één van de grotere steden in Wallonië en de hoofdstad van de provincie Namen. Het is een oude stad die ontstaan is op de plaats waar de Maas en de Samber samenvloeien. Voor veel Nederlanders is Namen nog een redelijk onbekende stad. Hier gaat de komende jaren verandering in komen. De stad is steeds meer aan het investeren in het toerisme. Zo is er jaren geleden al een prachtige ravelroute langs de oever van de Maas aangelegd, worden de laatste herstelwerkzaamheden aan de citadel voltooid en is het historische centrum van Namen bijna in zijn geheel gerenoveerd zonder daarbij zijn authentieke karakter te verliezen. Namen is naast Luik en Arlon één van de enige echt grote steden in de buurt van de Ardennen. Ideaal dus voor een stedentrip tijdens een vakantie of lang weekend in deze prachtige regio.

Jaren geleden heb ik ooit eens een bliksembezoek aan Namen gebracht, nu is het tijd geworden om deze prachtige stad aan de Maas eens beter te leren kennen. Ik ben een dag eerder naar de stad afgereisd zodat ik op mijn gemak de stad kan gaan ontdekken. Toen ik aankwam was Namen aan het baden in de zon. Na een prachtige wandeling in de zon geniet ik van de vele Belgische specialiteiten voordat ik mijn hotel opzoek. Ik slaap in het 4 sterren Hotel de Tanneurs. Dit bijzondere hotel is de laatste decennia flink verbouwd. Van verschillende historische huizen zijn zo goed als alleen de gevels blijven staan, de ruimte die daartussen ontstond is gebruikt om een hotel met 36 kamers en twee restaurants te creëren. Dit heeft wel als gevolg dat het hotel aan de binnenzijde aanvoelt als een doolhof. Overal zijn er kleine trapjes, gangen en deuren te vinden. De vorm van je kamer is erg afhankelijk van de ligging in het hotel. Ikzelf had een mooie grote ruime kamer en dito badkamer.

Als ik de volgende dag wakker word is de verassing groot, het regent behoorlijk. Na het controleren van het weerbericht, kan ik tot de conclusie komen dat de voorspellingen voor de rest van de dag niet veel beter zijn. Met een kleine aanpassing van de plannen zal dit niet al teveel roet in het eten gooien.

09:00 uur – ontbijt

Het ontbijt bij Les Tanneurs is simpel, maar goed verzorgd. Op het ontbijtbuffet zijn er verschillende soorten broodjes, broodbeleg, gekookte eitjes en verse jus d’orange te vinden. De espresso is er stevig waardoor ik ondanks de regen zin krijg in de dag. Als eerste ga ik het letterlijke hoogtepunt van Namen bezoeken; de Citadel van Namen.

09:30 uur – beklimming van de Citadel van Namen

De klim naar boven over de verschillende spekgladde trappen is pittig, maar de vergezichten onderweg maken deze tocht tot een bijzondere beleving. Ongeveer halverwege de klim kom je een prachtig bronzen beeld tegen van Jan Fabre. Het kunstwerk “searching for Utopia” heeft in de stad Namen behoorlijk wat losgemaakt. Want ondanks dat het een schitterend beeld is, dat vanaf één van de wallen van de citadel over de Maas en de Samber kijkt, is er in de stad veel verzet tegen het beeld. Dit heeft voornamelijk met de kostprijs en de onderhoudskosten van het beeld te maken. De onderhoudskosten zouden een ton per vijf jaar zijn.

Heb je geen behoefte om de citadel te voet te beklimmen, dan kun je er voor kiezen om met een busje jezelf naar boven en beneden te laten brengen. Dagelijks rijden er op gezette tijden speciale busjes tussen de voet van de Citadel en het Terra Nova.

10:15 uur – Citadel van Namen

Na enkele bruggen, trappen en tunnels te hebben overwonnen kom ik boven bij het Terra Nova. Hier ik koop mijn kaartjes voor het toeristentreintje en de wandeling met gids door de catacomben van de citadel.

