Bodrum is een populaire badplaats en een gewilde excursie vanaf het Griekse eiland Kos. Vanaf Kos Stad kun je de Turkse kust al zien liggen. Hemelsbreed is de afstand slecht 18,5 kilometer tussen de havens van Kos Stad en Bodrum. Menig toerist maakt dan ook een dagtocht naar Bodrum om kennis te maken met deze stad die wel het ‘St. Tropez van Turkije’ genoemd wordt. Ook ik maak op een aangename dag de overtocht per boot. Voor mij is het niet de eerste keer. Toen ik in 2007 Kos voor het eerst bezocht heb ik ook een dagtrip naar Bodrum gemaakt.

Geen visum nodig

Voor de zekerheid heb ik voor vertrek vanuit Nederland al nagevraagd of je nog steeds zonder visum van Kos naar Bodrum kunt reizen. De drie bronnen die ik geraadpleegd heb meldden alledrie hetzelfde: je kunt zonder visum deze dagtocht maken. Ook navraag op Kos eerder deze week bevestigde dit verhaal. De reden dat ik dit voor de zekerheid controleerde is omdat Turkije een elektronisch visum ingevoerd heeft dat je tegenwoordig vooraf via internet moet regelen of laat regelen via één van de vele bemiddelaars in elektronische visa voor Turkije.

Maximaal zes uur in Bodrum

Welk vaarschema ik ook vind vanaf Kos, ze bieden me niet langer dan zes uur in Bodrum. Dat is het verschil tussen de aankomsttijd in Bodrum en de vertrektijd weer richting Kos. Dat betekent dat ik aardig mijn best zal moeten doen om Bodrum te (her)ontdekken. Ik wil de highlights van de stad bekijken en in ieder geval aan de kust lekker even lunchen. Bij veel dagtochten naar Bodrum kun je ervoor kiezen om gratis met een stadswandeling mee te lopen die door de vervoerder georganiseerd wordt. Ik voel daar weinig voor en zal op eigen houtje Bodrum gaan verkennen.

07:55 uur – insmeren

Hoewel het al eind september is kan de zon nog gemeen krachtig zijn. De UV-index bedraagt hier op zonnige dagen zeven of acht. Dat betekent dat de zon hier dan net zo fel is als hartje zomer in Nederland. Na het douchen smeer ik mijn huid eerst in met een anti-zonnebrandcrème factor 30. Daarna snel mijn kleren aan en de kamer uit. Ik ben klaar voor mijn dagje Bodrum.

08:00 uur – ontbijt

Ik verblijf op Kos in een hotel in de noordoostelijke punt van het eiland. Het Aqua Blu Resort & Spa is een comfortabel hotel dat een prima ontbijt serveert. Ik heb nog niet zoveel trek en neem daarom een kleine selectie van het ontbijtbuffet. Als ik zou willen zou ik ook een ontbijtgerecht a la carte kunnen bestellen. Ik heb echter geen zin in een zware ontbijt vlak voor een bootreis zeker gezien de vrij onrustige zee. Ik herinner me nog heel goed de bootreis van Sint Maarten naar St. Barths eerder dit jaar waarbij de kotszakjes erg populair waren.

08:30 uur – auto geparkeerd

In 5 minuten tijd rijd ik van mijn hotel naar Kos stad. Daar heb ik al vrij snel een parkeerplaats gevonden. Dat is hier niet altijd even gemakkelijk, want in het centrum is het vrij krap met het aantal parkeerplaatsen. Ik sta op een steenworp afstand van de haven van Kos.