10:30 uur – toeristentreintje

Het toeristentreintje is leuke en ontspannende manier om een groot deel van de Citadel van Namen te ontdekken. Met name het eerste deel van de rit is best spannend als het treintje met piepende banden, een weg naar beneden probeert te vinden over de gladde kasseien. Via een microfoon krijgen ik en mijn medetreinreizigers informatie over de verschillende delen van de Citadel. Op sommige plaatsen blijft het treintje wat langer staan zodat je er op je gemak een fotootje kunt maken. Het ritje duurt al met al ongeveer 25 minuten en stopt weer waar het begonnen is; bij het Terra Nova.

11:00 uur – de catacomben van de citadel

De gids staat al op me te wachten. Hij komt behoorlijk gespannen en zenuwachtig over, het blijkt dat dit één van de eerste keren is dat hij deze rondleiding gaat geven en de eerste keer in het Nederlands. Moeizaam schakelt hij tijdens zijn uitleg tussen het Nederlands en het Frans. Zijn Nederlands is zo slecht dat zijn verhaal totaal niet te volgen is. Hij probeert af en toe met handen en voeten wat uit te leggen, maar tevergeefs. Gelukkig doet hij het verhaaltje ook in het Frans waardoor ik een beetje een idee heb wat hij probeert te vertellen. Na een uurtje met gids te hebben doorgebracht, moet ik voortijdig afscheid van hem nemen. Ik wil niet te laat komen op mijn volgende afspraak. Hij lijkt opgelucht dat hij zijn verhaal alleen in het Frans mag vervolgen.

12:00 uur – afdaling van de citadel en wandeling langs de Maas

Ik neem dezelfde weg terug naar beneden en geniet nogmaals van de prachtige vergezichten over de Maas, de Samber en Namen. Om vervolgens mijn weg langs de Maas naar brouwerij Houppe te zoeken. Het is ongeveer een kilometertje lopen naar de brouwerij. Gelukkig is de regen wat gaan liggen en kan ik genieten van de prachtige huizen die aan beide kanten van de Maas zijn gebouwd. Veel van deze huizen zijn gebouwd in het begin van de vorige eeuw toen de economie van Wallonië in de lift zat. Meestal door rijke ondernemers die deze huizen als buitenverblijf gebruikten. Onderweg kom ik nog een bijzonder boetiek hotel tegen, “The Royal Snail Hotel”. De buitenzijde van de bijzondere hotel doet door de vele bloemen en planten een beetje denken aan de Bosco Verticale in Milaan.

12:30 uur – brouwerij Houppe

Brouwerij Houppe is een kleine artisanale brouwerij die enkele jaren geleden zijn deuren heeft geopend. In een pand dat al in de middeleeuwen dienst deed als brouwerij. Wie goed kijkt kan nog enkele sleuven en kokers zien die indertijd gebruikt werden om bier te brouwen. Het brouwproces is sindsdien wel behoorlijk veranderd.
De enthousiaste brouwmeester van Houppe neemt me mee langs de verschillende stappen van het brouwproces terwijl hij mooie verhalen verteld over het bier, het pand en de verschillende ingrediënten die tijdens het proces gebruikt worden. Hij verontschuldigd zich meerdere malen voor zijn Nederlands, maar dit is in vergelijking met de gids van de Citadel vloeiend ABN. Na een korte rondleiding is het tijd geworden voor het belangrijkste; het proeven van het bier.
Het bier uit fles heeft een oranjeachtige mistige gloed en romig schuim. Het bier ruikt naar grapefruit en bloemen. Dit komt door de Amerikaanse citra-hop die in het bier gebruikt wordt. Houppe smaakt als een typisch Belgisch blond biertje waarbij de verschillende smaken elkaar prima in balans houden. Alleen de citrus lijkt wat te overheersen. Dit is overigens alleen in het eerste jaar want de smaak en de geur van de citra-hop verdwijnt in zijn geheel na een jaar. Na de degustatie neem ik afscheid van de brouwer en volg ik de Maas terug naar het historische centrum van Namen.