08:40 uur – kaartje kopen

Aan de zuidelijke kant van de Mandraki haven zit de plek waar de ferries richting Turkije vertrekken. Je komt hier door langs de muren van het fort richting de zee te lopen. Daar vind je de verschillende verkoophokjes voor de tickets naar Bodrum. Let goed op waar je je ticket koopt. Sommige boten leggen immers niet aan in het centrum van Bodrum, maar buiten het centrum. Zo is het leuk dat de snelle catamaran in 20 minuten naar Bodrum vaart, maar de tijdswinst ben je snel kwijt omdat deze niet in het hart van de stad aanlegt. Ik kies voor een overtocht met de Maria Star. Deze zal in 40 minuten tijd naar Bodrum varen en als het goed is om 9.15 uur vertrekken. Prijs van het retour ticket bedraagt € 15. Dat is € 10 voor de overtocht en vijf euro havenkosten.

08:45 uur – paspoortcontrole

Bij aankoop van het ticket wordt meteen je paspoort of ID-kaart gescand. Je gegevens staan dan ook op het ticket en op de Landing Pass. Dit heeft een belangrijke reden: je reist immers zonder visum naar Turkije. Voor dit soort dagtrips is er een uitzonderingsregel op de visumplicht. Je hebt geen visum nodig. Je hoeft dus ook niet vooraf online te regelen. In de vertrekterminal volgens nog een korte controle van je paspoort of ID-kaart.

09:20 uur – vertrek uit Kos Stad

Om 9.15 uur kunnen wij aan boord. Dat gaat vrij snel, waardoor we vijf minuutjes later al kunnen vertrekken uit de haven van Kos Stad. Er staat op zee vrij veel wind en ook de zee is niet geheel rustig te noemen. Ik vraag me af hoe prettig het tochtje wordt. Ik kies ervoor om boven op het dek te gaan zitten. Op deze manier kan ik nog wat genieten van het uitzicht en ik weet dat als je goed naar buiten kunt kijken de kans kleiner is dat je ziek wordt.

Eenmaal op zee blijkt het enorm mee te vallen. De Maria Star deint aangenaam op de golven. Waarschijnlijk heb ik dat toch een hele goede dag uitgekozen om naar Bodrum te gaan.

09:40 uur – vlagvertoon

Precies op het moment dat we halverwege zijn gebeurt er iets bijzonders. Een van de bemanningsleden komt naar de voorkant van het schip en hijst daar ineens de Turkse vlag. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met de gevoelige relatie die nog steeds tussen Turkije en Griekenland heerst.

10:10 uur – Gümbet

Zo’n 10 minuten nadat we eigenlijk in Bodrum aan het moeten komen zie ik Gümbet aan de linkerkant (bakboord) liggen. Deze badplaats is eigenlijk een betonnen kolos van all-inclusive hotels. Dit is de plek waar gasten van Sunweb, Corendon en andere Nederlandse reisorganisaties massaal verblijven. Je ziet duidelijk dat deze hotels een paar kilometer van Bodrum vandaan liggen. En toch wordt verkocht als een vakantie in Bodrum.

10:27 uur – aankomst in Bodrum

Maar liefst een half uur na de beloofde aankomsttijd arriveer ik in Bodrum. Bij de douane krijg je stempel op je kaart die je nodig hebt om Bodrum weer te kunnen verlaten. Zodra je de tunnel verlaat word je meteen geconfronteerd met de eerste verkopers van namaakproducten. Voor sommige toeristen is dit de belangrijkste reden om even naar Turkije te gaan. Ze kunnen op deze manier hun garderobe aanvullen met de T-shirts en broeken vol grote logo’s van bekende merken zonder daarvoor de hoofdprijs te betalen.

10:35 uur – het fort

De boot legt aan bij het fort van Bodrum. Logisch gevolg is dat ik deze oude verdedigingsplek als eerste bezoek. De entree kost 30 Turkse lira. Ik heb alleen maar euro’s op zak, daarmee kan ik hier niet betalen. Gelukkig accepteren ze wel mijn creditcard, waardoor ik niet eerst een geld automaat op hoeft te zoeken of bij een wisselkantoor met euro’s om het wisselen voor Turkse lira voordat ik naar binnen kan.

Waar ik mij enorm over verbaas is de complexheid van het kasteel. Het lijkt wel alsof het fort tientallen torens heeft. Een echte logica in het ontwerp valt voor mij ook niet te ontdekken. Hierdoor kom je terecht in een soort van doolhof van hoekjes, torentjes en pleintjes. Het lijkt wel een compleet dorp op zich.

Na een klein uurtje heb ik het hier wel gezien. Ik begin dorst te krijgen en heb nog maar paar uur om de rest van Bodrum te verkennen.

11:35 uur – kaart van Bodrum halen

Een stad verkennen gaat het beste met de goede plattegrond. Ik bezoek daarom het toeristische  bureau van Bodrum. Tot mijn verbazing is deze alleen geopend van maandag tot en met vrijdag. Net alsof er in het weekend geen toeristen komen? Gelukkig staat er naast het kantoortje een stapel dozen waar kaarten in zitten. Ik pak er één uit en bedenk wat ik ga bekijken.

11:40 uur – geld pinnen

Het gemakkelijkste is om met lokale valuta te betalen. Ik zie een geld automaat en twijfel ik geen moment. Ik ga eventjes Turkse lira uit de muur trekken. Daar zitten wel wat transactie kosten aan, maar dat is beter dan voor de situatie te komen staan dat iemand geen euro’s accepteert en je dus niet zou kunnen betalen.

11:45 uur – de bazaar

Ik kom al snel uit op de bazaar van Bodrum. Als je naar het strand wilt gaan ontkom je er niet aan om door de doolhof van winkelstraatjes te doorkruisen. De verkopers doen wat ze moeten doen: ze spreken je aan in de hoop dat je wat koopt.

Bij mij vangen ze maar één ding en dat is bot. Ik heb totaal geen interesse in namaakkleding. Ook voor een namaak Rolex of Breitling kun je mij niet warm krijgen. Toch geef ik wel een klein beetje geld uit op de bazaar: een hele Turkse lira. Die besteed ik aan een koel flesje water.

12:00 uur – boulevard en strand

Ik ben aangekomen op de wandelboulevard van Bodrum. Deze ligt aan de oostelijke kant van de stad. Dit autovrije pad ligt tussen de restaurants, hotels en het strand in. Het strand bestaat niet uit zand maar uit fijne kiezels. Wat opvallend is is dat een groot deel van het strand nu ingericht is met terrassen. Ik meen me te kinderen van mijn vorige bezoek in 2007 dat hier allemaal ligbedjes met parasols stonden en dat badgasten hier heerlijk liggen te zonnen. Nu zie ik slechts een enkel plekje waar nog iemand op het strand ligt. Kennelijk is horeca hier veel lucratiever dan de verhuur van lig bedden.

Dat moet dan vooral in de avond uren zijn, want op dit moment zie ik vooral lege tafels terwijl het toch al bijna lunchtijd is. Voor ons Noord-Europeanen in ieder geval wel.

12:10 uur – vissershaven

Aan het einde van de wandelboulevard kom je uit bij de vissershaven. Hier liggen de vissersbootjes die ’s nachts erop uittrekken om verse vis te vangen. Dit is de vis die je later op de dag hier in de restaurants kunt eten. Hoe vers wil je het hebben?

Hier vind je ook openluchtdiscotheek Halikarnas. Deze uitgaansgelegenheid behoort al jaren lang tot de top van de Turkse clubs. Zelfs Europees gezien heeft deze zaak een goede naam. Helaas zal ik niet uit eigen ervaring kunnen ontdekken of deze reputatie terecht is. Mijn boot richting Kos vertrekt al uren voordat het hier los gaat.