13:45 uur – lunch

Eenmaal terug in het centrum van Namen wil ik een plekje zoeken om te gaan lunchen tot ik erachter kom dat de markt nog in het centrum van Namen staat. Het Belgische hamburgerkraam op de markt kan ik echt niet voorbij lopen en ik koop voor drie euro een broodje. Een broodje hamburger met sla, gebakken uitjes en ketchup: heerlijk!

13:55 uur – winkelen

De straatjes van Namen lenen zich perfect voor een paar uurtjes winkelen. Met name in de straten in het historische deel van de stad zijn er behoorlijk wat leuke winkeltjes te vinden. We zijn in België dus bonbonzaken en stripwinkels ontbreken niet in het straatbeeld.
Jammer genoeg begint de regen weer aan te trekken. Ik schuil eerst even in een stripwinkeltje, waar ze naast strips allerlei leuke snuisterijen verkopen. De regen lijkt niet te stoppen dus ga ik schuilen in het museum Félicien Rops.

14:05 uur – museum Félicien Rops

Deze beroemde Waalse kunstenaars is voornamelijk beroemd om zijn satanische en pornografisch getinte kunstwerken. Dit is op zich vrij uniek voor een kunstenaar die geboren is in 1833. Een van zijn bekendste werken is het Pornokratés, ook wel bekend als de Dame met het Varken. Hierop is een naakte, geblinddoekte dame afgebeeld met een varken aan een leiband. Op de achtergrond zijn drie cherubijnen te zien die geschrokken bij het tafereel wegvliegen.
Er worden in het museum, soms in samenwerking met andere musea in de stad grote exposities gehouden rondom Félicien Rops. Toen ik het museum bezocht was er de tentoonstelling “Deugd en ondeugd” bezig. Tijdens deze expositie in het museum Félicien Rops worden de gelijkenissen tussen de werken van Félicien Rops en James Ensor uitgelegd aan de hand van verschillende kunstwerken. Naast deze tijdelijk expositie waren er op nog twee plaatsen exposities met dit onderwerp te vinden, één in de Eglise Saint-Loup kerk en één in het stadsmuseum van Namen.

15:00 uur – winkelen poging twee maar toch de Eglise Saint-Loup

De regen is opgehouden dus ik ga een tweede poging doen om de winkelstraten van Namen te ontdekken. Terwijl ik nogmaals door de smalle straatjes in het historische centrum van Namen loop zie ik de Saint-Loup kerk en besluit het tweede deel van de expositie “deugd en ondeugd” te gaan bekijken. In de kerk is een expositie te vinden van de Russische beeldhouwster Aidan Salakhova.
Langs de lange rij biechtstoelen staan er verschillende marmeren boeken op sokkels. Het meest in het oog springende kunstwerk staat midden in de kerk. Dit gebeeldhouwde doek heeft een nogal erotische vorm, als je door het doek kijkt zie je een ander beeld van Aidan liggen. Dit is een beeld van de vriend van de kunstenares gewikkeld in lakens tijdens het liefdesspel. Dit beeld met de titel “Love” is normaal gesproken te zien in de Wetterling Gallery in Stockholm. Als je naar het beeld kijkt zie je opvallend veel gelijkenissen met Jezus aan het kruis, die vanaf zijn kruis boven het altaar op het beeld van Aidan lijkt neer te kijken.

15:15 uur – en nu echt winkelen

Ik loop via de Rue St Loup en de Rue de l’Ouvange naar de Rue des Carmes. Onderweg kom ik eigenlijk alleen leuke kleine winkeltjes tegen en bijna geen enkele grote winkelketen. Deze zijn in Namen natuurlijk ook te vinden maar niet in dit deel van de stad. Persoonlijk heb ik een zwak voor boekenwinkels en platenzaken. Ik had dan op voorhand al even opgezocht of er nog iets bijzonders te vinden was. Al snel kwam ik uit bij boutique Ramd’Am, een soort mengeling van tweedehands boeken, cd en platenzaak. De entree van de winkel wordt gedomineerd door een enorme stellage, iets wat lijkt op een kruising tussen een muziekinstrument en een negentiende-eeuwse machine. Het blijkt het apparaat te zijn waar de zaak naar genoemd is en gemaakt is door de opa van de eigenaren. De winkel staat verder volgepropt met boekenkasten waar je de meest uiteenlopende boeken, platen en cd’s kunt vinden.