12:25 uur – lunch

Het is het tijd om wat te eten. Ik laat me niet leiden door TripAdvisor maar kies de eerste de beste zaak waarbij ik denk dat de kaart niet te toeristisch is. Bij bar/restaurant Churchill hebben ze een gerecht op de kaart staan die boot Bodrum Society heet. Er staat bij dat het steek spiesen zijn en gehakt met pistache nootjes. Omdat ik vind dat je de lokale cultuur altijd moet proeven bestel ik er een Efes pilsje bij. Dit Turkse biertje zal bij de aangename temperatuur van 27° prima smaken.

Ik geniet wachtend op het eten van het uitzicht op zee, terwijl loungemuziek met volgens mij wel wat Turkse invloeden op de achtergrond afgespeeld wordt. Werken is soms erg zwaar besef ik. Het is zondag en ik ben weer eens een keertje bezig om een reportage te maken.

Het eten is redelijk. Ik heb beter op, maar zeker ook wel slechter. Het gehakt is aan de vette kant en eerlijk gezegd herken ik op geen enkele manier dat er pistachenootjes doorheen zitten. Ook had ik het gehakt wat kruidiger verwacht. Dat komt mogelijk gezien mijn goede ervaringen met Adana kebab. Ik besef dat ik dat pittige vleesgerecht niet met alle andere gehaktgerechten in Turkije mag vergelijken. Als ik deze horecazaak een beoordeling zou moeten geven dan zou er een mager zesje uitkomen. Een minpunt waar het restaurant waarschijnlijk zelf niets aan kan doen is het feit dat er aardig wat vliegen op mijn eten af komen. Ik vraag me dan ook af hoe het in de keuken is.

De eindrekening bedraagt 55 Turkse lira of € 18,97. Ik betaal met creditcard omdat ik mijn lira’s nog nodig heb voor de taxi en wat entreegeld.

13:05 uur – taxi

Ik wil het antieke theater van Bodrum bezoeken. Om niet te veel tijd te verliezen aan het lopen besluit ik een taxi te nemen. Op een minuut lopen van het restaurant bevindt zich een taxistandplaats. Ik zet in de taxi koers richting het antieke theater van Bodrum. Een rit die heuvel op gaat. Dat wordt me dus bespaard door een taxi te nemen.

13:10 uur – antiek theater

Het antieke amfitheater stamt oorspronkelijk uit de tijd dat hier de oude stad Halicarnassus stond. Het eerste theater is in de vierde eeuw voor Christus gebouwd, maar twee eeuwen later hebben de Romeinen het uitgebreid en verbouwd. Het oude theater is gratis te bewonderen. Er zit wel iemand in het hokje. Deze man is er alleen maar om het erfgoed te bewaken. Ik loop een stuk omhoog en verbeeld me hoe het is om één van de maximaal dertienduizend toeschouwers te zijn die hier plaats kan nemen. Het schijnt overigens dat er in de zomermaanden nog af en toe theatervoorstellingen gehouden worden. Op dit moment kijk ik uit op een leeg podium net daarachter een mooi uitzicht op Bodrum.

13:25 uur – weer met de taxi

Omdat ik ook terug te moeten wandelen heb ik de taxi gevraagd om op mij te wachten. Op die manier ben ik er zeker van dat ik de taxi terug naar de stad heb. Ik heb geen zin om tijd te verliezen door op een taxi te wachten. Ik weet uit ervaring dat je soms wel eens een kwartier tot twintig minuten moet wachten op zo’n plek voor dat je een taxi te pakken hebt. De taxi’s zijn hier dermate laag geprijsd dat het niet zo erg is om ze even te laten wachten op je. Ik laat hem naar het mausoleum rijden, waar ik uiteindelijk 30 Turkse lira inclusief de fooi afreken. Dat is omgerekend iets minder dan € 10.

13:30 uur – mausoleum

Binnen een paar minuten stap ik uit bij het mausoleum. Hier betaal ik 10 Turkse lira om naar binnen te mogen. Omgerekend is dat bijna drie en een halve euro. Wat me opvalt is dat ik de enige bezoeker lijk. Ligt dat aan het tijdstip van de dag of ligt het misschien wel aan in welke mate deze bezienswaardigheid de moeite waard is. Ik heb geen idee, want echt ingelezen heb ik me eerlijk gezegd niet. Zoveel goede informatie over Bodrum is er ook niet te vinden. Wat natuurlijk ook kan is dat het zo rustig is dat toeristen dit jaar Turkije toch wat lijken te mijden. De terrorisme dreiging heeft wel heel wat potentiële vakantiegangers  ertoe doen besluiten om elders hun vakantie te vieren. Ook is het mogelijk dat het ligt aan het moment waarop ik hier ben. Het is immers al eind september. De massa heeft zijn zomervakantie dan al lang achter de rug.

In de exhibitieruimte kun je een video bekijken over de tombe die hier staan moet hebben. Ook zie je een schaalmodel van hoe het er uit gezien moeten hebben. Nu zie je niet meer dan wat restanten: losse stenen, stukken zuil en een plek waar ooit een imposant bouwwerk in staat moet hebben.

Eerlijk gezegd ben ik weinig geboeid door het geen wat ik zie. Als ik de replica of de video niet gezien zou hebben had ik geen idee wat ik hier nu aan het bekijken ben. Ik zou me totaal geen inbeelding kunnen maken van wat deze losse verzameling een stenen voor zou moeten stellen.

13:50 uur – het echte Bodrum

Het is warm dus zodra ik het mausoleum uitloop koop ik weer een flesje water. Dit kost me wederom het bedrag van slechts een Turkse lira, oftewel € 0,33.

Ik loop landinwaarts. Je komt dan al direct in het echte Bodrum terecht. De straatjes worden smaller, de weg wordt steeds steiler en toeristen zijn er ineens niet meer te zien. Hier zit je tussen de locals. Wat mij opvalt is dat hier vooral witte huizen staan met blauwe deuren en kozijnen. Dit is toch iets wat veel mensen als typisch Grieks beschouwen terwijl we hier toch echt in Turkije zijn. Weer een bewijs dat de overeenkomsten tussen Turkije en Griekenland groter zijn dan de verschillen.

Op het moment dat ik bij de grote rondweg van Bodrum aankom zie ik een bouwwerk met een ronde koepel. Ik heb geen idee wat het is. Er staat geen informatiebordje bij en ik kan ook niet binnen kijken. Ik besluit om weer terug te wandelen richting het toeristische deel van de stad, dat aan het water ligt.

14:15 uur – de jachthaven

Na een kort stukje wandelen kom ik bij de jachthaven aan. Dit is het deel dat ten westen van het voort ligt. Mijn mening is dat het er hier net wat mooier uitziet dan het andere deel van Bodrum. Je hebt hier dan misschien geen strand, maar de door bomen omgeven wandel promenade is toch wel een van de mooiere plekjes van de stad. Aan de ene kant heb je horecazaken met een enkele winkel en aan de andere kant liggen de jachten en houten zeilschepen in het water.

Mooi zijn de bakken rondom de bomen die met kleurrijk mozaïek ingelegd zijn. Dit heb ik nog niet eerder ergens gezien. De bankjes zijn druk bezet, vooral met stelletjes die genieten van het uitzicht.

14:30 uur – luxe winkelcentrum

Al wandelend kom ik een heel ander winkelcentrum tegen dan wat je in Turkije gewend bent. Hier geen namaak troep maar winkels van de echte merken. Hier kun je Tommy Hilfiger kleding kopen waarbij je geen zorgen hoeft te maken of de douane het in beslag neemt vanwege de echtheid. Hier hangen de verkopers niet voor hun deuren om de klanten naar binnen te halen. De etalages moeten het werk hier doen. Het winkelcentrum is semi-open. Er is geen echte dak maar het wandel deel is met zeilen overspannen.