Via de Rue des Croisiers kom ik uit bij de Rue de Fer. Dit is de plaats waar de grotere winkelketens en warenhuizen zich bevinden. Aan deze straat is ook het Hôtel de Ville en het Musée des Arts Anciens gevestigd. In dit museum dat ook wel bekend staat al TreM.a is de derde expositie over deugd en ondeugd te zien.

15:40 uur – TreM.a

In het TreM.a is in een speciale expositieruimte werk van kunstenaars uit de negende tot zeventiende eeuw te zien. De kunstwerken gaan over het vraagstuk goed en kwaad of zoals de expositie genoemd wordt “deugd en ondeugd”. De tentoonstelling laat zien dat kunstenaars van alle tijden met dit thema worstelden en hoe zij dit verwerkten in hun kunstwerken. Topstuk van de collectie is een klein schilderij van Jeroen Bosch. Helaas heb ik geen tijd meer om de vaste collectie van het museum te bezoeken. Om 16:00 heb ik afgesproken met een gids voor een culinaire wandeling door Namen.

16:00 uur – lekkerbekkenwandeling

Ik ontmoet Rita Polet, een Nederlandstalige gids, voor de deuren van Boulangerie Bodart. Ze begint een enthousiast verhaal over het ontstaan van Namen, de verschillende fases waarin de stad is gebouwd en dat op het plein waar we nu staan, het Place d’Armes vroeger het stadhuis van Namen te vinden was. We staan even stil bij de beelden “Djoseph et Francwès” en hun twee slakken van Jean Legrand. Ze verteld dat de inwoners van Namen bijzonder traag zijn en deze twee cartooneske figuren de belichaming hiervan zijn. De slakken zijn gekooid en aangelijnd zodat ze niet kunnen ontsnappen terwijl hun baasjes het leed van de dag staan te bespreken. Volgens sommige bronnen, zou je als je de voelsprieten van de slakken aanraakt geluk en voorspoed je ten deel moeten vallen.

16:15 uur – de leugenaars van Namur

We lopen via de Rue de Bavière naar het borstbeeld van Nicolas Bosret, een bekende componist van Waalse liedjes waaronder het stadslied van Namen, “Li Bia Bouquet”   . Aan de andere zijde van het beeld is een stoel te zien. In deze stoel nemen ieder jaar in september de leden van de Société Royale Moncrabeau plaats en vertellen elkaar leugens. Wie de grootste leugen verteld, mag zich een jaar lang de grootste leugenaar van Namen noemen en in dat jaar tegen iedereen behalve zijn vrouw leugens vertellen. Iedereen mag meedoen behalve de koning en de president want die vertellen al de hele dag leugens. Terloops wordt verteld dat het tegenover gelegen theater over één van de mooiste interieurs van België beschikt, jammer genoeg konden we dat niet met eigen ogen aanschouwen. Via de Rue de la Tour en de Rue du Beffroi lopen we naar de Rue de la Monnaie waar we bij Marius Corner de eerste culinaire stop hebben.

16:40 uur – de Jardin de Maïeur

We worden getrakteerd op een proeverijtje van Belgische specialiteiten. Op een bordje ligt een Belgische abdijkaas, een stukje paté, een twee stukken chocola. Waaronder een paaseitje dat smaak naar mojito. Na een korte uitleg over de hapjes en de winkel lopen we verder naar de Rue de l’Ange, via een winkelpassage, Rue Emile Cuvelier en de Venelle des Capucins komen we uit in de Jardin du Maïeur. De tuin van de burgemeester is zoals te verwachten te vinden aan de achterzijde van het stadhuis van Namen. Het is een kleurrijke tuin, maar het meest in het oog springende is wel de enorme beschilderde zijgevel van het stadhuis. Op deze gevel is een verassend, een andere gevel geschilderd. In de ramen en etalageruiten zijn verschillende beroemde Namenaren en typische producten uit de regio te vinden. De muur is een bonte verzameling van alles wat de stad Namen en zijn omgeving te bieden heeft. Op de gevel zijn ook smurfin en de marsipulami te vinden, dus een aanrader als je Namen met kinderen bezoekt.