Slim om dit project hier te bouwen. Het publiek dat de reist op jachten heeft gemiddeld een andere bestedingspatroon dan dagjesmensen die vanuit Kos komen.

14:45 uur – geen Ottomaanse toren

Ik wilde doorlopen naar de Ottomaanse toren. Op de een of andere manier ben ik verkeerd gelopen of is dit plekje te voet niet zo gemakkelijk te bereiken. Feit is dat mijn tijd begint te dringen en ik ervoor kies om om te keren. Dan maar geen Ottomaanse toren. Op de plek waar ik dacht dat ik moest zijn vond ik wel een bordje dat ik bij militair terrein aangekomen was. De entree was duidelijk niet toegestaan.

15:10 uur – het hoofdplein van de stad

Als ik de houten schepen volg richting het opstappunt van de boot dan kom ik uit op wat volgens mij het hoofdplein van Bodrum is. Hier staat een moskee en het stadhuis van Bodrum.

15:15 uur – drankje

Ik ben bijna op de plek waar de Maria Star in het water ligt. Al met al is het allemaal meegevallen wat betreft de tijd die ik nodig heb gehad. In iets minder dan vijf uur heb ik een groot deel van Bodrum kunnen ontdekken. Er is zelfs nog tijd over voor een koel drankje. Ik ga op het terras zitten van Kale Teras Cafe. Ik zit in de schaduw maar heb wel een mooi uitzicht over Bodrum. De temperatuur is nog aangenaam. Het is dus helemaal niet erg om even in de schaduw te zitten. Alcohol ontbreekt op de kaart van deze zaak. Dat geeft niet, want ik weet dat ze dan waarschijnlijk hele goede alcoholvrije fruitcocktails hebben. Ik bestel een frozen cocktail met watermeloen en ananas.

De mocktail (zo wordt een alcoholvrije cocktail ook wel genoemd) wordt in een meloen geserveerd. Hij is heerlijk. De alcohol mis ik helemaal niet. Ik reken 22 lira af: iets meer dan 7 euro. Hij was het waard.

15:50 uur – weer aan boord

Na controle van mijn ‘landing card’ en de veiligheidscontrole ga ik weer aan boord van de Maria Star. Negen jaar geleden heb ik nog moeten rennen om de retourtocht te halen. Dit keer ben ik mooi op tijd.

Om 16:07 uur (zeven minuten te laat) vertrekt de boot richting Kos. Ik vraag me af of het nu wel lukt om enigszins binnen de aangegeven vaartijd naar de overkant te komen.

16:48 uur – de Turkse vlag verdwijnt

We naderen Kos. Dit keer verdwijnt de Turkse vlag weer. De boot schudt flink heen en weer. De zee is duidelijk een stuk onrustiger dan op de heenweg. Gelukkig kan ik dit wel goed hebben. De meeste passagiers die ook op het bovenste dek zaten zijn inmiddels lager gaan zitten. Wat een watjes!

17:12 uur – aankomst in Kos Stad

Na ruim een uur varen (dus weer geen 40 minuten!) arriveren we in Kos. Nadat we van boord gaan volgt er een paspoortcontrole waarna ik de terminal uit kan lopen.

17:25 uur – Seakid

Vanochtend viel dit jacht mij al op: de 44 meter lange Seakid London. Nu ik terug op Kos ben ligt hij vrij, waardoor je hem nog veel beter kunt zien. Opvallend is dat hij lang en laag is. Het achterdek is in verhouding vrij klein. De lichtblauw metallieke boot is te huur. Dat lees als ik zijn gegevens op internet opzoek. Wat een weekje op deze boot moeten kosten vind ik niet zo snel terug. Wel weet ik dat het bedrag vrijwel zeker ver boven mijn besteedbaar budget ligt.