Vanuit de tuin lopen we naar de Rue de St Jacques waar we de tweede culinaire stop hebben. Onderweg er naartoe verteld de gids over de typische gevels uit dit deel van België en hoe ze te herkennen. Zelf heb ik dat moment meer aandacht voor een prachtige art nouveau gevel aan de Rue de Fer. Wil je meer art déco en art nouveau in Namen zien dan kun je deze wandeling lopen.

Eenmaal aangekomen bij Carrément Bon worden we getrakteerd op een overheerlijk macaron en een stukje chocolade.

17:15 uur – L’Empreinte Belge

De volgende stop laat niet lang op zich wachten want na een paar minuten lopen zijn we aangekomen bij L’Empreinte Belge aan de Rue Godefroid. L’Empreinte Belge, letterlijk vertaald, de vingerafdruk van België is een winkel waar bijna uitsluitend typisch Belgische producten verkocht worden. In de winkel zijn sieraden, kleding en andere snuisterijen te vinden. Wij komen om wat biertjes te proeven en een pompoensoepje te eten. Het eerste biertje die ik voorgeschoteld krijg is de Philomene Florale, een heerlijk blond biertje met geuren van citrus en bloemen en een licht bittere afdronk.
Het tweede biertje is de Grosse Bertha een Belgische hefeweizen vernoemd naar een kanon uit de Tweede Wereldoorlog dat vijandige doelen van honderd kilometer afstand kon beschieten. Het bier heeft een stevig schuim en is zoals je van een hefeweizen mag verwachten een fris, licht zure smaak end bier met een fruitige afdronk. Vanille, banaan en citrus voeren de boventoon.

Bij de biertjes krijg ik een pompoensoepje geserveerd met daarin als croutons, gedroogde krekels. Je zou het niet verwachten maar Little Food het bedrijf dat deze krekels produceert staat in België. Onder het motto 2 miljoen mensen eten dit waarom u niet, proberen ze via verschillende unieke recepten de krekels aan de man te brengen. Ik moet zeggen; de gerookte krekel had veel weg van bacon en was zeker niet vies in de pompoensoep.

17:45 uur – vervolg van de stadswandeling

De regen is ondertussen weer begonnen en schuilend onder paraplu’s vervolgen we de stadswandeling. Door de regen hebben we er iets meer de pas in en is er iets minder aandacht voor hetgene wat we onderweg tegenkomen. Als we bij de Saint-Loup kerk uitkomen nemen we nog een snel kijkje en vervolgen onze weg naar de Place St Aubain. Hier is de grootste en belangrijkste kathedraal van Namen te vinden. Jammer genoeg is deze kathedraal vandaag gesloten. Alleen op zondag tijdens de mis heb je de kans om deze bijzondere kerk van binnen te aanschouwen. Via de Rue de Collége en de Rue de La Croix komen we uit bij één van de laatste stops van onze wandeling “La Maison des Desserts”. We lopen binnen bij een overvolle chocolatiers waar we eerste een praline proeven en dan de lokale specialiteit de “Bietrume”. Dit snoepje gemaakt van karamel, chocolade en hazelnoot is vernoemd naar een kwajongen die in vroeger dagen de soldaten die in de stad gelegerd waren beetnam.
De karamel zit nog aan mijn tanden geplakt als we “La Maison des Desserts” weer verlaten.