17:45 uur – cocktail tijd

OK, het is eigenlijk drie kwartier te laat, maar ik ga nu eerst een cocktail drinken. Ik neem plaats bij bar/restaurant Flamingo aan de haven. Ze zeggen de beste cocktails van de stad te hebben, maar volgens mij roept iedereen dat hier. Omdat ze hem met Havana Club rum maken bestel ik een mojito.

Op het moment dat ze hem serveren besluit ik zonder geproefd te hebben dat ze niet de beste cocktails van Kos maken. Dit ziet er niet uit zoals het hoort. Dat zijn alvast twee strafpunten. De twee gekleurde rietjes die totaal niet bij elkaar passen zorgen voor een extra punt aftrek.

De smaak is matig. Hij is veel te zuur waardoor de smaak van de munt en de rum weggedrukt wordt. Ze kunnen wel zeggen dat er Havana Club in zit, maar ik kan de smaak van de rum zo niet meer onderscheiden. Wat ze me vandaag voorgeschoteld hebben is de reden dat ik op reis amper nog een mojito durf te bestellen. Wat een teleurstelling!

18:45 uur – diner

Na een rondje door Kos Stad gelopen te hebben is het tijd om te gaan eten. Uiteindelijk kies ik voor een tafeltje bij Restaurant Select. Bij TripAdvisor scoort deze zaak aardig (nummer 36 van 191 eetgelegenheden in Kos Stad). Ook heb ik eerder deze week gezien hoe druk het hier was. Ik ben wel aan de vroege kant. Ik heb eerlijk gezegd weinig zin om eerst naar mijn hotel te haan voor ik ga eten. Dan maar een keer wat vroeger. Ik krijg vooraf warm stokbrood met kruidenboter geserveerd.

Het restaurant ligt overigens op één van de mooiere locaties van de stad: in een rustig straatje dat langs de archeologische opgraving van de Romeinse agora ligt.

Als voorgerecht heb ik ‘keftedes’ besteld. Dit zijn gehaktballetjes in een tomatensaus. Ze smaken zeer aangenaam. Een goede start van de maaltijd.

Het hoofdgerecht is iets minder naar mijn zin. Omdat ik veel smaakjes wil proeven heb ik een mixed grill genomen. Lijkt toch en beetje op wat je in Nederland vaak bij de Griek bestelt. De gyros is te ver doorbakken en de souvlaki is taai en bevat veel vette stukken. Ik krijg mijn bord sowieso niet helemaal leeg. Ik laat de friet (de rijst is lekkerder) en wat vlees liggen.

19:35 uur – het blauwe uurtje

De zon is net een half uurtje geleden onder gegaan maar het is nog niet totaal donker. Dit is wat fotograven het blauwe uurtje noemen. Ik geniet daarom nog even van het centrum van Kos Stad en maak een aantal foto’s voordat ik naar mijn auto loop.

Het valt me op hoe rustig het op straat is. Toevallig sprak ik gister een Nederlandse dame die op Kos woont en werkt. Zij vertelde mij dat vandaag de grote uittocht is van Nederlandse vakantiegangers. De vaste gasten die zij in een restaurant ontvangt zou de vandaag allemaal huiswaarts vliegen. Ik vraag me oprecht af of het toerisme op Kos dusdanig geschaad is waardoor ik nu eigenaressen en eigenaars van winkels wachtend op klanten om zich heen zie kijken. Ik hoop het beste voor ze.

20:00 uur – terug in het hotel

Klokslag acht uur ben ik terug bij mijn hotel. Tijd om te douchen en te beginnen om het verhaal van vandaag te gaan tikken. Ik kijk terug op een geslaagd dagje Bodrum. Ik zou iedereen die een vakantie op Kos viert aanraden om deze trip ook te maken. Informeer goed waar de boot in Bodrum aanmeert. Mogelijk is dat bij de nieuwe cruiseterminal die zo’n 30-40 minuten lopen van het centrum ligt. Soms is vervoer naar de stad inbegrepen.