18:20 uur – de Samber en de Maas

Via de Rue de l’Ange en de Place Marche aux Légumes komen we uit op het Place Chanoine Deschamps. Op dit plein verteld onze gids een verhaal over het ontstaan van friet. Volgens haar lag de oorsprong van deze typische Belgische lekkernij in Namen. Een arme vrouw had geen eten meer voor haar kinderen en besloot om de laatste aardappelen uit de kelder in olie te bakken. Ze schilde dikke plakken van de aardappelen die ze versierde als vissen en een legende was geboren. Als je het aan mij vraagt had onze gids de eerste prijs gewonnen bij de Société Royale Moncrabeau.
We stoppen nog even bij een beeld van de Société Royale Moncrabeau dat recentelijk geplaatst en zoeken een weg naar de Samber. Normaal gesproken is dit een van de mooiste delen van de stad om langs te lopen. Je hebt er namelijk een prachtig uitzicht op de Citadel van Namen. De regen is ook hier de spelbreker. We volgen de Samber tot de Maas en lopen weer richting het centrum van de stad.

18:50 uur – Prince Baudouin

Aangekomen op de Place d’Armes gaan we richting “Prince Baudouin” een prachtig bruin café zoals je ze alleen in België tegenkomt. Binnen worden we getrakteerd op de laatste versnapering van onze lekkerbekkenwandeling, een appeljenever uit Namen. Ik neem afscheid van de gids en blijf nog even plakken in het café. Na het iets wat zoete jenevertje heb ik trek gekregen in een biertje en bestel een Houppe want daar had ik vanmiddag al een aangename kennismaking mee gehad.

20:00 uur – Les Temps des Cerises

Hongerig van de dag ga ik dineren bij Les Temps des Cerises. De man die me rondleidde in brouwerij Houppe vertelde me al over dit restaurant . Hij zei onder andere dat me iets speciaal te wachten stond. Bij het binnenkomen van het restaurant, kwam ik er gelijk achter dat de naam van het restaurant niet zomaar gekozen is. Een groot deel van het interieur is kersenrood geverfd, op de muren is een bies van kersen getamponeerd en de eigenaar die in Namen lieflijk Dodo wordt genoemd is gehuld in een kersenrode short.
Als eerste krijg ik een klein proeverijtje met soep, een garnaal en enkele andere hapjes geserveerd. Daarbij bestel ik het apéritif Maison. Ik had natuurlijk kunnen verwachten dat dit iets met kersen zou zijn. De zoete wijn en de nog zoetere kersen zijn samen wel een heel zoete start van het diner.

Aangezien Namen bekend staat om zijn slakkenteelt bestel ik als voorgerecht de, Croustade de Gros Gris de Beuzet à La Numuroise. Zacht gestoofde slakken met spek en wortel in een roomsausje geserveerd met een paar stukken vers gebakken bladerdeeg. Heerlijk! Ik drink er een aangename Cuvée du Printemps bij. Een rode wijn die verrassend koud geserveerd wordt.

Als hoofdgerecht heb ik de Groin de Cochon besteld. Volgens vele het bekendste en meest spraakmakende gerecht op de kaart van restaurant Les Temps des Cerises. Ik had erover gehoord en gelezen maar toen ik de varkenssnuit!!! op mijn bord kreeg was ik toch lichtelijk verrast. Uit de snuit van het varken stak bij wijze van garnering een frietje. De tomatenuiensaus die erbij geserveerd werd, was in mijn optiek erg flauw en deed de smaak van de snuit, zover dat kon, geen eer aan. Hoe leuk en ludiek het ook is om dit gerecht op de kaart te hebben vraag ik me toch af hoeveel mensen dit gerecht voor de tweede maal zullen bestellen. Ondanks dat het hoofdgerecht een beetje een tegenvaller werd is Les Temps des Cerises echt een hele fijne plaats om te eten. De bediening is vriendelijk en attent, de ambiance aangenaam.

Na de koffie wandel ik terug naar mijn hotel maar, niet voordat ik nog gin-tonic heb gedronken bij bar du Marché, een gezellige kroeg aan de Place Marche aux Légumes.

Namen is een verassende stad die veel meer te bieden heeft dan je in eerste instantie zou denken. Na mijn bezoek aan de stad vraag ik me serieus af waarom niet meer Nederlanders Namen bovenaan hun lijstje hebben staan als een dichtbij huis stedentrip bestemming. Wil je alle geheimen van de stad ontdekken dan zal je minimaal een weekend nodig hebben. Zelfs in de regen is er in Namen meer dan genoeg te zien en te doen.